Κρίση και πολιτική εκπροσώπηση
Αντίστοιχα, και εδώ προσπάθησαν να μας καθησυχάσουν. Δεν έχουν πολλά «τοξικά απόβλητα» οι ελληνικές τράπεζες, μας είπαν, σταμάτησαν να τζογάρουν και τα ασφαλιστικά ταμεία (τα λεφτά των ασφαλισμένων τους) μετά τις περυσινές φωνές, είμαστε αρκετά ασφαλείς μέσα σε αυτόν τον διεθνή ορυμαγδό. Και ύστερα βρήκαν και χρήμα (για να τις σώσουν).
Αλήθεια, από πού βρέθηκαν τα 28 δισ. ευρώ που αποφάσισε η κυβερνητική επιτροπή να έχει διαθέσιμα ανά πάσα στιγμή στις ελληνικές τράπεζες (και στους τραπεζίτες), τη στιγμή που δεν έχει 100 εκατ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει το Ταμείο κατά της Φτώχειας;
Από πού θα διασφαλιστούν αυτά τα χρήματα; Μήπως από την ελληνική παραγωγή;
Μα αυτή είναι ανύπαρκτη. Άρα από τα μόνιμα «κορόιδα»: εμάς.
Πώς τοποθετείται στο θέμα η λεγόμενη πολιτική εκπροσώπηση; Με αμηχανία, με ανυπαρξία άποψης και επεξεργασμένης σκέψης, με ξεπερασμένα θέσφατα, με αναφορές σε δόγματα απαρχαιωμένα και αραχνιασμένα. Πάνε οι εκπρόσωποι της χώρας στις έκτακτες συνόδους της ΕΕ και αμίλητοι, αμήχανοι συντάσσονται άφωνοι πίσω από τους άλλους ευρωπαίους ηγέτες κατά περίσταση, άλλοτε με τον Νικολά Σαρκοζί, άλλοτε με τον Γκόρντον Μπράουν. Λαλίστατοι είναι μόνον εδώ, όταν απευθύνονται προς τους ιθαγενείς για θέματα άλλα αντί άλλων. Είναι τέτοια η κοινοτοπία που μας ξεπερνά, δεν αντέχεται. Γι’ αυτό καταφεύγει στα εύκολα: στη Μονή Βατοπεδίου, στον Εφραίμ, στον κυρ-Ρουσόπουλο, στην (ομόφωνη τη νύχτα της Τετάρτης) σύσταση Εξεταστικής των πραγμάτων Επιτροπής από την Ελληνική Βουλή, στην προετοιμασία για τη νέα κόντρα (τους) για τη συγκρότηση ή όχι Προανακριτικής Επιτροπής για το ίδιο θέμα.
Κι εν τω μεταξύ, το διεθνές περιβάλλον αλλάζει με τρομερή ταχύτητα, νέες δυνάμεις αναδύονται, νέες συμμαχίες προκύπτουν. Εμείς εκεί. Τον χαβά μας. Πιστοί στις «αξίες» μας. Φαίνεται ότι η πολιτική εκπροσώπηση της χώρας είναι οπαδός του έντεχνου στίχου «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν»… (άρα, με τι να ασχολούμεθα τώρα…)
Εξηγείται έτσι από μια άποψη και η συμπάθεια (των του δικομματισμού) προς τους λεγόμενους γιάπις ή golden boys. Διότι, σου λέει, εμείς δεν έχουμε που δεν έχουμε άποψη, δεν αφήνουμε τουλάχιστον αυτούς που έχουν άποψη για τη λεγόμενη «οικονομία της αγοράς» να τζογάρουν; Και πράγματι τους άφησαν, και πράγματι αυτοί τζογάρισαν. Στην αρχή η διεθνής συγκυρία τους ευνόησε. Ο υπαρκτός σοσιαλισμός κατέρρευσε, η λεγόμενη οικονομία της αγοράς (η διάλυση του κοινωνικού κράτους δηλαδή και η μεγέθυνση της ταξικής ανισότητας) κυριάρχησε σχεδόν σε ολόκληρο τον πλανήτη. Επόμενο ήταν να πάρουν τη μερίδα του λέοντος (στην αγορά), να έχουν ανοχή από την πολιτική εκπροσώπηση. Τώρα που ο τζόγος τα μούσκεψε, η πολιτική εκπροσώπηση σφυρίζει αδιάφορα, ενώ τις ζημίες ζητάνε να τις πληρώσουμε όλοι.