Ακυβερνησία!
Μην ψάχνετε ποιος φταίει.
Αναζητήστε, μάλλον, τι φταίει.
Για όσα κακά μας τυχαίνουν τελευταία, δεν φταίει ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, η διεθνής κρίση, το τεράστιο χρέος, τα ανεξέλεγκτα ελλείμματα, τα κακά «διαπλεκόμενα», ο «κακός μας ο καιρός»…
Φταίει το απλούστατο –αλλά φοβερό– γεγονός που το αντιλαμβανόμαστε άπαντες, αλλά δεν τολμάμε να το ομολογήσουμε (ακόμα): ότι η Ελλάδα είναι ακυβέρνητη πολιτεία.
Δεν υπάρχει κράτος.
Υπάρχουν νόμοι.
Υπάρχουν θεσμοί.
Ω ναι! Υπάρχει «πλήρες» νομικό πλαίσιο, υπάρχουν «τέλειοι» θεσμοί…
Αλλά νομιμότητα είναι η εφαρμογή των νόμων. Δημοκρατία είναι η λειτουργία των αντιπροσωπευτικών θεσμών.
Αυτό το τελευταίο –η εφαρμογή των νόμων και η λειτουργία των θεσμών– δεν υπάρχει πια…
• Κυκλώματα επιτηδείων έχουν κατακυριεύσει το Δημόσιο και εμποδίζουν να εφαρμοστεί η νομιμότητα. Καταληστεύουν τη δημόσια περιουσία. Ζητάνε «ποσοστά» για να ξεμπλοκάρουν επενδύσεις. Έχουν ιδιοποιηθεί κληροδοτήματα του Δημοσίου, χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν.
• Έχουν καταλάβει ολόκληρες περιοχές του κέντρου της πόλης και διακινούν ναρκωτικά (ή και όπλα), χωρίς να τολμά να πλησιάσει η αστυνομία.
• Έχουν καταλάβει ολόκληρες περιοχές της χώρας και επιδίδονται στην καλλιέργεια απαγορευόμενων ουσιών, επίσης χωρίς να τολμούν να πλησιάσουν οι αρχές.
• Έχουν διαφθείρει μέρος του τοπικού πληθυσμού (όπως συνέβη στα Ζωνιανά της Κρήτης).
Αλλού ο πληθυσμός εξεγείρεται και αντιδρά (όπως συνέβη προχθές στα Εξάρχεια). Αλλά οι αρχές αδυνατούν να παρέμβουν και να τον βοηθήσουν.
• Το υπουργείο Άμυνας το ελέγχουν κυκλώματα «προμηθευτών». Γιʼ αυτό και η Ελλάδα αγοράζει μεγάλες ποσότητες εξοπλισμού, αλλά δεν παράγει τίποτε…
• Το υπουργείο Εξωτερικών το ελέγχουν διάφοροι, αφανούς χρηματοδότησης, «Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί» και Think Tanks που ελέγχονται απʼ έξω.
• Στο υπουργείο Παιδείας έχουν βαθιά διεισδύσει κυκλώματα που προσπαθούν να «αναμορφώσουν την Παιδεία» σύμφωνα με τις αρχές διεθνών κέντρων, κατά παράβαση του Ελληνικού Συντάγματος.
• Ελάχιστοι ολιγοπωλιακά συνασπισμένοι εισαγωγείς ελέγχουν το εμπόριο στην Ελλάδα και επιβάλλουν αστρονομικές τιμές στα ράφια των σουπερμάρκετ (σε σύγκριση με τις τιμές που έχουν τα ίδια προϊόντα σε άλλες χώρες).
• Το τραπεζικό λόμπι ελέγχει, με τη «δεσπόζουσα θέση» που έχει επιβάλει, όχι μόνο ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα, αλλά και το ίδιο το χρηματιστήριο, που είναι –υποτίθεται– ανταγωνιστικό προς τις τράπεζες για την διοχέτευση επενδύσεων στον ιδιωτικό τομέα.
