Διώξτε τον Νίμιτς, ανακαλέστε τη σύνθετη, «δέστε» τον Ομπάμα!
Δεν απομένει αυτόν τον καιρό χωροχρόνος για την επίσημη -αλλά και την ανεπίσημη- Ελλάδα να ασχοληθεί με σοβαρότερα προβλήματα εκτός από το Βατοπέδι. Έτσι, το συγκλονιστικό απόρρητο έγγραφο της αμερικανίδας πρέσβειρας στα Σκόπια («Έθνος» 19/10/08) με ημερομηνία 29/7/08 προς Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Λευκό Οίκο, Πεντάγωνο πέρασε στα «ψιλά». Πρόκειται για φόρμουλα που η Αμερικάνα διεμόρφωσε σε συνεργασία με τους Τσερβενκόφσκι («διαλλακτικόν» ίνδαλμα των ελληνικών ΜΜΕ) και Γκρούεφσκι.
Ε, λοιπόν, αυτή η φόρμουλα είναι κατ’ ουσίαν η κατάπτυστη πρόταση Νίμιτς. Αυτή έγινε δεκτή αμέσως στην Αθήνα από μεν την ΥΠΕΞ ως «πολύ καλή βάση για διαπραγμάτευση», από ορισμένα δε ΜΜΕ, ων πρώτον το δημοσιογραφικόν όργανο του Συνασπισμού, η ιστορική «Αυγή», με διθυράμβους όπως:
«Ο κ. Νίμιτς προτείνει έναν συμβιβασμό που έχει όλα τα στοιχεία μιας ισομερούς ανταπόκρισης στις εθνικές ευαισθησίες. (…) Η ισοκατανομή των αιτημάτων υπήρξε τέλεια». (Χριστός και Απόστολος!)
«Η πρόταση Νίμιτς αποτρέπει τα δύο μέρη από την αποκλειστική χρήση του όρου «μακεδονικός» με μια ακριβοδίκαιη στάση». (Τα παραθέματα από το άρθρο της Χρ. Πουλίδου στην «Αυγή» 12/10.)
Θού Κύριε φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου, λέει ο ψαλμωδός. Απύλωτα τα στόματα και οι γραφίδες ορισμένων συνελλήνων!
Εδώ ανακύπτει τεράστιας σημασίας ζήτημα: Της απαισίας προτάσεως Νίμιτς προηγείται συμφωνία
ΗΠΑ – Σκοπίων, η οποία στο σύνολό της (με φραστικές παραλλαγές) ενσωματώνεται στην πρόταση του μεσολαβητή. Άρα ο μεσολαβητής δεν λειτουργεί αμερόληπτα ως εντολοδόχος του ΟΗΕ, αλλά μεροληπτικά ως εντολοδόχος της αμερικανικής κυβέρνησης. Επομένως μετά την αποκάλυψη του απορρήτου οφείλει να εκπέσει – οφείλουν να τον… εκπέσουν από το αξίωμά του. Ως την ώρα, ούτε ο εντολέας του συνεκινήθη, για να τον ανακαλέσει, ούτε η βάναυσα θιγόμενη ελληνική πλευρά αξίωσε την απομάκρυνσή του. Ωσάν να μη συνέβη τίποτε!
Ως γνωστόν η πρόταση, όπως και η αμερικανοσκοπιανή συμφωνία, έχουν ένα λοφίο που ξετρέλανε τους ημετέρους («Βόρεια Μακεδονία»). Είδαν το είδωλό τους («σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό») και φαντασιώθηκαν με αυτό. Δεν κατάλαβαν ή έκαναν πως δεν κατάλαβαν; Δεν είδαν καπέλο, κοστούμι, παπούτσια, όλη την ένδυση και υπόδηση σκέτο Μακεδονία; Αμερικανοί και Σκοπιανοί έστησαν ένα αίσχιστο παιχνίδι σε βάρος της Ελλάδος και οι εκπρόσωποί μας πολιτικοί, δημοσιογραφικοί κ.λπ. με το (χαζο)χαμόγελο στα χείλη χειροκροτούν. Έλεος! Μήνες τώρα αρθρογραφούμε και φωνάζουμε, αφού ο Γκρούεφσκι μας βρίζει πατόκορφα δεν είναι εσχάτη νοητική ένδεια να μην έχουμε ανακαλέσει την αφελή προσφορά του ονόματος Μακεδονία με απίθανο αντάλλαγμα τον τάχα γεωγραφικό προσδιορισμό, ο οποίος, πρώτον, είναι μιας χρήσης και την επομένη θα πεταχτεί και, δεύτερον, αφού χαρίζουμε το όνομα που ο αντίδικος «κλειδώνει», η προσπάθειά του από κει και ύστερα θα είναι να συρρικνώσει – μηδενίσει το εύρος εφαρμογής.
