επικαιρότητα

1
Με μεγάλη μυστικότητα άρχισαν επαφές μεταξύ της κυβέρνησης του Αφγανιστάν και της ηγεσίας των Ταλιμπάν με στόχο την ειρήνευση στη χώρα. Ρόλο διαμεσολαβητή έχουν αναλάβει ανώτατοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι της Σαουδικής Αραβίας, με την υποστήριξη και της βρετανικής διπλωματίας. Το γεγονός ότι η διορισμένη από τους αμερικανούς κατακτητές κυβέρνηση της Καμπούλ δέχτηκε να συνομιλήσει με τους σκληροτράχηλους αντιπάλους της και μάλιστα χωρίς όρους και με τους διαμεσολαβητές να προέρχονται από δύο χώρες των οποίων οι κυβερνήσεις είναι αφοσιωμένες στις ΗΠΑ (Σαουδ. Αραβία και Βρετανία) ερμηνεύεται απ’ όλους ότι οι επαφές αυτές τελούν υπό την έγκριση ή τουλάχιστον την ανοχή των ΗΠΑ. Μπορεί βέβαια να είναι και αμερικανικής έμπνευσης, μετά τις καλοκαιρινές επιτυχείς επιθέσεις των Ταλιμπάν εναντίον κυβερνητικών στόχων και στρατοπέδων των δυνάμεων κατοχής. Εάν έτσι έχουν τα πράγματα, οι επαφές αυτές πρέπει να ερμηνευθούν ως προσπάθεια των ΗΠΑ να αποσυρθούν αξιοπρεπώς από το Αφγανιστάν παραδίδοντας τη διακυβέρνηση της βασανισμένης αυτής χώρας σε μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και σε κλίμα απόλυτης ειρήνευσης. Οι πλέον δύσπιστοι εκφράζουν την άποψη ότι οι ΗΠΑ, που αναμφισβήτητα πατρονάρουν τις επαφές αυτές, επιδιώκουν να προκαλέσουν ρήγμα στις τάξεις των Ταλιμπάν, καθώς όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα θα υπάρχουν και οι διαφωνούντες και κυρίως εκείνοι που βρίσκονται πιο κοντά στη γραμμή του Μπιν Λάντεν και της Αλ Κάιντα. Και η άποψη αυτή φυσικά δεν είναι εντελώς αβάσιμη. Όσοι δεν κερδίζουν τη μάχη μηχανεύονται Δούρειους Ίππους κάθε μορφής. Οι συνομιλητές Ταλιμπάν λέγεται ότι εκπροσωπούν το ανώτατο συμβούλιό τους (που αποκαλείται Κουέτα Σούρα) και με τη συγκατάθεσή του έχουν καταθέσει στο τραπέζι των συζητήσεων μια λίστα με 11 όρους. Οι κυριότεροι είναι δύο: α) Αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, συμπεριλαμβανομένων φυσικά και των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων και β) συμμετοχή των Ταλιμπάν στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας με δίκαιη κατανομή των κρίσιμων υπουργείων, δηλαδή ακριβοδίκαιη διανομή της εξουσίας. Η αποδοχή των όρων αυτών θα σημάνει την πλήρη απεμπλοκή των ΗΠΑ και την απελευθέρωση του Αφγανιστάν. Οι πληροφορίες εμφανίζουν τον Πρόεδρο της χώρας Χαμίντ Καρζάι διατεθειμένο να αποδεχθεί τους όρους των Ταλιμπάν. Το μέλλον θα δείξει.

2
Οι «Times της Νέας Υόρκης» («The New York Times») δημοσιεύουν μια περίεργη είδηση, κυνική αλλά όχι μοναδική. Πρόκειται για τον ρόλο που παίζει η μυστική υπηρεσία πληροφοριών του Πακιστάν, η γνωστή στα αραβικά κράτη ISI, στον πόλεμο που διεξάγουν οι ΗΠΑ εναντίον των Ταλιμπάν και της Αλ Κάιντα. Οι «Times» αποκαλύπτουν ότι η ISI, όπως και όλοι οι μηχανισμοί του δικτατορικού καθεστώτος του αποχωρήσαντος στρατηγού Μουσάραφ, ενώ δέχονταν δισεκατομμύρια δολάρια ως δωρεάν βοήθεια από τις ΗΠΑ, παράλληλα βοηθούσαν τους Ταλιμπάν στον αγώνα τους εναντίον των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων κατοχής του Αφγανιστάν. Απόδειξη του διπλού ρόλου που έπαιζε η ISI είναι και το γεγονός ότι το ανώτατο συμβούλιο των Ταλιμπάν κατοικοεδρεύει κάπου στο νοτιοδυτικό Πακιστάν, καθώς εκεί αισθάνονται περισσότερη ασφάλεια, παρότι κατέχουν μεγάλες περιοχές του Αφγανιστάν. Ο διπλός ρόλος των μυστικών υπηρεσιών δεν είναι κάτι το ασυνήθιστο, ούτε αποτελεί είδηση. Η είδηση είναι ότι η ISI βοηθούσε παντοιοτρόπως και εξτρεμιστικές ομάδες Πακιστανών που μάχονταν το δικτατορικό καθεστώς του Μουσάραφ. Οι ομάδες αυτές είχαν αναπτύξει τη δράση τους στις ημιαυτόνομες περιοχές της μεθορίου του Πακιστάν με το Αφγανιστάν και είχαν όχι μόνο τη βοήθεια της ISI αλλά και των Ταλιμπάν, που φυσικά ήταν αντίθετοι με το καθεστώς Μουσάραφ. Μετά την κατάλυση της δικτατορίας ο εκλεγμένος Πρόεδρος του Πακιστάν Ασίφ Αλί Ζαρντάρι φαίνεται αποφασισμένος να ξεκαθαρίσει αυτή την «μπερδεμένη» κατάσταση που επικρατεί στη χώρα του, με τη βοήθεια και του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου, στρατηγού Ασκάφ Παρβέζ Καγιάνι, ο οποίος ανέλαβε την υποχρέωση να απαλλάξει την ISI από τους διπλούς και τριπλούς πράκτορες. Όμως δεν φαίνεται μέχρι στιγμής να έχουν πετύχει αυτόν τον στόχο. Απλώς απέλυσαν τον επικεφαλής της ISI και τον αντικατέστησαν με πρόσωπο της απόλυτης εμπιστοσύνης του στρατηγού Καγιάνι και με διαταγή του Προέδρου Ζαρντάρι τον περασμένο Αύγουστο στρατιωτικές δυνάμεις του Πακιστάν εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον των εξτρεμιστών των ημιαυτόνομων παραμεθορίων περιοχών, με πενιχρά αποτελέσματα, λόγω κυρίως του δύσβατου της περιοχής και της ελλιπούς εκπαίδευσης του στρατού για πόλεμο υπό ειδικές συνθήκες. Συνήθως τέτοιες χαοτικές καταστάσεις δημιουργούν τα δικτατορικά καθεστώτα. Ας μη θρηνούν λοιπόν οι «Times». Δικό τους κατασκεύασμα ήταν το καθεστώς Μουσάραφ.