Βυζάντιον

Όπως καταλαβαίνετε, δεν έχω ιδέα για όσα έχουν συμβεί τις προηγούμενες μέρες, από την Πέμπτη ως και σήμερα. Μπορεί στη Βουλή να έχει στηθεί προανακριτική, μπορεί και ο Καρατζαφέρης να έχει στήσει τις αγχόνες στην πλατεία Συντάγματος. Μπορεί να έχουν κλειδώσει οι εκλογές, μπορεί να έχει ξεκλειδώσει και το κλουβί με τις τρελές. Μπορεί ο Ρουσόπουλος να έχει γυρίσει σε ένα από τα σπίτια του, μπορεί και ο Καραμανλής να του έχει παραδώσει Μαξίμου και κόμμα, αποδεικνύοντας εμπράκτως τη στήριξή του. Βέβαια ό,τι και αν έχει συμβεί, το πιθανότερο είναι πως οδηγούμαστε σε ένα θεαματικό πυροτέχνημα, σε μια βόμβα καπνού που θα σκεπάσει τα πάντα, μήπως και δώσει τον απαραίτητο χρόνο στους ενδιαφερομένους να απομακρυνθούν. Για να μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, λέω σήμερα να το φιλοσοφήσω.

•••

Σκέφτομαι, με αρκετή δόση φθόνου είναι η αλήθεια, τι είναι αυτό που κάνει έναν πολιτικό άνδρα να ρίξει σκιές στην εικόνα του, να βρίσκεται απολογούμενος ενώπιον των συναδέλφων του και λασπωμένος μπροστά στην κοινωνία που του χορήγησε την ισχύ. Μα νομίζω το ίδιο πράγμα που τον οδήγησε στην ενασχόληση με τα κοινά: η υπέρμετρη φιλοδοξία, η ακόρεστη δίψα για εξουσία, η απληστία. (Κάπως έτσι τα λέει ο Τράγκας.) Πείτε μου, για παράδειγμα, ποιο λόγο είχε ο Θόδωρος Ρουσόπουλος να εγκαταλείψει μια ενδιαφέρουσα δημοσιογραφική σταδιοδρομία και να μπει στην πολιτική. Μάλιστα κατά δήλωσή του έχει υποστεί σημαντική οικονομική ζημία, καθώς τα εισοδήματα του εμφανίζονται να έχουν μειωθεί. Ευτυχώς υπάρχει η σύζυγος Μάρα. Διότι ο Θόδωρος, με δύο παιδιά και τρία σπίτια, θα έπρεπε να κάνει και δεύτερη δουλειά, να βγει βουλευτής και αλλού, στη Βουλγαρία για παράδειγμα, για να τα φέρει βόλτα. Γιατί, λοιπόν, ο Θόδωρος μπήκε στην πολιτική; Για τη βουτιά στο μέλι της εξουσίας, ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό; Εκτός και αν μου πει ότι πολιτεύτηκε για να προσφέρει στον τόπο. Τότε να τα αλλάξω όλα. Και γνώμη, αλλά, κυρίως και τόπο.

•••

Ένας πολιτικός σαν τον Ρουσόπουλο μπορεί να σε εξοργίζει για το ύφος, την έπαρση, τον τόνο της φωνής του, την ευζωία που απολαμβάνει. Σε μένα προσωπικά συμβαίνει αυτό και δεν το κρύβω. Ναι, ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται μου είναι εξαιρετικά αντιπαθής. Με ενοχλεί το ύφος ενός ανθρώπου που εμφανίζεται λες και δεν κυλάει αίμα στις φλέβες του, παρά μόνο υπολογισμοί και δεδομένα. Με ενοχλεί ο τόνος της φωνής του, η επιτηδευμένα άχρωμη εκφορά των λέξεων, η παγωμένη ματιά κάτω από τα γυαλιά, ο αυστηρός έλεγχος της αναπνοής. Και εντάξει, εγώ πες ότι γυρίζω κανάλι, αποστρέφω το βλέμμα και δεν βλέπω το θέαμα. Αυτός πώς το αντέχει; Είναι δυνατόν να έχει προκαλέσει τόση μεγάλη οδύνη, τόσο κακό στον εαυτό του, μόνο και μόνο για την αίσθηση της υπεροχής, για τη συμμετοχή στην εξουσία; Λίγα δεν είναι; Σαν να πουλάς τη ψυχή σου στον διάβολο για ένα ξερό κουλούρι, έχοντας ως μεσάζοντα τον Εφραίμ.

•••

Ο Ρουσόπουλος απέκτησε τρία όμορφα σπίτια. Βίωσε δυνατές εμπειρίες, δεν είδε απλώς την εξουσία από μέσα, είδε και τη σκιά του να πέφτει βαριά στους διαδρόμους της. Σε αντάλλαγμα έχασε τα νιάτα του, την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής του. Είναι 45 χρονών και έχει γεράσει λες και είναι το πορτρέτο ενός αγνώστου Ντόριαν Γκρέι. Αν έμενε στη δημοσιογραφία θα είχε αποκτήσει και πάλι τα τρία σπίτια. Αλλά το θέμα του δεν έχει να κάνει με τον πλούτο. Έχει να κάνει με τη βουλιμία απέναντι στην εξουσία και στην ισχύ. Και όπως ο βουλιμικός θα καταστρέψει την υγεία του τρώγοντας ακατάπαυστα, έτσι και ο πολιτικός τύπου Ρουσόπουλου αυτοκαταστρέφεται, γερνάει πιο γρήγορα, ξεραίνεται, χάνει τους χυμούς του. Κατά τη γνώμη μου ευτυχία είναι να βλέπεις την ιστορία από καλή θέση, όχι να γίνεσαι πρωταγωνιστής της. Αλλά, φυσικά, την ιστορία δεν τη γράφουν μετριότητες όπως η αφεντιά μου, τη γράφουν τύποι όπως ο Ρουσόπουλος. Έτσι νομίζουν δηλαδή…

