«…μόνος και μετά πολλών»
Καιρό είχαμε να συναντηθούμε με τον παλιό φίλο, τον Κώστα. Τα είπαμε προχθές. Μιλήσαμε για τις παλιές εποχές, τους ανένδοτους αγώνες, τις φυλακές της χούντας, τις μεταγωγές που συμπτωματικά μας έδεναν μαζί, με τις ίδιες χειροπέδες. Είπαμε πολλά. Και στη συνέχεια έφερε ο Κώστας την κουβέντα στο σήμερα.
– Δεν σε βλέπω και δεν σε ακούω να μιλάς τώρα τελευταία. Την ίδια διαπίστωση κάνουν και πολλοί φίλοι, όπως ο Θόδωρος από το Καματερό που τον συνάντησα προ ημερών. Τι συμβαίνει, δεν σε ερεθίζουν τόσα που συμβαίνουν διεθνώς αλλά και στον τόπο μας; Η διαφθορά, η φτώχεια, η ανεργία, η επιδείνωση των εθνικών μας θεμάτων; Ξέρεις ότι η κοινωνία είναι ένα καζάνι που βράζει και δεν συγκινείσαι; Τι κάνετε, τέλος πάντων; Πάρτε σβάρνα τα κανάλια και βάλτε τις φωνές!
– Τελείωσες, Κώστα, την «εισήγησή» σου;
– Τελείωσα, και σου είπα ότι δεν είναι μόνο δική μου άποψη και απορία, είναι και εκτίμηση μεγάλης μερίδας του λαού και ιδιαίτερα της νεολαίας. Και θέλω απάντηση εδώ και τώρα.
– Άκου λοιπόν την απάντηση κι εσύ και η μεγάλη μερίδα του λαού εδώ και τώρα: Υπάρχει, πράγματι, στον κόσμο, όπως είπες, η εντύπωση ότι πολλοί από εμάς που είχαμε μια διαφορετική, μια ριζοσπαστική άποψη για τα πολιτικά μας πράγματα και την πορεία του τόπου, έχουμε παραιτηθεί από το να την εκφράζουμε και να τη δημοσιοποιούμε. Όμως, αυτή η εντύπωση που έχει ο κόσμος είναι λάθος, γιατί συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, και σε ό,τι με αφορά, αυτή η φιλόξενη στήλη το επιβεβαιώνει. Πρέπει να καταλάβετε ότι αυτή η άλλη αντίληψη, μια αντίληψη αληθινά πατριωτική και κοινωνική, και όχι υποκριτική, βρίσκεται σε αποκλεισμό απ’ όλα τα λεγόμενα μεγάλα κανάλια, τα οποία με το αζημίωτο είναι στην υπηρεσία κυρίως του δικομματικού σκηνικού που αποτελεί και τον πολιτικό πυλώνα του συστήματος. Εσύ είσαι ευφυής άνθρωπος. Δεν βλέπεις κάθε μέρα στα πρωινάδικα και στα «δελτία» των ειδήσεων τους ίδιους τους «εκφραστές» των μεγάλων κομμάτων, διανθιζόμενους πού και πού και από μερικούς μπαλαντέρ, οι οποίοι αποτελούν τις μοναδικές στην Ελλάδα αυθεντίες για το τι δέον γενέσθαι; Καμιά δεκαριά αυθεντίες από τη μια μεριά και άλλες τόσες από την άλλη αποτελούν τις ποδοσφαιρικές ομάδες του δικομματικού σκηνικού, δηλαδή των δύο μεγάλων ΠΑΕ. Πού και πού και καμιά αυθεντία από τις μικρότερες «ΠΑΕ». Αυτοί συγκροτούν το τηλεοπτικό παζλ και διεξάγουν το μονότονο παιγνίδι της κατευθυνόμενης ενημέρωσης, της ελεγχόμενης «πληροφόρησης», της μεθοδευμένης προπαγάνδας στο πλαίσιο της «ελεύθερης» τηλεόρασης – αλλά