ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ

Το κοινωνικό κόστος από αυτήν την πρακτική είναι σοβαρότατο: απώλεια θέσεων εργασίας, αρνητική εξέλιξη στις εργασιακές σχέσεις, ενίσχυση του διευθυντικού δικαιώματος.

Όπως υπογραμμίζει ο πρόεδρος της Συνομοσπονδίας Γ. Παναγόπουλος, σκοπός της ερευνητικής αυτής προσπάθειας είναι να αποτελέσουν τα αποτελέσματά της εργαλείο για τα Συνδικάτα, προκειμένου να αναζητήσουν τρόπους αντιμετώπισης των αρνητικών παρενεργειών των αναδιαρθρώσεων.

Η έρευνα διενεργήθηκε σε δύο χρονικές φάσεις (Σεπτέμβριος 2004 – Αύγουστος 2005 και Φεβρουάριος 2006 – Φεβρουάριος 2007) υπό την επιστημονική ευθύνη του κ. Γιάννη Κουλή, επιστημονικού συμβούλου του ΙΝΕ και αναπληρωτή καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, και με επιστημονικούς συνεργάτες την κ. Άντα Σταμάτη, Α. Ματζουράνη, Χριστ. Καρακιουλάφη, Στ. Τήκο, Κ. Μπουκουβάλα κ.ά.

Ο κ. Κουλής αξιολογεί για λογαριασμό του «ΠΑΡΟΝ» τα γενικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την επεξεργασία και την ανάλυση των αποτελεσμάτων της έρευνας του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τις επιπτώσεις των εξαγορών και των συγχωνεύσεων (ΕκΣ) στην απασχόληση και στις εργασιακές σχέσεις. Συγκεκριμένα, ο επιστημονικός υπεύθυνος της έρευνας αναφέρει τα εξής:

* Τα κύρια θύματα των αναδιαρθρώσεων αφορούν ένα ευρύτατο φάσμα κατηγοριών και ειδικοτήτων, με έμφαση στους υπαλλήλους γραφείου, ενώ η μείωση του ανειδίκευτου προσωπικού δεν συνιστά προτεραιότητα, αλλά η κατηγορία αυτή αντιμετωπίζεται περίπου όπως εκείνη των ειδικευμένων τεχνιτών και των μεσαίων στελεχών. Η κατηγορία των «ηλικιωμένων» εργαζομένων (ανά των 35 ετών) παρουσιάζει τον υψηλότερο δείκτη απωλειών σε θέσεις εργασίας και ακολουθεί η παραγωγική ηλικία των 30-45 ετών.

* Η εθελούσια έξοδος καταγράφεται ως η συνηθέστερη μορφή μείωσης του προσωπικού. Συνήθως, όταν η μείωση του προσωπικού προηγείται της πράξης ΕκΣ, οι θέσεις αυτών που συνταξιοδοτούνται δεν αναπληρώνονται από νέους υπαλλήλους, ενώ όταν η μείωση του προσωπικού έπεται της αντίστοιχης πράξης, γίνονται απολύσεις.

* Στις μισές περίπου πράξεις που συνδέονται με τη συνολική μείωση της απασχόλησης καταγράφονται απολύσεις, ενώ στις περισσότερες περιπτώσεις ακολουθούν κάποιες προσλήψεις, κυρίως ειδικευμένου προσωπικού και νέων ηλικιών σε βάρος της ανειδίκευτης εργασίας και των «ηλικιωμένων» εργαζομένων. Τέλος, το περιεχόμενο των νέων συμβάσεων εκπροσωπεί κατά το 1/3 την ευέλικτη απασχόληση.

* Οι πράξεις στις οποίες εντοπίζεται σταθερότητα στην απασχόληση παρουσιάζουν τα χαμηλότερα επίπεδα προσλήψεων και απολύσεων, καθώς και σχετική ενίσχυση της παρουσίας του ειδικευμένου προσωπικού, αν και η ανειδίκευτη εργασία συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά στις νέες προσλήψεις, οι δε ευέλικτα εργαζόμενοι συνθέτουν το ήμισυ περίπου των νεοπροσλαμβανόμενων. Παράλληλα, οι νέοι μέχρι 30 ετών συγκεντρώνουν στην κατηγορία αυτή τα υψηλότερα ποσοστά στις νέες συμβάσεις (3/4 των προσλήψεων).

* Η συνολική αύξηση της απασχόλησης συγκεντρώνει ως εξέλιξη τα χαμηλότερα ποσοστά και ακολουθούν η υψηλότερη χρήση των προσλήψεων και η χαμηλότερη των απολύσεων αντιστοίχως. Ωστόσο, το αποτέλεσμα αυτό στηρίζεται κυρίως στην ανειδίκευτη εργασία των νέων ηλικιών αλλά και στα σχετικά χαμηλότερα ποσοστά πρόσληψης ευέλικτου προσωπικού.

* Το φαινόμενο των απολύσεων με αφορμή πράξη ΕκΣ είναι συχνότερο μετά το 2000 από εκείνο των προσλήψεων. Συνδέεται κυρίως με τη συνολική μείωση του προσωπικού, εξέλιξη που αφορά το 1/2 των σχετικών πράξεων και τα 2/3 των περιπτώσεων απόλυσης, αλλά συναντάται τόσο σε περίπτωση αύξησης της μερικής απασχόλησης (1/5 των πράξεων) όσο και στις περιπτώσεις σταθερότητας του προσωπικού (1/10 περίπου των σχετικών πράξεων).

* Οι προσλήψεις προσωπικού συνήθως εντοπίζονται στις πράξεις που αυξάνουν τη συνολική απασχόληση, ενώ είναι συχνότερες σε περίπτωση μείωσης του προσωπικού συγκριτικά με τις περιπτώσεις όπου αυτό παραμένει σταθερό. Στις πράξεις δε εκείνες που οι προσλήψεις συνοδεύονται και από το φαινόμενο των απολύσεων καταγράφονται υψηλότερα ποσοστά προσλαμβανόμενου ευέλικτου και νεαρής ηλικίας εργατικού δυναμικού, ενώ παράλληλα αποβάλλονται σε υψηλό βαθμό οι ηλικιωμένοι εργαζόμενοι.