Μας «δουλεύει» ο Νίμιτς με διπλή ονομασία!

Πιο θεαματική και πιο ορατή εκδήλωση της διπλής ονομασίας από δύο εκατομμύρια άτομα -δυνητικά- που θα επιδεικνύουν σε όλες τις χώρες του κόσμου αυτά τα διαβατήρια με τα δύο ονόματα της χώρας τους, δύσκολα μπορεί να φανταστεί κανείς.

Επιπλέον, σαν να μην έφτανε η διπλή ονομασία, ο Νίμιτς θεωρεί ότι το κατ’ ευφημισμόν διεθνές σκέλος της, το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» δηλαδή, αποτελεί… «δώρο» προς την Ελλάδα! Γι’ αυτό και εκχωρεί ως αντάλλαγμα προς τα Σκόπια τη «μακεδονική» υπηκοότητα και τη «μακεδονική» γλώσσα.

Αφήνει πάντως ένα περιθώριο εμείς να μην το κάνουμε αποδεκτό, αναφέροντας στην πρότασή του ότι «το επίθετο “Μακεδονικός” δεν γίνεται αποδεκτό, ούτε χρησιμοποιείται απ’ όλα τα κράτη ως επίθετο, είτε αναφερόμενο στην εθνικότητα είτε στη γλώσσα της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας», αν και η σημασία που αποδίδει στο γεγονός φαίνεται από το ότι το έχει με δύο αστερίσκους, ως σημείωση στο παράρτημα.

Υπό το κράτος όλων αυτών, δικαίως ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε μετά την ενημέρωση που του έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη: «Με τις προτάσεις μας και την υπεύθυνη στάση μας έχουμε διαμορφώσει μια κόκκινη γραμμή, μια εθνική γραμμή: μία ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση. Όχι στη διπλή ονομασία. Οι προτάσεις Νίμιτς δεν καλύπτουν τους όρους της εθνικής κόκκινης γραμμής. Και προφανώς λέμε όχι στη διολίσθηση σε θέματα πέραν του ονόματος, θέματα για μας απαράδεκτα».

Μακεδονικός χαλβάς…
Σκοπίων!

Το σημείο 6 της πρότασης Νίμιτς αναφέρει ρητά ότι «το “Μακεδονία” μόνο του δεν θα χρησιμοποιείται από κανένα κράτος ως επίσημο όνομα».

Πρόκειται για μια πολύ ύπουλη παράγραφο, βάσει της οποίας θα είναι αδύνατη π.χ. η ονομασία του υπουργείου Μακεδονίας – Θράκης χωρίς κάποιον προσδιορισμό στη λέξη «Μακεδονία», αφού ο Νίμιτς μας απαγορεύει τη χρήση του όρου Μακεδονία από μόνο του για επίσημο σκοπό, όπως είναι φυσικά η ονομασία ενός υπουργείου.

Ούτε όμως και το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης θα μπορεί πλέον να ονομάζεται «Μακεδονία» όπως σήμερα, ενώ αντιθέτως το αεροδρόμιο των Σκοπίων θα μπορεί κάλλιστα να συνεχίσει να ονομάζεται «Μέγας Αλέξανδρος», αφού η πρόταση Νίμιτς δεν αναφέρει τίποτα σχετικό με τον Μεγαλέξανδρο και πάσης φύσεως μακεδονικά σύμβολα.

Μάλιστα, το περιεχόμενο της συμφωνίας αυτής αφήνει διάπλατα ανοιχτό το ενδεχόμενο να επαναφέρουν τα Σκόπια τον… ήλιο της Βεργίνας στη σημαία τους, αν το θελήσουν!

Απερίγραπτο κομφούζιο θα προκύψει και από την εφαρμογή της παραγράφου 10 της πρότασης Νίμιτς, η οποία αναφέρει μεταξύ άλλων: «Τα ονόματα “Μακεδονία” και “μακεδονικός” μπορούν να χρησιμοποιούνται για εμπορικούς σκοπούς από οντότητες τόσο του πρώτου (σ.σ.: Ελλάδα) όσο και του Δεύτερου Μέρους (σε ΠΓΔΜ), αλλά όχι σε αποκλειστική βάση…»

Βάσει της πρόβλεψης αυτής, επομένως, θα μπορεί άριστα να κυκλοφορήσει «μακεδονικός χαλβάς»… Σκοπίων ή φέτα προέλευσης της γειτονικής χώρας με το όνομα «Μακεδονία».

