ΑΜΗΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ ΕΦΤΑΣΕ Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΠΑΓΕΤΩΝΩΝ

Περί τών καταθέσεων
μάς δίνουν εγγυήσεις,
τώρα είναι πού σού ‘ρχεται
τά μούτρα σου νά φτύσεις.

Ποιόν νά πιστέψεις καί γιατί
εγγυητές ποιοί είναι;
αυτοί πού έχουν
σλόγκαν τους
«Δίνε λαέ μου, δίνε»;

Μπορεί νά λέν τό αληθές
εγώ δέν τούς πιστεύω,
εχόρτασα τά ψέματα
καί μιά γωνιά γυρεύω.

Εκεί νά πάω νά κρυφτώ
νά ‘χω παρέα λύκους
μακριά από προγράμματα
καί Νεομπολσεβίκους.

Διότι δέν παραλλάσσουνε
απ’ τή Σοβιετία
αφού κινούνται βάρβαρα
(κι εμείς στήν επαιτεία).
Τά ψέματα αραδιάζουνε
χωρίς νά κοκκινίζουν,
αρνούνται κάθε λόγο τους
καί στρέφοντας σφυρίζουν.

Αυτούς δέν εμπιστεύομαι
ούτε νά σπάσω πλάκα,
πολλές φορές τούς πίστεψα
καί μ’ είπανε μαλάκα.

Φαμίλιες απ’ τό παρελθόν
μπούφοι καί κληρονόμοι
φτιάξαν τή χώρα σά μαϊμού
καί χτίκιασαν οι νόμοι.

Όλα είναι στά μέτρα τους
ακόμη κι οι κηδείες,
μιλούν σάν Ψευτοθόδωροι
καί λένε αηδίες.

Τί υπουργοί, τί βουλευτές
όλοι ένα σινάφι,
αμετροέπεια παντού
κι όπου πατείς… αγκάθι.

Ωσάν Πυθίες μανιακές
δός του χρησμούς και ψέμα,
– καί ένα αχρωμάτιστο
τών ηλιθίων βλέμμα.

Περί τών καταθέσεων
μπορεί νά λέν αλήθεια,
μά ποιός τούς εμπιστεύεται
πού έγινε συνήθεια

εις τόν Γραικό τόν έρημο
παντού νά βλέπει φίδια
όταν σουφρώνουν ύπουλα
τά χείλη καί τά φρύδια.

Όπως τό ψέμα τού βοσκού
«Στά πρόβατά μου λύκοι»,
κι όταν οι λύκοι έφτασαν
ήρθε κι η Θεία Δίκη.

Έχω στήν τσέπη δέκα ευρώ
μά δέν τά καταθέτω,
μήπως μού λένε ψέματα,
(λέω καί υποθέτω).

Καλύτερα στήν τσέπη μου
κι όχι στήν Τραπεζούλα,
φοβάμαι ο κακόμοιρος
τό άρπα καί τή ζούλα.

Σάς χαιρετώ «Συνέλληνες»
πού λέει κι η Δεξιά μας,
κι όσοι πιστοί προσέλθετε.
(Ντόρτια κάθε ριξιά μας.)
……………………
……………………
……………………
……………………
Για πολλούς η πίστη σώζει.
Η τραπεζική πίστη όμως;