Και ιδού ότι, με την αδρή συνδρομή της Ουάσινγκτον, το κάνει.
Διώξτε τον Νίμιτς.
Ανακαλέστε την πρόταση για σύνθετη!
Στο μεταξύ αποκαλύπτεται (ρεπορτάζ Κύρας Αδάμ, «Ελευθεροτυπία» 21/10/08) ότι στη συνάντηση Νίμιτς – διαπραγματευτών της 15/8/08 στη Νέα Υόρκη, «για πρώτη φορά ακούστηκαν και γράφηκαν ακριτομυθίες της ελληνικής πλευράς περί ελληνικής πρότασης αναγραφής της γλώσσας ως μακεδονικής με κυριλλική γραφή». Την ίδια περίοδο άλλαξε και η «γλώσσα» της υπουργού, η οποία άρχισε να ομιλεί για «το εύρος χρήσης της ονομασίας» εγκαταλείποντας το «έναντι πάντων». Όπερ έδει δείξαι!
Η αυτονόητη διαδικαστική άρνηση της Ελλάδος να δεχθεί τη διεύρυνση της διαπραγμάτευσης πέραν του ονόματος σε ζητήματα εθνότητας, γλώσσας, μειονότητας κ.λπ. υπαγορεύθηκε, υποτίθεται, από το γεγονός ότι το κοινά αποδεκτό όνομα αφορά τα πάντα, κράτος, έθνος, γλώσσα. Οτιδήποτε άλλο είναι εκ του πονηρού. Αυτό όμως με τη ρητή ή σιωπηρή συναίνεση του ελληνικού ΥΠΕΞ έδωσε την ευχέρεια σε Τσερβενκόφσκι, Μιλοβάνοβιτς, Νίμιτς να «καπακώσουν» την υπόθεση, ώστε να βγει το εξάμβλωμα της τωρινής πρότασης Νίμιτς.
Ο Νίμιτς είναι ακόμη στη θέση του. Εμείς «τυρβάζουμε» περί άλλα. Εντάξει, το Βατοπέδι είναι ένα πρόβλημα, αλλά δεν είναι το πρόβλημα της Ελλάδος. Κανείς δεν φαίνεται να παρακολουθεί σοβαρά τι γίνεται σήμερα στο δίδυμο Χριστόφια – Ταλάτ, όπου ο Ταλάτ είναι ενεργούμενο της Άγκυρας, αλλά ο Χριστόφιας δεν είναι ενεργούμενο της Ελλάδος. Όμως ό,τι συμφωνήσει θα βαρύνει τον Ελληνισμό στο διηνεκές. Ποιος όμως ασχολείται με αυτό; Αλλά η Ελλάδα είναι επίσης μέρος του προβλήματος της παγκόσμιας κρίσης. Η επίπτωσή της εδώ σε ύφεση, ανεργία και φτώχεια, αν δεν κινηθούμε δραστικά, θα είναι δραματική.
Τέλος, επειδή εξ Αμερικής ερρύη τα φαύλα και υπό προϋποθέσεις είναι εφικτό να πηγάσουν τα κρείττω, επειδή όλο αυτό το αλαλούμ Σκοπίων – ΗΠΑ, Νίμιτς δείχνει ότι μια άλλη αμερικανική επιλογή διαχείρισης κρίσεων που επαγγέλλεται ο Ομπάμα μπορεί να αλλάξει πολλά, είμαστε στις έσχατες μέρες για κατεπείγουσα δράση.
Αν τώρα δεν λειτουργήσει η εξωτερική μας πολιτική να «δέσει» τον Ομπάμα, ο οποίος θριαμβεύει μεν στις δημοσκοπήσεις, αλλά γνωρίζει ότι αυτές μπορούν και να τον απατήσουν, επομένως έχει απόλυτη ανάγκη των ελληνοαμερικανικών ψήφων, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας…