ΚΑΙ ΝΑ… Ο ΑΠΟΔΙΟΠΟΜΠΑΙΟΣ ΤΡΑΓΟΣ ΚΑΙ ΝΑ, ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΓΟΣ

Ετούτη η σαχλή φυλή
εκ τών αρχαίων χρόνων
φορτών’ εις έναν πάντοτε
τόν άρρητό της πόνον.

Βάζει μπροστά
τόν τράγον της
καί τόν καταδικάζει
ως ένοχον πού έφταιξε
ως μιά σκεπή πού στάζει.

Έτσι φορτώνει τά δεινά
εις πλάτες ενός μόνο
καί «απαλλάσσεται» η σαχλή
εις μείζονα, δέ, τόνο.

Τί αχρειότης, τί φθορά
τί νταβατζολατρία
νά γίνονται τά τρία δυό
καί δυό ξανά τά τρία.

Ίσως καί νά ‘ναι εξίσωσις
μίας γεωμετρίας,
ή θαύμα Πυθαγόρειο
τής αρχαιολατρίας.
Όταν δικάζοντ’ οι πολλοί
ο ένας πάντα φταίει:
ο τράγος ο δικέρατος
καί κάποιοι τελευταίοι.

Καί τότε στήνετ’ ο βωμός
τής βδελυρής φατρίας
κι οι πρώτοι απαλλάσσονται
τής πατριδολατρίας.

Πρέπει ο τράγος νά σφαγεί
– υπαίτιος τών όλων,
διά νά μεγεθύνεται
τό εύρος άλλων κώλων,

αυτών πού κάθονται σεμνά
ως οι σεπτές παρθένες
αυτές πού λιβανίζουνε
κύματα καί αντένες.

Καί πάει τό παλικάρι μας
–ο πιό πιστός απ’ όλους–
νά ζεί στά μισοσκόταδα
μαζί μέ τούς διαβόλους.

Τό ‘ξερε καί τό μάντευε
τόν χρόνο αγνοούσε
κι ως άλλος Καποδίστριας
άλλα διαλαλούσε.

Έλα πού όλα αλλάζουνε
κι όλα τά ίδια μένουν
καί κερδισμένοι βγαίνουνε
αυτοί πού υπομένουν.

Πάλι μέ χρόνους καί καιρούς
πάλι δικός τους θά ‘σαι
φτάνει ποτέ νά μήν ξεχνάς
καί πάντα νά θυμάσαι.

(Ο τράγος όταν σφάζεται
είναι συμφωνημένο
μά ο Λαός, τό κνώδαλο
δέν τό ‘χει δεδομένο.)

Τράβα λοιπόν, Θεόδωρε,
στήν αυτοεξορία,
τό μήνυμα τό πήραμε
ως δήθεν τιμωρία.

Δέν πάτ’ όλοι στόν διάολο
μήπως καί κοιμηθούμε
απ’ τα θεατρινίσματα
πού παρακολουθούμε.
…………………………………..
…………………………………..
«Βάλε μέσα στήν ψυχή σου
τήν Ελλάδα
(o altra cosa),
καί θά αιστανθείς κάθε
είδους μεγαλείο».
Δ. Σολωμός