Μόνο η αλλαγή πολιτικής μπορεί να σώσει τον Καραμανλή

Καλά, ο ίδιος ο υπουργός πιθανότατα δεν το καταλαβαίνει -δεν διακρίθηκε άλλωστε ποτέ για την πολιτική του οξύνοια- αλλά το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον ή οι επιτελείς της Ρηγίλλης είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν ότι αυτό είναι σύνθημα που προδίδει ηττοπάθεια;

Όταν λες «ψηφίστε με γιατί αλλιώς θα επικρατήσει χάος», είναι προφανές ότι παραδέχεται εκ των προτέρων πως είναι αδύνατον να προσελκύσεις και να πείσεις τους ψηφοφόρους για την αξία σου να κυβερνήσεις τη χώρα και απλώς προσπαθείς να πείσεις τον κοσμάκη, ή μάλλον να τον τρομάξεις, ότι οι άλλοι είναι… ακόμη χειρότεροι κι από σένα! Ωραία προπαγάνδα! Πρέπει να είναι κανείς «φωστήρας» της πολιτικής για να επιλέξει τέτοια γραμμή…

Εν πάση περιπτώσει, όταν κανείς βρίσκεται σε δύσκολη θέση, όπως σήμερα ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση της ΝΔ, λάθη γίνονται και θα γίνονται περισσότερα όσο δεν εμφανίζονται σημάδια ανάκαμψης, αλλά το ζητούμενο είναι να εντοπίζονται σταδιακά και τα πραγματικά αίτια της πτώσης της πολιτικής επιρροής και να καταβάλλονται προσπάθειες διόρθωσής τους.

Το θετικό για τον πρωθυπουργό είναι πως η πίεση των εξελίξεων τον βοήθησε να δει ότι απαιτείται η προσωπική του δραστηριοποίηση στον τομέα της προβολής, αν δεν θέλει να πάει στις εκλογές, όποτε και αν αποφασίσει να τις κάνει, με προεξοφλημένη την ήττα του και μάλιστα όχι από κάποιο αναγεννημένο ΠΑΣΟΚ, αλλά από την αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής και μόνο.

Δύσκολη η πορεία ανάκαμψης

Το περιβάλλον του πρωθυπουργού τον έχει αποκόψει από την κοινωνική πραγματικότητα πολύ περισσότερο από όσο ο ίδιος φαντάζεται. Η περιστοίχισή του από αυλοκόλακες με μηδενική κοινωνική ευαισθησία δεν του επιτρέπει να διαισθανθεί τη βαθύτατη λαϊκή δυσφορία για την κυβερνητική πολιτική.

Αυτό το δυσάρεστο ξέκομα ήταν κραυγαλέο στην περιβόητη πια συνέντευξη του Κ. Καραμανλή στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης, όπου έβγαλε μια εντελώς λανθασμένη επιθετικότητα εναντίον του ελληνικού λαού και της κοινής γνώμης για την άποψη που έχει σχηματίσει για την κυβέρνηση.

Αντιθέτως, η ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή της ΝΔ συσπείρωσε και εμψύχωσε τους οπαδούς του κόμματός του. Για εσωτερική χρήση ήταν άλλωστε, άρα αρχικά πέτυχε τον σκοπό της. Σε δύο εικοσιτετράωρα όμως έγινε κομμάτια και θρύψαλα από την προκλητική αμφισβήτηση του μέχρι τότε άγνωστου στο ευρύ κοινό βουλευτή Σταύρου Δαϊλάκη, ενώ είχε προηγηθεί και το πρώτο πλήγμα από τη συνέντευξη του βουλευτή Θανάση Γιαννόπουλου στο «Πρώτο Θέμα».

Ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να καταφύγει στο τέχνασμα της σύγκλησης του υπουργικού συμβουλίου, ουσιαστικά χωρίς αντικείμενο, μόνο και μόνο για να μπορέσει να ξαναπεί με κάποιο τρόπο αυτά που είχε πει στην Κεντρική Επιτροπή και είχαν ξεχαστεί με την παρέμβαση και τη διαγραφή του Στ. Δαϊλάκη.

