Τι σχεδιάζει ο Καραμανλής

Αυτή η παράξενη «θολούρα» που κυριαρχεί όχι μόνο μεταξύ των ψηφοφόρων αλλά και στις τάξεις των βουλευτών και των κομμάτων αντανακλάται στο γεγονός ότι κανένας δεν μπορεί να προβλέψει τις πιθανές εξελίξεις, ούτε να αποκωδικοποιήσει τις σκέψεις και τις προθέσεις του κ. Καραμανλή, ο οποίος κρατάει στα χέρια του την πολιτική «τράπουλα». Έτσι, άλλοι βλέπουν αιφνιδιαστικές εκλογές πριν από το τέλος του χρόνου, ενώ άλλοι τις τοποθετούν στην ερχόμενη άνοιξη, κάπου μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου, όταν θα έχει εκπνεύσει η προθεσμία για εκλογές με λίστα, σύμφωνα με το Σύνταγμα. Ο καθένας, βέβαια, όπως είναι φυσικό, διατυπώνει το σενάριό του, συμπεριλαμβάνοντας σ’ αυτό και την όποια προσωπική του στόχευση και συμφέρον.

Πέρα πάντως από την αρκετά σοβαρή πιθανότητα να οδηγήσει τη χώρα στις κάλπες εξ αφορμής της τελικής πρότασης Νίμιτς που θα συνιστά κραυγαλέα πρόκληση κατά της Ελλάδας (όπως γράφουμε στην 1η σελίδα), όλες οι επιμέρους κινήσεις Καραμανλή μαρτυρούν ότι κάτι έχει στο μυαλό του…

Στόχος η συσπείρωση

Άλλωστε ακόμη και τα όσα είπε ο πρωθυπουργός στο Υπουργικό Συμβούλιο θα μπορούσαν άριστα να ενταχθούν σ’ έναν προεκλογικό σχεδιασμό. Οι συμβουλές που έδωσε βασικό στόχο είχαν να χαϊδέψουν τα αφτιά των βουλευτών, να ξεπεράσει τα παράπονα και να συσπειρώσει την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας ώστε να μπορεί να δώσει τη μάχη των εκλογών ενωμένη και συμπαγής.

Στην κατεύθυνση αποκατάστασης της σύμπνοιας στους κόλπους της ΚΟ της ΝΔ κινήθηκε και ο Γιώργος Σουφλιάς, με τη μεσολάβησή του για συμφιλίωση με τον κ. Τατούλη.

Το χαρτί του ανασχηματισμού

Εξίσου βέβαιο είναι ότι ο κ. Καραμανλής έχει στα υπόψη έναν περιορισμένο ανασχηματισμό, όπου με προσεγμένες μετακινήσεις κορυφαίων υπουργών θα δίνεται το μήνυμα για αλλαγή γραμμής! Αλλαγή κατεύθυνσης στην οικονομική πολιτική ουσιαστικά, με επιδίωξη να μην προκληθούν αναταράξεις με τις συνήθεις διαμαρτυρίες εκείνων που βγαίνουν από την κυβέρνηση και εκείνων που απογοητεύονται για τη μη υπουργοποίησή τους.

Σε περίπτωση ανασχηματισμού πάντως η είσοδος στο νέο κυβερνητικό σχήμα του Λευτέρη Ζαγορίτη, που δεν κρύβει ότι θέλει να φύγει από γραμματέας, είναι πιθανή. Για τη θέση του γραμματέα ακούγεται και το όνομα του υφυπουργού Ανάπτυξης Γιώργου Βλάχου.

Σημαδιακή για τις… εκλογικές προθέσεις του Καραμανλή είναι η έξοδός του από την Αθήνα, όπως είχε κάνει και κατά την περίοδο των μεγάλων πυρκαγιών. Οι συνειρμοί ενισχύονται και από τις νομαρχιακές συνελεύσεις που γίνονται σήμερα σε 20 νομούς και θα συνεχιστούν την άλλη βδομάδα με στόχο τη συσπείρωση της κομματικής βάσης.

Ψήφος εμπιστοσύνης

Ένα ακόμη όπλο που διαθέτει στην πολιτική του φαρέτρα ο Καραμανλής είναι να ζητήσει τη μετατροπή της προ ημερησίας διατάξεως συζήτησης για την οικονομία σε παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Δεν αποκλείεται αυτό, λένε, με στόχο να εμφανιστεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα σαν γροθιά… Ως γνωστόν η ψηφοφορία είναι φανερή και άρα πολύ δύσκολα θα μπορούσε κάποιος βουλευτής να καταψηφίσει, γιατί αμέσως θα διαγραφεί.

Άλλωστε μια τέτοια περίπτωση θα ήταν βούτυρο στο ψωμί του Καραμανλή, αφού θα του δινόταν η δυνατότητα να μιλήσει για αποστασία και να πάει σε εκλογές. Ωστόσο, σύμφωνα με άλλο σενάριο, στη σκέψη του πρωθυπουργού είναι να στηθούν οι κάλπες στις 16 Νοεμβρίου (περισσότερα γι’ αυτό στο ρεπορτάζ του Βαγγέλη Γιακουμή στη σελίδα 11…)

Σύμφωνα με άλλες εκτιμήσεις, το χαρτί των πρόωρων εκλογών θα το τραβήξει αμέσως στην περίπτωση που εμφανιστούν στο προσκήνιο νέοι… Τατούληδες. Στις προθέσεις του κ. Καραμανλή είναι μάλιστα να μην αρκεστεί έστω και στους 150 και να πάει σε εκλογές αν τα άλλα κόμματα δεν δώσουν ψήφο ανοχής, «φορτώνοντας» την παραγραφή για μεγάλες εκκρεμείς υποθέσεις (Siemens, Βατοπέδι κ.λπ.) στην αντιπολίτευση.

