Τι είχαμε τι χάσαμε, κύριε υπουργέ!

Στο βασίλειο του πνεύματος, στην περιοχή του νου των Ελλήνων και στη ζεύξη της σκέψης τους με τον Χριστιανισμό, στηρίζεται ολόκληρη η ανθρώπινη σκέψη, ολόκληρο το πολιτιστικό οικοδόμημα της Ιστορίας.

Δυστυχώς όμως έρχονται οι Εφιάλτες κάθε εποχής, έτσι και της δικής μας, σαν φερέφωνα, δορυφόροι ψευτο-κουλτουριάρηδες, άδειοι από την ευχέρεια και την ανία της κατανάλωσης για να πρεσβεύουν περί της λεγόμενης ευρωπαϊκής ιδέας. Γιατί λησμονούν ή θέλουν να λησμονούν, λόγω της δόλιας λήθης τους, ότι όταν δημιουργούσαν πολιτισμό και ιστορία οι πρόγονοί μας, οι Ευρωπαίοι ζούσαν σε άγρια κατάσταση. Έρχονται μέσα από τη νομιζόμενη αυτάρκειά τους από το «παρελθόν», για να χειραγωγήσουν έναν λαό που έχει κυριολεκτικά μαρτυρήσει στη διάρκεια των αγώνων του -γιατί όποια πέτρα και να σηκώσει κανείς σε τούτο τον τόπο από κάτω θα βρει αίμα μάρτυρα, αίμα αγίου- για να αμφισβητήσουν με τις επιλογές τους ότι «λαός χωρίς παρελθόν είναι λαός χωρίς παρόν και μέλλον».

Αυτό δυστυχώς ακολουθεί πιστά το υπουργείο Παιδείας, σταδιακά, μουλωχτά και αδιάκοπα, αντί να «φυλάττει Θερμοπύλας», κιβδηλοποιώντας και παραχαράσσοντας αυθαίρετα και απερίσκεπτα την ιστορία και την παράδοση σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο. Αρχίζοντας με την εισβολή της «τεχνητής δημοτικής» ως κρατικής γλώσσας από τον Γεώργιο Ράλλη. Συνεχίζοντας με το «έγκλημα» της επιβολής του μονοτονικού συστήματος γραφής από τον Ελευθέριο Βερυβάκη. Ξεπουλώντας την ιστορία με τη συμφωνία Γεωργίου Παπανδρέου – Τζεμ και την προσυπογραφή του Κων/νου Στεφανόπουλου. Εγκρίνοντας συγγραφή των βιβλίων των Θρησκευτικών του Γυμνασίου, καρπού δέκα ημερών (αν είναι δυνατόν!) επί Πέτρου Ευθυμίου. Εξακολουθώντας με τη Μαριέττα Γιαννάκου, επί των ημερών της οποίας δόθηκαν στα σχολεία τα παραπάνω βιβλία καθώς και το κατάπτυστο βιβλίο της ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού. Και πέρυσι εν μέσω διακοπών, γιατί φοβήθηκαν τις αντιδράσεις; Κατάργησαν την προαιρετική εξομολόγηση στα σχολεία, με το αντιδημοκρατικό και μονομερές επιχείρημα: «Εμείς θα εφαρμόσουμε την πολιτική μας…» Φέτος, επί υπουργίας Ευριπίδη Στυλιανίδη, και πάλι εν μέσω διακοπών (τέλος Ιουλίου) αποφασίζεται η κατάργηση του μαθήματος των Θρησκευτικών κι αμέσως μετά τις ποικίλες αντιδράσεις-αντιστάσεις, σημειώνεται το αναμενόμενο «ήξεις αφήξεις ου εν πολέμω θνήξεις» της Πυθίας, δηλαδή «τι είχαμε τι χάσαμε;», μέσω διευκρινιστικών εγκυκλίων.

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, οι «φωτισμένοι» υπουργοί Παιδείας και οι σύμβουλοί τους επιχειρούν την πνευματική λοβοτομή αυτού του λαού και κυρίως της νέας γενιάς. Βασίζονται στην ιστορική εξαφάνιση της ελληνικής πρότασης πολιτισμού, γιατί, αν λείψουν οι «εστίες», οι «Ιθάκες», γιατί να αγωνιστεί κανείς; Όταν λείψουν τα ιερά, τι να υπερασπίσει; Όταν το κράτος παράγει μίμηση ξένων προτύπων, βραβεύει την «ήσσονα» προσπάθεια, βάζει τη νεολαία να ξοδεύει την επαναστατικότητά της στις πιέσεις προς τους γονείς ή τους κηδεμόνες ή να υποδαυλίζει ρατσιστικές καταστάσεις δίνοντας προνόμια στη μειοψηφία εις βάρος της πλειοψηφίας, έχει αναρωτηθεί τι πολίτες ετοιμάζει;

Όλα αυτά πρέπει να προβληματίζουν όλους τους μελλοντικούς «μνηστήρες» του συγκεκριμένου υπουργείου, αλλά κατ’ επέκτασιν και τους 300 (τριακόσιους) οι οποίοι λησμόνησαν προ πολλού ότι είναι απόγονοι του Λεωνίδα.

Όμως οι «Βάρβαροι» δεν θα περάσουν γιατί υπάρχουν ακόμα σκεπτόμενοι Έλληνες οι οποίοι θα κρατήσουν τις «Θερμοπύλες» τους, που είναι η Ορθοδοξία τους, η Παράδοσή τους, η Πατρίδα τους, «την αλήθεια ομιλούντες», έχοντας «στον νου τους την Ιθάκη», που δεν φοβούνται «τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα», γιατί αυτά τα τρία είναι οι κρίκοι για να σταθεί όρθιος ο τόπος μας.

Θεόδωρος Γ. Ανθίμου
Θεολόγος