Συγγνώμη που σε στέρησα από την οικογένειά σου

Αλλά αυτό όμως ποτέ δεν με επηρέασε, ώστε να τηρήσω μονόπλευρη στάση, δηλαδή να αποκρύψω τη θετική πλευρά και βασικά την πέρα από την πολιτική συμπεριφορά του.

Τη βδομάδα που πέρασε, τυχαία στον δρόμο, έπεσα πάνω σ’ έναν άνθρωπο δύο μέτρα ύψος, παλικάρι ακόμα, που για 30 χρόνια ήταν κάθε μέρα πολλές ώρες δίπλα στον Καραμανλή και όταν ήταν πρωθυπουργός και όταν ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκτιμώντας το «ΠΑΡΟΝ», στη λιγόλεπτη κουβέντα που είχαμε μου άνοιξε την καρδιά του. Για τις ανθρώπινες στιγμές του Καραμανλή. Ήταν αυτό που τον ρώτησα. Πίσω από τη σκληρή δημόσια εικόνα του, ποια ήταν η άλλη πλευρά που δεν είδαμε ποτέ – εκτός από τότε που δάκρυσε μιλώντας για τη Μακεδονία. Απέφυγε να τη δείξει ή ήταν σκληρός και αμείλικτος και στις προσωπικές του ώρες; Είχε πίκρες;

Η απάντηση ήταν τα λόγια που είπε λίγο πριν το τέλος, το οποίο φαίνεται ότι το προαισθανόταν. Του ‘πιασε το χέρι και του είπε: «Είσαι σοφός, γιατί έφτιαξες οικογένεια, έχεις παιδιά». Φράση που αποκαλύπτει πόσο μόνος έζησε και ίσως να μην το ήθελε. Ήταν όμως επιλογή του γιατί ήξερε ότι έτσι μπορούσε να κυβερνήσει χωρίς τις επιρροές που προκαλεί το συναίσθημα. Και το έγραψε στα απομνημονεύματά του: «Στέρεψα τη ζωή μου». Κουβέντα που αποκαλύπτει τη μοναξιά του.

Το είπε και στον άνθρωπο που είχε 30 χρόνια μαζί του: «Σε στέρησα από τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου. Να τους πεις ότι τους ζητάω συγγνώμη…».

Ήταν το μόνο που θέλησε ο καλός φίλος, χρόνια μετά από τον θάνατο του Προέδρου, που ήταν πολύ κοντά του, να μου πει… «Τάφος» στα πολλά που ξέρει. Αλλά και τα λίγα είναι εντυπωσιακά. Γιατί δείχνουν και την άλλη πλευρά του Καραμανλή, που εμείς μόνο τη δημόσια εικόνα του γνωρίζουμε.

Και νομίζω ότι εμείς οι δημοσιογράφοι πρέπει να φέρνουμε στο φως όποια πολιτική γνώση έχουμε για κάθε ηγέτη που σημάδεψε τον τόπο. Ευχαριστώ τον καλό φίλο για την εμπιστοσύνη του.