ελεύθερης μόνο χάριν της διατήρησης του συστήματος και της οικονομικοπολιτικής διαπλοκής. Έτσι έχουν τα πράγματα, αγαπητέ Κώστα. Και για να σε πείσω, θα σου φέρω ένα παράδειγμα: Πριν από δύο χρόνια, με αφορμή ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός, με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος μου, πολιτικός συντάκτης σε μεγα(λο) κανάλι, για να του κάνω επειγόντως μια δήλωση. Του έκανα τη δήλωση, «κονσέρβα» όπως λέγεται στη δημοσιογραφική γλώσσα, αλλά όσο την είδες εσύ, τόσο την είδα κι εγώ. Δεν «έπαιξε» σε κανένα δελτίο, γιατί στον έλεγχο που προηγήθηκε του δελτίου δεν τους άρεσε καθόλου. Με πήρε στο τηλέφωνο για να μου δικαιολογηθεί ότι δεν υπήρχε αρκετός τηλεοπτικός χρόνος. Η απάντησή μου ήταν σκληρή: Δεν δέχομαι την δικαιολογία, του είπα, και άλλη φορά να πεις στο αφεντικό σου (τον παρουσιαστή του καναλιού) αν θέλει δήλωση, μόνο «ζωντανή» θα την κάνω, για να με κόψει στον αέρα (γιατί είμαι βέβαιος ότι θα με κόψει), αλλά θα έχει εκείνος την ευθύνη. Αυτό είναι το καθεστώς, αγαπητέ μου. Δεν θέλουν άλλες φωνές, άλλες ιδέες, άλλες απόψεις. Τις μονοπωλεί το πολιτικό ολιγοπώλιο του δικομματισμού. Και το τραγικό είναι ότι έτσι έχουν τεθεί σε διαρκή αποκλεισμό νέοι άνθρωποι με φρέσκιες ιδέες, με αγαθές προθέσεις για τα δημόσια πράγματα, με εντιμότητα, παιδιά του λαού που σπούδασαν, μορφώθηκαν, τα οποία εμφορούνται από αρχές και αξίες, διακατέχονται από αίσθημα κοινωνικής ευθύνης, έχουν πατριωτική ευαισθησία. Περιθωριοποιείται ένας ηθικός και πνευματικός πλούτος που διαθέτουν οι νέες γενιές και γίνονται παθητικοί θεατές ενός ανιαρού, κούφιου, μονότονου και κενού σίριαλ που απογοητεύει, αποκαρδιώνει, αποπροσανατολίζει από στόχους και αξίες και αποχαυνώνει έναν ολόκληρο λαό. Αυτή είναι η άθλια πραγματικότητα, αγαπητέ Κώστα. Γι’ αυτό κάνε κανένα «ζάπινγκ». Ίσως αυτές τις σκέψεις τις ακούσεις σε κανένα μικρό κανάλι, στα οποία πού και πού καλούμαστε. Και μην παρασυρθείς κι εσύ αν κάποιο από τα κανάλια αυτά έχει κομματικό στίγμα αντίθετο από τις πεποιθήσεις σου και με παρεξηγήσεις, γιατί πρέπει να έχεις υπόψη σου τούτο: Ότι ως πολιτικός υποχρεούμαι να εκθέτω τις απόψεις μου σε όποιο μέσο έχει επιλέξει ο πολίτης για να ενημερώνεται. Έγινα σαφής;
– Απόλυτα και σ’ ευχαριστώ για την ενημέρωση. Γιατί δεν γνώριζα ότι δεν σας καλούν, ότι σας έχουν αποκλείσει, νόμιζα ότι εσείς είχατε παραιτηθεί από το να μιλάτε.
– Όσο βλέπω καταπίεση, εκμετάλλευση, διαφθορά, υποκρισία, εμπαιγμό του λαού, δεν έχω δικαίωμα να παραιτηθώ. Θα μάχομαι και «μόνος και μετά πολλών».