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με μια εμπορική σύγχυση που θα προκαλεί η κυκλοφορία π.χ. μακεδονικού χαλβά Θεσσαλονίκης και μακεδονικού χαλβά Σκοπίων. Έχουμε να κάνουμε μ’ ένα πολύ σοβαρότερο πολιτικό ζήτημα: Ο Γερμανός ή ο Άγγλος που θα αγοράζει μακεδονικό χαλβά και φυσικά δεν έχει μάστερ στη διπλωματία, πολύ λογικό είναι να νομίζει ότι τόσο η Θεσσαλονίκη όσο και τα Σκόπια ανήκουν στην ίδια περιοχή, αφού και από τις δύο πόλεις προέρχεται ίδιο προϊόν με ονομασία γεωγραφικής προέλευσης!

Μια επικίνδυνη εξίσωση

Το άρθρο 7 της πρότασης Νίμιτς ορίζει ότι «το καθένα από τα δύο μέρη θα μπορεί να χρησιμοποιεί τις λέξεις “Μακεδονία” και “Μακεδονικός” σε αρμόζουσες, μη επίσημες περιπτώσεις, με την προϋπόθεση ότι ούτε το Πρώτο ούτε το Δεύτερο Μέρος θα θεμελιώσουν αποκλειστικά πολιτικά, εμπορικά ή άλλα δικαιώματα στο όνομα “Μακεδονία” ή “Μακεδονικός” από μόνα τους σε οποιαδήποτε γλώσσα».

Αν το δει κανείς ψυχρά, πρόκειται για μια εξίσωση των δικαιωμάτων χρήσης της λέξης Μακεδονία και των παραγώγων της που θα έχουν τόσο η Αθήνα όσο και τα Σκόπια, σε βαθμό που αποτυπώνει ανάγλυφα την έκταση των ελληνικών διπλωματικών υποχωρήσεων.

Ξεκίνησε η Ελλάδα με τη θέση ότι δεν θα επιτρέψει στα Σκόπια να σφετεριστούν τη λέξη Μακεδονία και φτάσαμε στο σημείο να πανηγυρίζει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών για το ότι ο Νίμιτς όχι μόνο προτείνει να ονομαστεί η ΠΓΔΜ «Βόρεια Μακεδονία», αλλά και μας… απαγορεύει να ονομάζουμε Μακεδονία την ελληνική Μακεδονία! Εκεί που μας χρωστάγανε δηλαδή, μας πήραν και το βόδι, που λέει και η παροιμία, αφού η πρόταση Νίμιτς ορίζει πεντακάθαρα πως όσα δικαιώματα έχουν οι Έλληνες στη χρήση της λέξης Μακεδονία άλλα τόσα έχουν και οι Σκοπιανοί!

Και μας ζητάει ο Νίμιτς να συμφωνήσουμε ως χώρα σε αυτό το πράγμα, και η ελληνίδα υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη συμφωνεί και πανηγυρίζει!

Φαίνεται πως έχει χαθεί κάθε συναίσθηση της πραγματικότητας γύρω από αυτό το θέμα. Μα αν αυτό δεν συνιστά πολιτικοδιπλωματικό Βατερλώ, τότε ποια θα ήταν η διπλωματική ήττα της Αθήνας στο ζήτημα;

Οι θετικές πτυχές

Οι προτάσεις Νίμιτς έχουν και θετικές πλευρές, οι οποίες προσεγγίζουν αλλού λίγο και αλλού πολύ τις θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης.

Στο άρθρο 2 π.χ. ορίζουν σαφώς ότι τα Σκόπια θα υποχρεωθούν μέσω συνταγματικών διαδικασιών να υιοθετήσουν το όνομα «Βόρεια Μακεδονία», το οποίο «θα χρησιμοποιείται ως επίσημο όνομα του Δεύτερου Μέρους σε διεθνείς σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων: α) στον ΟΗΕ… β) σε άλλους επίσημους και ημιεπίσημους διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς, συμπεριλαμβανομένων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, γ) σε επίσημες, ημιεπίσημες, διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακές συνόδους, διασκέψεις, πρωτοβουλίες και παρεμφερείς καταστάσεις, δ) σε πολυμερείς συνθήκες, συμφωνίες και παρεμφερή επίσημα ντοκουμέντα και όργανα».

Το άρθρο 4 έχει ένα αμφιλεγόμενο κι ένα σαφές τμήμα. Το αμφιλεγόμενο λέει ότι «το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ συστήνει σε τρίτα μέρη-κράτη να χρησιμοποιούν το διεθνές όνομα στην επίσημη διμερή χρήση». Όχι μόνο δεν κατοχυρώνει δηλαδή τη χρήση του ονόματος αυτού έναντι όλων, αλλά δεν διευκρινίζει καν αν τα ίδια τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας θα υιοθετήσουν το «Βόρεια Μακεδονία» στις διμερείς τους σχέσεις με τα Σκόπια, δεδομένου ότι από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας τα τέσσερα (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Αγγλία) τα αναγνωρίζουν ως «Μακεδονία» σκέτο και μόνο η Γαλλία δεν έχει προχωρήσει σε τέτοια αναγνώριση. Από τις τέσσερις δε χώρες, μόνο η Ρωσία έχει δώσει δημόσια πολιτικές διαβεβαιώσεις (χωρίς πάντως να έχει αναλάβει κάποια δέσμευση) ότι θα αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ με οποιοδήποτε όνομα συμφωνήσουν τα δύο μέρη.