Παράλληλα όμως η «μυστηριώδης» σύγκλιση του υπουργικού συμβουλίου συνοδεύτηκε από μια χειμαρρώδη φημολογία για προκήρυξη πρόωρων εκλογών, η οποία φυσικά αποδείχθηκε ανυπόστατη, αλλά έκανε ζημιά στην κυβέρνηση. Κάθε συζήτηση περί πρόωρων εκλογών τη βλάπτει ούτως ή άλλως, αφού συντηρεί ένα κλίμα αβεβαιότητος για το άμεσο μέλλον της κυβέρνησης και έτσι συμβάλλει στην αποσταθεροποίησή της.

Δεν συμφέρουν τη ΝΔ

πρόωρες εκλογές

Δεν είναι κλίμα αυτό που έχει επιτρέψει ο πρωθυπουργός να δημιουργηθεί. Έναν μόλις χρόνο μετά τις εκλογές, που κέρδισε πανηγυρικά η ΝΔ, έχει διαμορφωθεί πολιτική ατμόσφαιρα λες και η κυβέρνηση έχει μπει στον… τέταρτο χρόνο της θητείας της.

Αυτοί στο κυβερνών κόμμα δεν έχουν συνειδητοποιήσει φαίνεται ότι προκήρυξη νέων εκλογών ενάμιση μόλις χρόνο μετά τις προηγούμενες αποτελεί πράξη πολιτικής αυτοκτονίας για τη ΝΔ! Συνιστά ομολογία ότι η ΝΔ είναι ανίκανη να κυβερνήσει, δεδομένου ότι -ευτυχώς!- καμιά εθνική συμφορά δεν έλαβε χώρα, ούτε φυσικά συνέβησαν εκ βάθρων πολιτικές ανατροπές που να άλλαξαν ριζικά το πολιτικό τοπίο και επομένως να καθιστούν αναγκαίες τις νέες εκλογές.

Αυτά περί «ανανέωσης της λαϊκής εντολής» είναι πολιτικά φληναφήματα αργόσχολων πολιτικών. Πριν από έναν χρόνο έδωσε την εντολή στη ΝΔ ο ελληνικός λαός. Κάθε πότε πρέπει να τη δίνει δηλαδή για να μπορέσει να κυβερνήσει η ΝΔ, κάθε… έξι μήνες; Δεν ντρέπονται τα στελέχη της ΝΔ που λένε ανοησίες περί πρόωρων εκλογών;

Επιπλέον, ισχυρότερη εντολή από εκείνη που έδωσε ο λαός πέρυσι αποκλείεται να δώσει, αν γίνει νέα προσφυγή στις κάλπες. Τι να επιβραβεύσει, τα σκάνδαλα επί σκανδάλων, το ξεπούλημα της Ολυμπιακής ή την πολιτική για τα ιδιωτικά ΑΕΙ που παρέλυσε πέρυσι ολόκληρη τη χρονιά τα πανεπιστήμια; Χειρότερα θα πάει η ΝΔ, όχι καλύτερα.

Κυβέρνηση ή αντιπολίτευση;

Αν υπάρχουν και άλλα στελέχη της ΝΔ που νομίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν τις εκλογές με φαιδρά ψευτοδιλήμματα του τύπου «Καραμανλής ή χάος», είναι βαθιά νυχτωμένο το κυβερνών κόμμα.

Χωρίς περιττές υπεκφυγές, το πραγματικό δίλημμα για την κυβέρνηση Καραμανλή σήμερα είναι: Θέλει να συνεχίσει να κυβερνάει για δύο ή τρία χρόνια ακόμη προσπαθώντας στο διάστημα αυτό να πείσει τμήμα του ελληνικού λαού για την ορθότητα της πολιτικής της ή προτιμάει να εγκαταλείψει τώρα τη διακυβέρνηση και να πάει σε εκλογές που πιθανότατα θα καταστήσουν αδύνατη ή πολύ πιο ασταθή την επιστροφή της στην εξουσία;

