Και όμως είναι, Μακαριώτατε

Δεν θέλουμε να το πιστεύσουμε ότι η απόφαση που είχε πάρει το υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων να μειώσει τις ώρες διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είχε ενθαρρυνθεί από τη δήλωση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, «ότι η Εκκλησία δεν είναι ηθικοπλαστικό σχολείο». Βέβαια, Ιεράρχες ως ο Θεσσαλονίκης Άνθιμος και ο Σπάρτης Ευστάθιος, χω-ρίς να συνδέσουν την απόφαση του υπουργού Παιδείας με όσα δήλωσε ο Μακαριώτατος κ. Ιερώνυμος, αντέδρασαν δημόσια στην απόφαση του κ. Στυλιανίδη και με τη στάση τους αυτή ενίσχυσαν τις φωνές διαμαρτυρίας που προέρχονται από συλλόγους και άτομα που πιστεύουν στην αναγκαιότητα του μαθήματος των Θρησκευτικών και της χριστιανικής ηθικής που έχει ανάγκη η ελληνική μαθητιώ-σα νεολαία σε όλες τις εποχές, ιδιαίτερα στη σημερινή, που τα ποι-κίλα ρεύματα απειλούν θανάσιμα όλη την ελληνική κοινωνία, πρωτί-στως τη νεολαία.

Οι αντιδράσεις των ανωτέρω δεν έγιναν επί ματαίω. Παρα-μένει όμως το ερώτημα προς τη Μακαριότητά του: Ακόμη πιστεύει ότι η Εκκλησία δεν είναι ηθικοπλαστικό σχολείο;

Τόσο προς τον Μακαριώτατο όσο και προς κάθε άλλον που αμφισβητεί αυτόν τον ρόλο της Εκκλησίας θα αρκούσαν, προκειμένου να πεισθούν, όσα είπε ο κορυφαίος καθηγητής και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών αείμνηστος Θεόφιλος Βορέας την ημέρα που ανελάμβανε τα καθήκοντα προέδρου του ανωτάτου αυτού ιδρύματος, της Ακαδημίας Αθηνών. Μεταξύ άλλων είπε: «Η Εκκλησία η τεταγμένη άγρυπνος της ηθικής ιέρεια έχει εν τοις πρώτοις τούτο το καθήκον. Η περί-οδος του βίου, ην διατρέχομεν, απαιτεί είπερ τις και άλλη την επαγρύπνησιν, το κήρυγμα, την καθοδήγησιν εις τον κατ’ αρετήν βίον. Και είναι ανάγκη να αστράψη πάλιν και να βροντήση ο άμβων και να ακουσθούν ανά την Ελλάδα πάσαν πολλών νέων Χρυσοστόμων και Βασιλείων και Γρηγορίων τα θεσπέσια ρήματα».

Και ο αείμνηστος φιλόσοφος καθηγητής συνεχίζει: «Και η Πολιτεία δε διά των σχολείων μάλιστα και η οικογένεια και το θέατρον και ο Τύπος (σημ. δική μου: και τα ηλεκτρονικά μέσα), πάντα συλλήβδην, οι είτε αμέσως πεπιστευμένοι την παίδευσιν των ανθρώπων, είτε εμμέσως συντελούντες εις αυτήν, καθήκον επιτακτικόν έχουν όχι μόνον να κρούσουν του κινδύνου τον κώδωνα, αλλά και να πατά-ξουν την τοιαύτην κακίαν και κοινωνικήν πλημμέλειαν και να αναγάγουν τας ψυχάς πάλιν επί τα καλά, τα υψηλά και τα αιώνια». (Βλ. περιοδ. «Πάνταινος», 1936, σ. 78).

Εμείς το μόνο που θεωρούμε αναγκαίο να επαναλάβουμε είναι το εξής, ότι η Εκκλησία ήταν πάντοτε και είναι και σήμερα ηθικο-πλαστικό σχολείο, όπως ο αείμνηστος Θεόφ. Βορέας τόνισε στην κορυφαία στιγμή της ζωής του, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντα του προέ-δρου της Ακαδημίας Αθηνών. Επεκτείνοντας δε τις υποχρεώσεις μας προς τον άνθρωπο, δεν αφήκε έξω τοιούτων καθηκόντων την Πολι-τεία, την οικογένεια, το θέατρο και τον Τύπον, σήμερα δε θα περιελάμβανε και όλα τα ηλεκτρονικά μέσα, τα όποια ασκούν μεγίστη επίδραση στη διάπλαση της προσωπικότητας των νέων.

Δρ. Π. Γ. Φούγιας

Κ. Άσσος – Κορινθία