Έχει τεράστια διαφορά, λοιπόν, η σημασία της «σύστασης» του Συμβουλίου Ασφαλείας αν οι ΗΠΑ και οι Αγγλία, Ρωσία, Κίνα υιοθετήσουν το διεθνές όνομα, διαμορφώνοντας «ντε φάκτο» μια νέα πολιτική πραγματικότητα, αφού σε αντίθετη περίπτωση η «σύσταση» δεν θα έχει καμιά πολιτική σημασία και θα αποτελεί απλή εξαπάτηση της ελληνικής κοινής γνώμης.

Οι υποψίες για τη στάση των ΗΠΑ είναι πάρα πολλές και σε καμιά περίπτωση δεν θα έπρεπε η Ελλάδα πρώτα να αποδεχθεί τη συμφωνία και έπειτα να δει τι θα κάνουν οι Αμερικανοί (αυτήν τη σειρά βάζουν οι προτάσεις Νίμιτς).

Εδώ φτάσαμε στο σημείο να ανακοινώνουν οι Αμερικανοί πως το Εθνικό Συμβούλιο Ασφαλείας του Λευκού Οίκου (!) έβαλε βέτο στο να καταργηθεί η βίζα για τους Έλληνες που ταξιδεύουν στις ΗΠΑ για «πολιτικούς λόγους» – δηλαδή ως εκδίκηση του Μπους εναντίον του Καραμανλή, επειδή αυτός έβαλε βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ!

Θα τους εμπιστευτούμε, λοιπόν, ότι οικειοθελώς θα αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Βόρεια Μακεδονία», αναιρώντας μόνοι τους το όνομα Μακεδονία, με το οποίο ήθελαν να τους βάλουν στο ΝΑΤΟ πάση θυσία;

Πρέπει να είναι τραγικά αφελής όποιος έλληνας πολιτικός πιστεύει κάτι τέτοιο για τη στάση των ΗΠΑ ή να έχει άλλες προτεραιότητες στο μυαλό του, να υπηρετεί δηλαδή άλλους στόχους, προσωπικών και πολιτικών επιδιώξεων και φιλοδοξιών.

Ο Καραμανλής θα πει «Όχι»

Ανεξάρτητα από τη στάση της Ντόρας, πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής θα απορρίψει ουσιαστικά τις προτάσεις Νίμιτς.

Πρώτα πρώτα η συντριπτική πλειονότητα όχι μόνο του ελληνικού λαού αλλά και των ίδιων των ψηφοφόρων της ΝΔ σίγουρα απορρίπτει το όνομα «Βόρεια Μακεδονία» – πόσω μάλλον που εδώ έχουμε να κάνουμε και με διπλή ονομασία.

Όλη η Ελλάδα χειροκρότησε τον Καραμανλή, όταν τον Απρίλιο στο Βουκουρέστι έβαλε βέτο, αντιστεκόμενος στις πιέσεις των Αμερικανών. Δεν είναι λογικό να περιμένει κανείς ότι ο πρωθυπουργός θα σπαταλήσει αυτό το πολιτικό κεφάλαιο αποδεχόμενος μια τέτοια λύση, όπως αυτή που προδιαγράφουν οι προτάσεις του Μάθιου Νίμιτς.

Είναι μια κακή λύση έτσι κι αλλιώς, την οποία αποκλείεται να αποδεχθεί οποιοδήποτε άλλο πολιτικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Έχει απέναντί του μια απεχθή, αποκρουστική αμερικανική κυβέρνηση που τρέφει μίσος απέναντί του, η οποία δεν έχει παρά τρεις μήνες ζωή μέχρι να παραδώσει και τυπικά την εξουσία, ενώ ουσιαστικά σε τρεις εβδομάδες από τώρα θα πεταχτεί στην πιο βρωμερή χωματερή της Ιστορίας. Χωρίς να τρέφει αυταπάτες για τον ρόλο του Ομπάμα ως προέδρου των ΗΠΑ, το λιγότερο που μπορεί κανείς να πει είναι ότι θα ήταν λάθος να βιαστεί ο Καραμανλής να υποχωρήσει πριν διαπιστώσει στην πράξη, μετά από έξι-δέκα μήνες ή και περισσότερο, ποια θα είναι η στάση της νέας αμερικανικής κυβέρνησης στο πρόβλημα.

Είναι απολύτως αναμενόμενο, λοιπόν, ο Καραμανλής να πει «Όχι» στην πρόταση Νίμιτς.