Πορεία προς το συνέδριο, τις ευρωεκλογές και την… αλλαγή ηγεσίας για το ΚΚΕ

Το συνέδριο θα αποτιμήσει τη δράση του κόμματος τα τελευταία τέσσερα χρόνια που μεσολάβησαν από το προηγούμενο, και με δεδομένη τη σταθερή ανοδική πορεία του ΚΚΕ όπως αυτή καταγράφεται και από τα εκλογικά ποσοστά, δεν αναμένεται να σημειωθούν εκπλήξεις ή αντιπαραθέσεις πάνω στη γενική πολιτική γραμμή που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια υπό την ηγεσία της Α. Παπαρήγα. Άλλωστε μετά τη διάσπαση του 1991 που συνοδεύτηκε με την αποχώρηση του ΚΚΕ από τον τότε ΣΥΝ και τη διαγραφή των κορυφαίων στελεχών Μ. Κωστόπουλου και Γ. Θεωνά πριν από κάμποσα χρόνια, στο εσωτερικό του ΚΚΕ δεν υπάρχουν στελέχη που να διαφοροποιούνται από τη γραμμή που χαράσσει η ηγεσία του κόμματος.

Η Α. Παπαρήγα, που είναι η γραμματέας με τα περισσότερα χρόνια (17) στην ηγεσία του ΚΚΕ, δεν έχει ξεκαθαρίσει εάν θα συνεχίσει να ηγείται του κόμματος ή εάν θα παραδώσει σε κάποιο άλλο στέλεχος (Δ. Κουτσούμπα), αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι η οποιαδήποτε επιλογή της θα είναι προϊόν δικής της απόφασης και όχι αποτέλεσμα εσωκομματικών διεργασιών. Στην Α. Παπαρήγα πιστώνουν όλα τα στελέχη του Περισσού το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι παρέλαβε ένα κόμμα που μετά τη διάσπαση του 1991 είχε φτάσει στο χαμηλότερο σημείο της επιρροής του με εκλογικό ποσοστό 4,5% και το έφτασε σήμερα στο σημείο να φλερτάρει με διψήφιο εκλογικό ποσοστό στις επικείμενες ευρωεκλογές.

Παρακολουθώντας κάποιος την ιστορία του ΚΚΕ βλέπει ότι η αλλαγή στην ηγεσία του κόμματος δεν γίνεται συνήθως στα συνέδριά του αλλά στο ενδιάμεσο διάστημα. Έτσι εάν η Α. Παπαρήγα αποφασίσει να αποχωρήσει από την κορυφαία θέση, λογικά θα το κάνει μετά τις ευρωεκλογές, αφού μια αλλαγή στο τρέχον διάστημα είναι ριψοκίνδυνη, γιατί ο νέος ηγέτης δεν θα έχει μπροστά του ικανό χρόνο να προσαρμοστεί στη νέα του θέση εν όψει των ευρωεκλογών, όπου εκτός των άλλων το ΚΚΕ έχει και το στοίχημα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τα μέχρι τώρα δημοσκοπικά δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται σταθερά του ΚΚΕ στην πρόθεση ψήφου, κάτι που σημαίνει ότι εάν αυτά επιβεβαιωθούν στην κάλπη, για πρώτη φορά μεταπολιτευτικά θα αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Αριστερά σε βάρος του ΚΚΕ, που είχε την πρωτοκαθεδρία από το 1974.

Εκεί που αναμένεται να υπάρξουν κάποιες διαφοροποιήσεις στην πορεία προς το συνέδριο είναι για τα αίτια της ανατροπής του σοσιαλισμού στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, που θα αποτελέσει χωριστό θέμα συζήτησης. Για το θέμα αυτό τα παλιότερα μέλη του κόμματος, αρκετά από τα οποία έχουν ζήσει ως πολιτικοί πρόσφυγες στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, δεν έχουν ενιαία άποψη για τον ρόλο των διάφορων προσωπικοτήτων του κομμουνιστικού κινήματος (Στάλιν, Χρουστσόφ, Γκορμπατσόφ), πολύ περισσότερο μάλιστα που έζησαν τραυματικά τις διάφορες διασπάσεις του κόμματος που προέρχονταν από την εκάστοτε αλλαγή της ηγεσίας στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (χαρακτηριστική η περίπτωση της Τασκένδης, όπου σημειώθηκαν σοβαρές συγκρούσεις ανάμεσα στους εκεί πολιτικούς πρόσφυγες).

Σε κάθε περίπτωση η προσυνεδριακή διαδικασία αναμένεται με ενδιαφέρον, αφού από τις παρεμβάσεις των μελών και των φίλων του κόμματος (θα είναι δημόσιες μέσα από τον «Ριζοσπάστη») θα φανεί η πραγματική πολιτική κατάσταση που επικρατεί στο εσωτερικό του ΚΚΕ.