•••

Θα έχετε παρατηρήσει πως ο Θόδωρος λειτουργεί ως ασπίδα για όλους. Ποιος ασχολείται με τον Δούκα; Κανείς. Ποιος θυμάται ότι είναι μπλεγμένος και ο Μπασιάκος; Ελάχιστοι. Πρόκειται, όμως, για δύο ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, αν και νομίζω ότι τα πολλά και τα θεαματικά θα τα δούμε από τον Πέτρο Δούκα. Μου λένε πως ο Δούκας στον πολύ στενό του κύκλο λέει ότι δεν θα δεχθεί να σπιλωθεί το όνομα του επειδή, απλώς, υλοποίησε πολιτική βούληση και υιοθέτησε αποφάσεις γνωμοδοτικών οργάνων. Πράγματι, ο Δούκας είναι μια ενδιαφέρουσα ως και χαριτωμένη περίπτωση. Μπήκε στην πολιτική έχοντας ως αφετηρία το σημείο όπου θέλουν να φτάσουν οι περισσότεροι όταν μπαίνουν στην πολιτική: τα καλά λεφτά και τις καλές επαφές. Δεν μπήκε στην πολιτική για να φτιαχτεί. Μπήκε φτιαγμένος. Ίσως για να φτιαχτεί περισσότερο. Μόλις τα τελευταία χρόνια η οικογένεια Έβερτ, γαμπρός της οποίας είναι, του φύτεψε για τα καλά τη διάθεση να οικοδομήσει ένα αυθεντικό πολιτικό προφίλ. Κάπως έτσι άρχισε να προσφέρει ταξίδια σε δημοσιογράφους και ψηφοφόρους, να επιδίδεται δηλαδή στις γνωστές μικροπολιτικές κατινιές που δεν του ταιριάζουν. Αυτές οι κατινιές είναι ωραίες όταν τις βλέπεις από αυθεντικά πολιτικά όντα. Ο Πέτρος δεν είναι ακριβώς αυτό. Είναι άλλο ον. Ίσως και από άλλον πλανήτη. Άλλωστε όλοι τους από άλλον πλανήτη έρχονται. Έρχονται ντυμένοι καλά και σιγά σιγά μας αποκαλύπτονται. Γδύνονται μπροστά μας.

•••

Τώρα έχω και διάφορα άλλα μικρά να σου δώσω, μόνο και μόνο για να διατηρήσω την ψευδαίσθηση πως είμαι μέσα στην επικαιρότητα. Άλλωστε αισθάνομαι άσχημα με όσα έγραψα παραπάνω. Πρέπει να είμαι ο πρώτος άνθρωπος που βγάζει παχυλό μεροκάματο επειδή αντιπαθεί κάποιον. Λοιπόν, αρμόδια αμερικανική πηγή μου είπε να σας πω ότι μπορείτε να περιμένετε νεώτερα για την κατάργηση της βίζας προς τις ΗΠΑ λίγο μετά τα Εισόδια της Θεοτόκου. Και επειδή δεν είστε όλοι τόσο της εκκλησίας όσο εμείς σε αυτήν την εφημερίδα, τα Εισόδια της Θεοτόκου είναι στις 21 Νοεμβρίου. Μη χαίρεστε όμως, δεν θα πάτε Χριστούγεννα στη Νέα Υόρκη χωρίς βίζα. Απλώς τότε θα ανακοινωθεί ότι στις αρχές του 2009 δεν θα υπάρχει πλέον βίζα. Μεταξύ μας, θα ήθελα να δω τι θα κάνουν στην πρεσβεία χωρίς τα έσοδα από τη βίζα. Δεν έχουν φράγκο και δεν το κρύβουν, το γράφουν ανοιχτά στα δικτυακά φόρουμ των αμερικανών διπλωματικών υπαλλήλων. Τώρα αν είσαι σταματημένος στη Β. Σοφίας και έρθει να σου καθαρίσει το τζάμι μια ντουλάπα με κοντά μαλλιά, δώσε κανένα ευρώ στον πεζοναύτη, είναι για καλό σκοπό.

•••

Έφαγα τον χώρο και δεν προλαβαίνω να σου τα πω όλα. Έχω και άλλες αγωνίες. Μαθαίνω, ας πούμε, πόσα από τα ακίνητα του Αγίου Όρους στη Θεσσαλονίκη έχουν περάσει σε ελληνικές ΕΠΕ και κυπριακές εταιρείες. Πραγματικά εκπληκτικό. Μέχρι και ο Άγιος Δημήτριος που γιορτάζει σήμερα (μεγάλη η χάρη του) έχει διαβατήριο πια από Νησιά Κεϊμάν. Η άλλη αγωνία που με τρώει είναι αν θα έχουμε και φέτος την υστερία με την ελληνική σημαία και τους μαθητές στην παρέλαση. Μη μου τη στερήσετε, ρε γαμώτο…

•••

Και κάτι προς τον εκδότη. Μήπως είμαστε υπερβολικοί που φωνάζουμε για το κόκκινο στριγκάκι; Προσωπικά, έτσι και βρεθεί κόκκινο στριγκάκι κοντά στα δικά μου ρούχα θα είναι η καλύτερή μου.