Αν…

Σεπτέμβριος ήταν για την ακρίβεια, ο καιρός όμως καλοκαιρινός.
Ήταν τότε ακριβώς που άρχιζε ο χειμώνας για την κυβέρνηση, μολονότι όλα έδειχναν ότι προηγείτο σταθερά με 4 έως 5 μονάδες της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πάσχιζε να βρει τα βήματά της.
Όλα άρχισαν -ακριβέστερα… τέλειωσαν- με εκείνη την περίφημη συνέντευξη στη ΔΕΘ.
Και όμως, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν τότε -λέμε τώρα- είχαν εξελιχθεί ως εξής:
– Ζαχαρέα κ.λπ.;
– Δείτε, αντιλαμβάνομαι ότι εύλογα εγείρεται το θέμα. Συμμερίζομαι τους προβληματισμούς όσων θέτουν ζήτημα δεοντολογίας. Ωστόσο, θα ήταν άδικο να φορτώνουμε τόσο στον κυβερνητικό εκπρόσωπο όσο και στη σύζυγό του προθέσεις και πολύ περισσότερο δράσεις που αντίκεινται στη δεοντολογία και στους διακριτούς ρόλους ενός εκάστου. Εδώ είμαι, κρίνονται οι ίδιοι, κρίνομαι κι εγώ. Όλοι κρινόμαστε και για τις επιλογές μας και για τις αποφάσεις μας.
– Βουλγαράκης κ.λπ.;
– Λυπούμαι που διαπιστώνω ότι, έστω και σε επικοινωνιακό επίπεδο, δεν χειρίσθηκε το ζήτημα με τον πλέον επιτυχή τρόπο. Ωστόσο, θεωρώ πως πρέπει να έχει την ευκαιρία να υπερασπισθεί τον εαυτό του και την οικογένειά του. Θα ήταν λάθος να τεθεί εκτός κυβέρνησης -τουλάχιστον στην παρούσα φάση- επειδή γράφονται και λέγονται διάφορα. Αλίμονο άλλωστε αν ένας πρωθυπουργός λαμβάνει εν θερμώ αποφάσεις. Ναι, τον περιβάλλω με την εμπιστοσύνη μου.
Ο ίδιος, άλλωστε, είναι σε θέση να κρίνει και να πράξει κατά τον τρόπο εκείνο που εξυπηρετεί την αλήθεια των πραγμάτων, συνεπώς και την κυβέρνηση και την παράταξη ευρύτερα.
– Αυτοκριτική κ.λπ.;
– Θέλω να είμαι απολύτως ειλικρινής. Δεσμευθήκαμε να πετύχουμε π.χ. δέκα στόχους, ωστόσο έχουμε πετύχει μόνο τέσσερις. Ίσως να μην προσπαθήσαμε όσο έπρεπε, ίσως και τα εμπόδια να είναι περισσότερα απ’ όσα είχαμε εκτιμήσει. Αναλαμβάνω στο ακέραιο την ευθύνη και προσβλέπω στη στήριξη του ελληνικού λαού προκειμένου να συνεχίσουμε τις προσπάθειές μας.
– Κύριε πρωθυπουργέ, μας εκπλήσσετε σήμερα. Μιλάτε σεμνά και ταπεινά, δεν ωραιοποιείτε τα πράγματα κ.λπ. κ.λπ.
– Αυτό είναι σχόλιο! Ερώτηση έχετε;
– ;
(Βέβαια, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Ακριβέστερα, δεν έγιναν. Ή μήπως… γίνονται; Κι αν είχαν γίνει;)

ΣΙΓΜΑ