Κρίσιμο δίλημμα

Απαρχής να επισημάνουμε τη διαφωνία μας με κάθε προσπάθεια ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου – ποινικοποίηση που ζήσαμε το ’89 και άπαντες διαπιστώσαμε τα αδιέξοδα μιας τέτοιας επιλογής. Επίσης απαρχής να επισημάνουμε ότι κακώς θεσπίστηκε η συνταγματική ρύθμιση που μετατρέπει τη Βουλή και τους βουλευτές σε οιονεί Εισαγγελείς. Κανονικά θα έπρεπε η Δικαιοσύνη, χωρίς εμπλοκή της Βουλής, να διερευνά ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες υπουργών και να τις κατανέμει – βέβαια αυτό προϋποθέτει ανεξάρτητη Δικαιοσύνη της οποίας την ηγεσία να μην την επιλέγει η κυβέρνηση. Ας είναι…
•Ως έχει η κατάσταση σήμερα, το δίλημμα είναι αν για μία ακόμα φορά και για ένα ακόμα σκάνδαλο ουδείς πολιτικός θα τιμωρηθεί ή θα οδηγηθούμε στην αναζήτηση πολιτικών ευθυνών και ενδεχομένως στην ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής του τόπου. Και το δίλημμα τίθεται έτσι γιατί στο παρελθόν (περίπτωση Α. Παπανδρέου – Δ. Τσοβόλα) με κατασκευασμένα στοιχεία, με ψευδομάρτυρες, επιχειρήθηκε, με όχημα το αίτημα της κάθαρσης, η εξόντωση πολιτικών αντιπάλων. Με άλλα λόγια ο κίνδυνος στην υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου είναι είτε η πλειοψηφία της Βουλής να βγάλει με το έτσι θέλω «λάδι» τα εμπλεκόμενα κυβερνητικά στελέχη είτε η αντιπολίτευση με το έτσι θέλω να οδηγήσει κυβερνητικά στελέχη στο Ειδικό Δικαστήριο, για μικροκομματικά
οφέλη.
• Ασφαλώς υπάρχει και ο δρόμος της αρετής, όπου διερευνώνται χωρίς προκαταλήψεις και κομματικές παρωπίδες οι ενδεχόμενες ευθύνες πολιτικών προσώπων και είτε αποδίδονται «λευκοί στην κοινωνία» είτε οδηγούνται στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου. Όμως ο δρόμος της αρετής απαιτεί «τέλεια κόμματα» και «τέλεια πολιτική ζωή», γι’ αυτό και υποστηρίζουμε ότι η συνταγματική ρύθμιση πρέπει να αλλάξει και οι ποινικές ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων να διερευνώνται αποκλειστικά από την (πραγματικά)
ανεξάρτητη Δικαιοσύνη.