Τον ξεχωριστό του ρόλο στο πολιτικό σκηνικό επιβεβαιώνει το ΚΚΕ

Εκτός από τη σαφή διαφοροποίηση από τα κόμματα του δικομματισμού (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) το ΚΚΕ διαχωρίζει με σαφήνεια -και με ιδιαίτερα αυστηρή κριτική- τη θέση του από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά από τον ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη.

Στις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής γίνεται η εκτίμηση ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ ακολουθεί πολιτική υπέρ του κεφαλαίου ως συνέχεια εκείνης που ακολουθούσαν οι κυβερνήσεις του

ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με αποφασιστικότητα στην εκπόνηση των «καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων και ιδιαίτερα στην επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων». Αναφορά υπάρχει και στα κατά καιρούς σκάνδαλα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας και κατά το ΚΚΕ μόνο ορισμένα από αυτά αποκαλύπτονται και αφού έχει πλέον παρέλθει πολύς χρόνος και η αποκάλυψή τους υπηρετεί τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά και τις ανάγκες της δικομματικής αντιπαράθεσης. Η μονοπώληση της επικαιρότητας από τα κάθε λογής σκάνδαλα, κατά τον Περισσό, «αποπροσανατολίζει και λειτουργεί ως αντιπερισπασμός στην όξυνση των λαϊκών προβλημάτων».

Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στις κινήσεις που κάνει στη διεθνή σκακιέρα η κυβέρνηση της ΝΔ και αφού ξεκαθαρίζεται ότι στον ανταγωνισμό μεταξύ ΗΠΑ, Ρωσίας και ΕΕ παίρνει θέση «με κριτήριο τα συμφέροντα της ελληνικής αστικής τάξης», υπογραμμίζεται ότι η κυβέρνηση «εμφανίζεται ως πολιτική δύναμη με αυτοτέλεια στη χάραξη της ενεργειακής πολιτικής της χώρας και αντίσταση στα ιδιοτελή συμφέροντα», με προφανή αναφορά στην υπόθεση των αγωγών φυσικού αερίου και των σχετικών συμφωνιών που έγιναν με τη Ρωσία. Παρά την εκτίμηση ότι η σημερινή κυβέρνηση με την πολιτική της δεν έχει καμία σχέση «με τη λαϊκή αντίσταση στις ιμπεριαλιστικές δεσμεύσεις και πιέσεις και ούτε συνιστά πολιτική ανεξαρτησίας», στις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής υπάρχει η άποψη ότι η κυβέρνηση της ΝΔ «συστηματικά φιλοτέχνησε μια δήθεν ανεξάρτητη στάση έναντι των πιέσεων στο ζήτημα του Κυπριακού, με την πολιτική ουδετερότητας απέναντι στο Σχέδιο Ανάν, με την άρνησή της να υποχωρήσει στις πιέσεις για την επίλυση του προβλήματος με το όνομα της ΠΓΔΜ, με τη συμπαράταξή της στην αντίδραση της Ρωσίας στην άμεση ένταξη της Γεωργίας και της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ».

Πάντως, κατά το ΚΚΕ, η παραπάνω στάση της κυβέρνησης εκφράζει απλώς «τις διαθέσεις της αστικής τάξης της χώρας να πάρει μέρος στους ανταγωνισμούς, με στόχο να διεκδικήσει μια καλύτερη θέση στη διανομή των αγορών και να μη χάσει την όποια πλεονεκτική θέση κατέκτησε στα Βαλκάνια».

Για το ΠΑΣΟΚ στις θέσεις για το Συνέδριο του ΚΚΕ γίνεται η εκτίμηση ότι είναι ένα κόμμα της αστικής τάξης που δοκιμάζεται από μακροχρόνια κρίση -που στην ουσία πρόκειται για την κρίση που διέρχεται διεθνώς η σοσιαλδημοκρατία- αφού ταυτίζεται στρατηγικά με τη ΝΔ στα βασικά πολιτικά θέματα. Ωστόσο τονίζεται ότι η αστική τάξη της χώρας μας «ενδιαφέρεται να διατηρηθεί το ΠΑΣΟΚ ως ο ένας πόλος της δικομματικής κυβερνητικής εναλλαγής και προσπαθεί να τονώσει ένα κλίμα ανάκαμψής του ώστε να διατηρηθεί το κλίμα δικομματικής πόλωσης με στόχο να επανεγκλωβιστούν σε αυτό λαϊκές δυνάμεις και να παρεμποδιστούν διεργασίες ριζοσπαστικοποίησης αυτών των δυνάμεων».

Ιδιαίτερα αυστηρή κριτική -όπως ήταν αναμενόμενο- επιφυλάσσεται στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τον οποίο γίνεται η εκτίμηση ότι ενσαρκώνει «με τον πιο αυθεντικό τρόπο την ουσία του οπορτουνισμού ως δύναμη στήριξης του αστικού πολιτικού συστήματος και της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης του καπιταλισμού, ανάχωμα της τάσης ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών δυνάμεων».

Όσο δε για τον ΛΑΟΣ, ο Περισσός ξεκαθαρίζει ότι αποτελεί ένα «κλασικό εθνικιστικό και ρατσιστικό αστικό κόμμα που στοχεύει να διαμορφώσει εκλογική και πολιτική δύναμη ανάμεσα στα πιο εξαθλιωμένα και χωρίς παραδόσεις συνδικαλιστικής δράσης λαϊκά τμήματα».