Δεν έχει καταργηθεί μόνον ο δημόσιος έλεγχος. Έχει καταρρεύσει και ο υγιής ανταγωνισμός. Παντού…
• Ελάχιστοι μεγαλοεκδότες ελέγχουν όχι μόνο τον Τύπο (που συντηρείται πλέον από κρατικές διαφημίσεις), αλλά και τα ηλεκτρονικά media, τα οποία λειτουργούν χωρίς κανονικές άδειες, και απέναντι στα οποία δεν μπορεί να αμυνθεί η εκάστοτε κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι είτε τα χρηματοδοτεί η ίδια είτε είναι τυπικά παράνομα (είτε και τα δύο).
• Όποιο κύκλωμα ιδιωτικών συμφερόντων, όποια συντεχνία, όποια παράνομη συμμορία προλάβει, διεισδύει σʼ έναν τομέα της δημόσιας ζωής και της Οικονομίας, συνασπίζεται με άλλα τέτοια παράνομα κυκλώματα, ομάδες και συντεχνίες, αναδεικνύει τους «δικούς του ανθρώπους» σε δημόσιες θέσεις, χρηματοδοτεί τους «πρόθυμους» να ξεπουληθούν, τρομοκρατεί τους λιγότερο πρόθυμους και ελέγχει κάθε ζωτικό χώρο της κοινωνικής ζωής και της δημόσιας σφαίρας.
Εξ ου και η ακυβερνησία, που σήμερα διαπιστώνει έντρομη η κυβέρνηση.
Και που θα ʼπρεπε να την έχει αντιληφθεί προ πολλού και να την έχει καταπολεμήσει αποφασιστικά…
Το ελπιδοφόρο, όμως, είναι ότι σήμερα –λόγω της κρίσης– τα πράγματα αλλάζουν διεθνώς:
– Σε Ευρώπη και Αμερική το εθνικό κράτος επανέρχεται δριμύτερο. Βάζει χέρι σε ιδιωτικοποιημένους τομείς της οικονομίας, περιορίζει την ασυδοσία τους, επιβάλλει αυστηρούς ρυθμιστικούς κανόνες, κρατικοποιεί προσωρινά ολόκληρες τράπεζες, δαπανά χρήματα, αλλά επιβάλλει τις προτεραιότητες του δημοσίου συμφέροντος εκεί που επικρατούσε η αναλγησία πάσης φύσεως κερδοσκόπων.
– Ακόμα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση ομολογείται, πλέον, ότι ευθύνη για να μπει τάξη έχουν τα εθνικά κράτη. Όχι η πάλαι ποτέ αλαζονική –και σήμερα περίτρομη– ευρω-γραφειοκρατία.
Η ευθύνη για την αντιμετώπιση της κρίσης ανήκει στο εθνικό κράτος, που εκπροσωπεί το δημόσιο συμφέρον. Όχι σε «ανεύθυνους» διεθνείς οργανισμούς. Ούτε σε ιδιωτικούς συνεταιρισμούς. Ούτε στις περιβόητες ΜΚΟ.
Ανεξέλεγκτα κυκλώματα, τοπικά και διεθνή, μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου. Και σήμερα υποτάσσονται στη νομιμότητα που μέχρι τώρα περιφρονούσαν και στο δημόσιο συμφέρον που μέχρι τώρα χλεύαζαν (και το ʼχαν κηρύξει «ξεπερασμένο» ή «αναχρονιστικό»).
– Παντού υπήρξε προϊούσα ακυβερνησία, γιʼ αυτό φτάσαμε ως εδώ.
– Αλλά παντού αλλού, το εθνικό κράτος ήδη επανέρχεται δριμύτερο και αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Και στην Ευρώπη τη «σωτηρία» την προσέφερε ο Γκόρντον Μπράουν, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας, κράτους μέλους που δεν ανήκει στην Ευρωζώνη και δεν δέχθηκε ως τώρα να παραχωρήσει ίχνος εθνικής κυριαρχίας στην ευρω-γραφειοκρατία.
Όλοι ανακαλύπτουν ξανά την επικαιρότητα και τη χρησιμότητα του εθνικού κράτους, τις ευθύνες και τη νομιμότητα που εκπηγάζουν από την εθνική κυριαρχία.
Καιρός να τα αντιληφθεί και η Ελλάδα.
Η οποία παραμένει ακυβέρνητη πολιτεία.
Και βουλιάζει κάθε μέρα, όλο και περισσότερο, σε πρωτοφανή –και πασιφανή πλέον– ακυβερνησία.
Ν. Z.