Τα μιλήσανε, τα συμφωνήσανε, δεν τα καταλάβαμε!

Το ότι είναι μακριά από την πραγματικότητα, από τις ανάγκες του κόσμου, τουλάχιστον το αντιλήφθηκαν; Στο κοινό τους μήνυμα καταδίκασαν τον σύγχρονο άνθρωπο «για την εμμονή του στα υλικά αγαθά». Τα πολυτελή ξενοδοχεία στα οποία διέμειναν, τις ανέσεις που τους παρείχαν λαϊκοί και διάκοι που έτρεχαν διαρκώς κοντά τους, δεν τα κατατάσσουν στα «υλικά αγαθά»; Το ταξίδι αναψυχής στα νησιά του Οικουμενικού Θρόνου που κόστισε δεκάδες χιλιάδες ευρώ δεν είναι πρόκληση για τους Ορθόδοξους πιστούς που παλεύουν να επιβιώσουν με τα δάνεια; Ή μήπως τα προβλήματα της Ορθοδοξίας πρέπει να συζητιούνται μεταξύ τυρού και… φουα γκρα;

Το περιβάλλον δεν χρειάζεται μόνο ομιλίες και μηνύματα που καταδικάζουν εμάς που το καταστρέφουμε. Χρειάζονται και πρωτοβουλίες από εκείνους. Οι Ορθόδοξοι ηγέτες οφείλουν να απευθύνουν έναν σύγχρονο λόγο που να αγγίζει κυρίως τους νέους, τα παιδιά που απογοητεύονται από την Εκκλησία και απομακρύνονται από αυτήν κατά χιλιάδες όταν ακούν για τα Βατοπέδια και τα άλλα επιχειρηματικά σχέδια του κλήρου. Ας τους εξηγήσουν όσοι είναι κοντά τους πόσοι από τον απλό λαό κατάλαβαν –και κυρίως πόσοι ασχολήθηκαν– με αυτήν την «πανορθόδοξη σύναξη».

Εάν τα προβλήματα του κόσμου ήταν το αν θα πάει ο Μόσχας στο Φανάρι και πόσες ημέρες θα μείνει ή αν ο Αθηνών ήταν περισσότερο φιλικός με τον Οικουμενικό Πατριάρχη παρά με τον Ιεροσολύμων, τότε όλοι θα ήμασταν ευτυχισμένοι. Εάν τους ενδιαφέρει πραγματικά η ουσία, θα πρέπει να ξεπεράσουν τις προσωπικές τους έριδες, όπως προς τιμήν τους παραδέχτηκαν ότι έχουν. Όμως οφείλουν το κυριότερο, να ασχοληθούν πολύ περισσότερο με τις ανάγκες του ποιμνίου. Και τις υλικές, αλλά κυρίως τις πνευματικές. Και αυτό πρέπει να το δείξουν με τη στάση τους, χρησιμοποιώντας τους ίδιους ως παράδειγμα. Να πάρουν θέση για τα καίρια θέματα που απασχολούν τον κόσμο. Να αποδείξουν ότι η ηγεσία της Εκκλησίας μπορεί και πρέπει να είναι ενεργή και δραστήρια, να συμμετέχει με μια φωνή, να γνωρίζει τι γίνεται γύρω της και να μην παραμένει στο περιθώριο ως ένας οργανισμός που αναπολεί το παρελθόν και δεν προτείνει λύσεις στους πιστούς για το πώς να διαχειριστούν το μέλλον. Φαίνεται όμως δύσκολο να το πετύχουν. Γιατί στο Φανάρι ακόμη πανηγυρίζουν που τους έκανε το χατίρι και τους επισκέφθηκε για δύο μέρες ο Μόσχας και στην Αθήνα χαίρονται που οι εκδηλώσεις δεν κράτησαν περισσότερες ημέρες, γιατί θα στερούσαν από το πηδάλιο της Εκκλησίας τον δραστήριο Αρχιεπίσκοπό μας…