Η Εκκλησία δεν έχει θέση για τα Θρησκευτικά!
Τους τελευταίους εννέα μήνες πολλά έγιναν που αφορούσαν κυρίως στην Εκκλησία.
Και όμως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και οι περισσότεροι Μητροπολίτες -με ελάχιστες δυστυχώς εξαιρέσεις- παραμένουν άφωνοι και δείχνουν άτολμοι μπροστά σʼ ένα σωρό ζητήματα στα οποία η Εκκλησία μέχρι πρόσφατα είχε άποψη, ακούγαμε να υψώνει στεντόρεια τη φωνή της, βλέπαμε την αντίδρασή της ή τουλάχιστον μαθαίναμε τη θέση της.
Τα γεγονότα τρέχουν, ωστόσο η γραμμή της εκκωφαντικής σιωπής ακολουθείται με θέρμη από τους ιεράρχες. Και αυτήν την εβδομάδα οι Συνοδικοί Μητροπολίτες συνεδρίασαν και συμφώνησαν ομοφώνως -πιστοί στο πνεύμα της Συνοδικότητας, μην ξεχνιόμαστε- για μεν το ζήτημα του Βατοπεδίου πως «πρέπει να περιμένουμε τα αποτελέσματα της δικαστικής έρευνας» (να μπουν καμιά δεκαριά μοναχοί στη φυλακή και μετά βλέπουμε…), για δε το θέμα της προαιρετικότητας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία ότι «συμμερίζονται τα αισθήματα ανησυχίας των γονέων και θα μεταφέρουν την άποψή τους διά επιστολής στον υπουργό Παιδείας»!
Η άποψη της Εκκλησίας για το μάθημα των Θρησκευτικών δεν αναφέρεται πουθενά στη Συνοδική ανακοίνωση των ελάχιστων γραμμών. Σαν να μην έχει η Εκκλησία της Ελλάδος γνώμη για το θέμα. Σαν να μη χρειάζεται να φωνάξει προς τον κόσμο, τους γονείς και τους απλούς παπάδες και θεολόγους ότι είναι παρούσα, έχει άποψη και δεν φοβάται να την πει κι ας γίνει δυσάρεστη σε κάθε πολιτικό και σε κάθε κυβέρνηση. Και, φυσικά, κανείς δεν είπε να απευθύνει κάλεσμα στον λαό να κατέβει στους δρόμους. Όμως, με μια ελάχιστη αναφορά σʼ ένα δελτίο Τύπου αποδεικνύεις ότι δεν καίγεσαι κιόλας που το μάθημα των Θρησκευτικών σβήνει από τα σχολειά μας.
Σε μία μόνο παράγραφο της ανακοίνωσης της Συνόδου καταγράφονται «τα αισθήματα ανησυχίας και αγωνίας των γονέων και κηδεμόνων για τη διατήρηση της διδασκαλίας του μαθήματος αυτού στη μαθητιώσα νεολαία, των οποίων δέκτης γίνεται καθημερινώς η Εκκλησία» και προτείνει ως λύση «να αποσταλεί επιστολή της Ιεράς Συνόδου προς τον Εξοχώτατο Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, διά της οποίας θα εκφράζεται η απόλυτη ανάγκη επιλύσεως του θέματος…» (για να μην τους πρήζουν δηλαδή γονείς και κηδεμόνες με τα παράπονά τους και να τους αφήσουν αδιατάρακτους στον ύπνο τους).
Για το ότι η Εκκλησία της Ελλάδος θα έπρεπε να έχει και να εκφράζει, μέσω της Συνόδου και των Μητροπολιτών που την απαρτίζουν, μια σοβαρή θέση δεν γίνεται φυσικά λόγος. Είναι, δυστυχώς, μετρημένοι στα δάχτυλα οι Μητροπολίτες που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και βγαίνουν στην τοπική τους κοινωνία να την εκφράσουν. Και αυτό όμως δεν αρκεί. Νέα θέματα προκύπτουν διαρκώς μπροστά τους και απλώς τα βλέπουν να περνούν. Εφαρμόζονται σαν να μην αφορούν την Εκκλησία.
Θεωρούν μήπως ο Αρχιεπίσκοπος και οι Συνοδικοί Μητροπολίτες ότι δεν πρέπει να ακούσουν οι Χριστιανοί τη θέση τους για το μάθημα των Θρησκευτικών; Πιστεύουν ότι η επιλογή της καύσης των νεκρών δεν έχει δημιουργήσει σύγχυση; Ότι η σιωπή τους στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου δεν τους βάζει όλους -κυρίως στα μάτια της νεολαίας- σʼ ένα καζάνι; Γιατί δηλαδή ο απλός παπάς να πληρώνει τη δική τους απραξία, αφού ο κόσμος αναφέρει όλο και πιο συχνά πια το «όλοι με τα ράσα το ίδιο είστε»;
Η σιωπή είναι πολλές φορές και ηθική συνενοχή (αν δεν αντιδράς σημαίνει ότι συμφωνείς με αυτά που γίνονται ή τα έχεις συνηθίσει να συμβαίνουν στην οικογένειά σου και δεν σου προκαλούν εντύπωση). Η Εκκλησία οφείλει να μιλά, να εκφράζει τη γνώμη της, να καταδικάζει τα κακώς κείμενα, να ακούγονται οι θέσεις της και ας γίνεται μερικές φορές και δυσάρεστη. Διαφορετικά θα χάσει ό,τι πολυτιμότερο έχει. Την πίστη και την αγάπη του κόσμου για τον κλήρο. Την πίστη του στον Θεό και την αγάπη του για την Εκκλησία ο λαός δεν την χάνει. Οι Μητροπολίτες χάνουν τον κόσμο από κοντά τους και δεν εννοούν να το καταλάβουν.