Εκλογές για τον φόβο του… κραχ!

Σύμφωνα με εκτιμήσεις στελεχών με άριστη γνώση των οικονομικών πραγμάτων, που ανήκουν μάλιστα στο ΠΑΣΟΚ, δεν πρέπει καθόλου να αποκλείεται το ενδεχόμενο ο κ. Καραμανλής να πάει πολύ νωρίτερα σε εκλογές, φοβούμενος μια πιθανή δραματική επιδείνωση της ελληνικής οικονομίας, ως συνέπεια της παγκόσμιας κρίσης. Δεν πρέπει, λένε, σε καμιά περίπτωση να υποτιμηθεί ένα τέτοιο σενάριο. Ο Καραμανλής δεν θα θελήσει, λένε, να χρεωθεί το κόστος ενός ελληνικού «κραχ» που θα έπληττε με απρόβλεπτες συνέπειες τον λαό. Εκτιμούν δηλαδή ότι δεν θα ήθελε με κανέναν τρόπο να καταγραφεί ιστορικά με το στίγμα μιας οικονομικής κατάρρευσης. Να χρεωθεί ίσως το κόστος μιας εθνικής πτώχευσης, όπου ο κόσμος ενδεχομένως να χάσει ακόμη και τις καταθέσεις του.

Αξίζει επίσης να σημειωθεί εδώ ότι αντίθετος σε πρόωρες εκλογές είναι ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ κ. Κ. Μητσοτάκης, για τους δικούς του προφανώς λόγους. Ως προς το μείζον θέμα της οικονομικής κρίσης, πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή αφορά όχι μόνο την κυβέρνηση αλλά και την αξιωματική αντιπολίτευση. Είναι δηλαδή αυτονόητο ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Για όσους αφελείς επιχειρούν τούτη την ώρα να συσχετίσουν τη σημερινή κρίση μ’ εκείνη του χρηματιστηρίου, η διαφορά στις δύο περιπτώσεις είναι εμφανής και στον πλέον αδαή. Και τούτο διότι στην περίπτωση του χρηματιστηρίου όσοι επένδυσαν (λέμε τώρα) ουσιαστικά έπαιξαν, δηλαδή «τζόγαραν» εν γνώσει τους, ενώ σήμερα η απειλούμενη κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος επέρχεται ερήμην και χωρίς καμιά απολύτως ευθύνη των πολιτών.

Το μετεκλογικό σταυρόλεξο

Στην πρωτόγνωρη ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού η μόνη ίσως «σταθερά» αφορά την εκτίμηση ότι όποτε κι αν γίνουν οι εκλογές, η αυτοδυναμία και για τα δύο μεγάλα κόμματα θα πρέπει να θεωρείται όνειρο θερινής νυκτός. Υπάρχει μάλιστα ισχυρή πιθανότητα η αυτοδυναμία να μείνει άπιαστο όνειρο και για τους δύο και μετά τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση.

Με φόντο πάντα την απρόβλεπτων διαστάσεων οικονομική κρίση, οι βασικές μετεκλογικές επιλογές δεν είναι πολλές… Με πρώτο κόμμα τη ΝΔ και κεντρικό παίκτη τον Καραμανλή, η μία πιθανή διέξοδος θα ήταν η επιδίωξη συμφωνίας με το ΠΑΣΟΚ και από κοινού στήριξη από τα δύο μεγάλα κόμματα μιας κυβέρνησης εκ προσωπικοτήτων. Το κεντρικό επιχείρημα στην περίπτωση αυτή θα ήταν η οικονομική κρίση και οι κίνδυνοι από μια παρατεταμένη ακυβερνησία.

Μια δεύτερη πιθανή διέξοδος θα ήταν η πρόταση Καραμανλή στο ΠΑΣΟΚ για μια περιορισμένης διάρκειας κυβέρνηση συνεργασίας.

Οι εκτιμήσεις για την περίπτωση που οι κάλπες αναδείξουν το ΠΑΣΟΚ πρώτο κόμμα, με κεντρικό παίκτη τον Γιώργο Παπανδρέου, είναι ότι όσο δύσκολα θα απευθυνόταν στη Νέα Δημοκρατία για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας, άλλο τόσο δύσκολα θα αναλάμβανε την ευθύνη να σκάσει η βόμβα στα χέρια του.

Αξεπέραστες δυσκολίες εμφανίζει και η περίπτωση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι κάποιοι όροι του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ενδεχομένως η αποχώρηση από το ΝΑΤΟ, θα ήταν αδύνατον να γίνουν δεκτοί από το ΠΑΣΟΚ.

Από την άλλη βέβαια, εκτιμάται ότι στην περίπτωση αλαζονικής συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ θα χρεωθεί αυτός το καθεστώς ακυβερνησίας, με εμφανή τον κίνδυνο να δει τα ποσοστά του να κατρακυλούν ταχύτατα στα γνωστά μονοψήφια νούμερα. Για τα ποσοστά, τέλος, των Οικολόγων που καταγράφονται στις μετρήσεις, η εκτίμηση είναι ότι «μόδα είναι, θα περάσει».

Αν και οι καιροί αλλάζουν. Και σήμερα με τόση «θολούρα» στο πολιτικό σκηνικό όλες οι προβλέψεις φαντάζουν παρακινδυνευμένες. Οψόμεθα…