Σε σώμα ένα οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του κόσμου

Συγκεκριμένα, τα κεντρικά πιστωτικά ιδρύματα των ΗΠΑ, της ΕΕ, της Αγγλίας, του Καναδά και της Σουηδίας, μείωσαν τα βασικά επιτόκιά τους κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, ενώ λίγο αργότερα την κίνησή τους χαιρέτισαν οι κεντρικές τράπεζες της Ιαπωνίας και της Κίνας. Η μείωση των τιμών των μετοχών δεν ήταν αναμενόμενη, καθώς λίγες μέρες πριν είχε ξεκινήσει η διάθεση των κονδυλίων από το «πακέτο Πόλσον» ύψους 700 δισ. δολαρίων, που αναμενόταν να δώσει μια ανάσα στην αγορά, έστω πρόσκαιρη. Ούτε αυτό όμως δεν έκανε…

Την ελεύθερη πτώση της αξίας των μετοχών πυροδότησαν ανακοινώσεις του ΔΝΤ που περιέγραφαν την κατάσταση με έναν ασυνήθιστο ρεαλισμό: «Η παγκόσμια οικονομία τώρα εισέρχεται σε μια μεγάλη πτώση αντιμέτωπη με το πιο επικίνδυνο σοκ στις ώριμες χρηματοπιστωτικές αγορές από τη δεκαετία του ’30»! Και δεν ήταν μόνο αυτό. Μόνο μια μέρα πριν η Ισλανδία, μικροσκοπική μεν λόγω των 315.000 κατοίκων της, αλλά καθόλου αδιάφορη, απέφυγε στο παρά πέντε τη χρεοκοπία στέλνοντας μηνύματα πανικού.

Το ύψιστο μέλημα των κυβερνήσεων και των κεντρικών πιστωτικών ιδρυμάτων, μετά τις χρεοκοπίες υπεραιωνόβιων τραπεζών, την εκτίναξη των επιτοκίων στη διατραπεζική και την κατάρρευση γιγάντων ακόμη και στην Ευρώπη, αφορά τη στήριξη της εμπιστοσύνης ώστε να μη διακοπεί η χορήγηση πιστώσεων προς επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Η αιτία αποκαλύπτεται από μια πρόχειρη ματιά στο ύψος των δανείων των ευρωπαϊκών νοικοκυριών. Στην Ολλανδία για παράδειγμα το ύψος τους φθάνει το 120% του ΑΕΠ της χώρας, στην Αγγλία το 104%, στο Βέλγιο το 101%, στην Πορτογαλία το 91%, στην Ισπανία το 84% κ.ο.κ. Μια ραγδαία άνοδος των επιτοκίων (εξέλιξη που επιχείρησε να αποτρέψουν οι κεντρικές τράπεζες) είναι φανερό ότι θα οδηγήσει στην ύφεση για δύο λόγους. Όχι μόνο γιατί θα καταστεί εξαιρετικά δαπανηρή υπόθεση η εύρεση κεφαλαίων για τις επιχειρήσεις, αλλά γιατί επίσης και οι δανειολήπτες θα βρεθούν στο χείλος της καταστροφής, αυξάνοντας στη συνέχεια τις ζημιές στους ισολογισμούς των τραπεζών και φέροντας έτσι πιο κοντά το ενδεχόμενο ενός νέου γύρου αλυσιδωτών καταρρεύσεων. Οι κίνδυνοι αυξάνονται στο κατακόρυφο λόγω επίσης και των ανησυχιών που υπάρχουν για νέες φούσκες που ενδέχεται να σκάσουν στην πιστωτική αγορά και να προέρχονται από τα καταναλωτικά δάνεια και τις πιστωτικές κάρτες.