Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια…
> 14 Οκτωβρίου: Η αγορά μας φτάνει στα πρόσφατα υψηλά των 2.628 μονάδων. Μέχρις εκεί! Ποιος θα περίμενε κιόλας ότι θα προλάβαινε να φτάσει σε τέτοια επίπεδα προτού ενσκήψει το -σύνηθες σε τέτοιες περιπτώσεις- κύμα των ρευστοποιήσεων από όσους τοποθετήθηκαν βραχυπρόθεσμα και έβγαλαν «καλό μεροκάματο»…
> Μετά όμως η κατάσταση ξέφυγε… Και στο τέλος της εβδομάδας τα νούμερα και οι αριθμοί άλλα έλεγαν. Συγκεκριμένα, μία στις 5 μετοχές στο ΧΑ βρίσκεται ουσιαστικά σε επίπεδα κάτω της ονομαστικής της αξίας. Θυμάστε άραγε από πότε είχε να παρατηρηθεί κάτι ανάλογο; Από τις ημέρες της απόλυτης κατάρρευσης των μεγαλεπήβολων σχεδίων όλων μας, πίσω στις «μαγικές εποχές» του ’98 και του ’99!
> Μία στις 5 μετοχές σε επίπεδα τιμών οριακά ανεκτά -ή μήπως όχι;- από το σύστημα. Θυμάστε μήπως τι προβλέπει ο… κανονισμός-λάστιχο της αγοράς μας για παρόμοιες περιπτώσεις; Μήπως θεωρείτε πως υπάρχει έστω μία στις… 10 χιλιάδες πιθανότητες να δείτε το μισό ταμπλό σε αναστολή ή σε επιτήρηση;
> Η υπερβολή στις αντιδράσεις είναι ίδιον των Ελλήνων, άρα και της αγοράς μας. Το έχουμε παραδεχθεί αυτό, το έχουμε εμπεδώσει, επομένως δεν μας προξενεί και καμία έκπληξη. Εκείνο που εξακολουθεί να εκπλήσσει τον γράφοντα, και ίσως αρκετούς ακόμη εμπλεκόμενους με την αγορά μας, είναι η αναζήτηση ολοένα και πιο περίπλοκων αιτιάσεων για την εκάστοτε αρνητική πορεία του δείκτη. Συμφωνώ πως οι ημέρες είναι καταστροφικές για το σύνολο των διεθνών χρηματιστηριακών αγορών, κατανοώ πως δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετική η εικόνα στο ελληνικό χρηματιστήριο, αλλά όλα τα πράγματα έχουν όρια. Εμείς αίφνης ρίξαμε τα… βάρη στους ξένους διαχειριστές οι οποίοι -λέει- ξεπουλάνε την Ελλάδα για να κλείσουν θέσεις και ανοίγματα εν όψει της απόδοσης τριμήνων. «Περικοπή» της έκθεσης των ξένων διαχειριστών σε μετοχές το ονομάσαμε και… καθαρίσαμε. Καμία ιδέα για το πώς θα αντιστραφεί η κατάσταση, κανένα σχόλιο για την παντελή απουσία των εγχώριων διαχειριστών. Μεμψιμοιρία και κακομοιριά!
> Oυδείς φυσικά μπορεί να παραβλέψει πως όντως στις αρχές της εβδομάδας «έπεσε» στην αγορά πληθώρα εντολών από τους μεγαλύτερους οίκους του εξωτερικού για αθρόες πωλήσεις σε όλα τα τραπεζικά χαρτιά, σε όλα τα χαρτιά του 20άρη, ακόμα και στις -πάλαι ποτέ- «επιλεγμένες» μετοχές της μεσαίας κεφαλαιοποίησης. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός πως η μέση ημερήσια υποχώρηση τιμών στα δεικτοβαρή χαρτιά άγγιζε (Δευτέρα και Τρίτη) το 7%. Από κει και πέρα όμως, ποια ήταν η αντίδραση των εγχώριων διαχειριστών; Καμία; Λάθος! Ας δεχθούμε πως δεν είχαν ρευστό να αντιδράσουν. Αλλά αυτοί βγήκαν ομοίως πωλητές!
> Σκληρό ακούγεται, αλλά δεν βλέπω ούτε έναν καλό λόγο για να πεισθεί ο μέσος ιδιώτης επενδυτής, αυτός ο ίδιος που αγωνιά και για την τύχη των διαθεσίμων του που έχει «παρκάρει» στις τράπεζες και δεν ξέρει τι θα του ξημερώσει, να επανακάμψει στη χρηματιστηριακή αγορά. Σε ποια φάση; Σε ποιο επίπεδο τιμών; Με ποια εχέγγυα – όχι απόδοσης φυσικά, αλλά ομαλής ροής των εξελίξεων! Τι να πει τελικά κανείς σε όποιον τον ρωτήσει για το ΧΑ; Σε τελική ανάλυση τι στο καλό λένε αυτές τις ημέρες οι χρηματιστές στους εναπομείναντες πελάτες τους;
ΥΓ.: Οι αναλυτές, εδώ που φτάσαμε, υποστηρίζουν πως τα επικρατέστερα σενάρια είναι δύο: Ή θα επιχειρηθεί μια σταθεροποίηση της αγοράς στα τρέχοντα επίπεδα με στόχο την παρέλευση του αναγκαίου χρόνου ώστε να εξισορροπήσει και η διεθνής σκηνή ή θα αφεθεί η αγορά να υποχωρήσει μέχρις εκεί όπου -θεωρητικά πάντα- υπάρχει η «πραγματική της βάση». Πολύ κάτω κι από τις 2.000 μονάδες δηλαδή. Διαλέξτε ποιο σενάριο σας φαντάζει λιγότερο εφιαλτικό…