Αυτοδυναμία δεν παίρνει με τίποτα στις νέες εκλογές που θα γίνουν με τον νόμο Σκανδαλίδη, αυτόν δηλαδή που με το ζόρι της έδωσε πέρυσι τις 152 έδρες και φέτος ή του χρόνου δεν θα της δώσει πιθανότατα ούτε… 142! Τι θα κάνει τότε; Θα ξαναπάει σε εκλογές με τον νόμο Παυλόπουλου, ελπίζοντας μήπως αυτός της δώσει τους 152 βουλευτές που έχει σήμερα;

Δεν είναι παράλογο; Πόσω μάλλον που αν φανεί στα μάτια όλων των Ελλήνων η αδυναμία της από τις πρώτες εκλογές, δεν αποκλείεται καθόλου να περάσει πρώτο το ΠΑΣΟΚ στις δεύτερες εκλογές, αφού θα υπάρχει η βεβαιότητα ότι αν το ΠΑΣΟΚ έρθει πρώτο έστω και με λίγες ψήφους, καμιά σημασία δεν θα έχει η αυτοδυναμία του γιατί θα σχηματίσει κυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ!

Δεν φανταζόμαστε ότι στο δίλημμα «κυβέρνηση με δυσκολίες ή πιθανή αντιπολίτευση» η ΝΔ προτιμά το «πιθανή αντιπολίτευση».

Δεν υπάρχουν σύμμαχοι

Αφού η ΝΔ δεν έχει συμμαχικά κόμματα για να κυβερνήσει, είναι προφανές ότι πρέπει να κυβερνήσει όσο μπορεί περισσότερο με τη σημερινή κοινοβουλευτική της ομάδα, να δουλέψει για να πείσει και στο τέλος να προσφύγει στις κάλπες για να δει «τι ψάρια έπιασε».

Αν ο πρωθυπουργός έχει στο βάθος του μυαλού του ότι αν δεν κατορθώσει να πετύχει αυτοδυναμία, να συγκυβερνήσει με τον ΛΑΟΣ ή να επιχειρήσει να εξαγοράσει βουλευτές του ΛΑΟΣ για να σχηματίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, τότε κάνει διπλό λάθος. Πρώτον, μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει σε σαρωτική ήττα της ΝΔ στις εκλογές που θα γίνουν μετά από τον σχηματισμό μιας κυβέρνησης ΝΔ – ΛΑΟΣ ή ΝΔ – αποστατών από τον ΛΑΟΣ. Δεύτερον, αν έχει τέτοιες προθέσεις, αυτά μπορεί να τα κάνει και σήμερα με τον ΛΑΟΣ ή με αποστάτες από τις γραμμές του και μάλιστα με όρους πολύ πιο ευνοϊκούς για τη ΝΔ.

Στον βαθμό όμως που ο πρωθυπουργός δεν έχει τέτοια πρόθεση, δεν έχει κανένα λόγο να προσφύγει πρόωρα στις κάλπες, εμφανιζόμενος ως ανίκανος να κυβερνήσει παρά την ισχυρή περυσινή εντολή.

Όλα αυτά που λέγονται ότι δήθεν δεν μπορεί να κυβερνήσει με 151 και 152 βουλευτές είναι εντελώς αβάσιμα. Είδε κανείς κάποιον βουλευτή της ΝΔ να μην υποστηρίζει οποιαδήποτε σοβαρό κυβερνητικό νομοσχέδιο; Όχι, βέβαια.

«Αντάρτες» για… αξιώματα

Οι «αντάρτες» της ΝΔ -όπως άλλωστε και εκείνοι του ΠΑΣΟΚ επί Σημίτη- ήταν και είναι… αντάρτες του γλυκού νερού, οι οποίοι το μόνο που επιδιώκουν είναι πώς θα κατορθώσουν να αναρριχηθούν σε κάποιο αξίωμα ή εκείνοι που έχουν πια απολέσει κάθε ελπίδα ότι ο πρωθυπουργός θα τους κάνει ποτέ υπουργούς ή υφυπουργούς για να ικανοποιήσουν τις πολιτικές φιλοδοξίες τους ή έστω να… κονομήσουν κι αυτοί το κατιτίς τους!

Οι «αντάρτες για αξιώματα» δεν είναι ποτέ πολιτικά επικίνδυνοι, αφού γνωρίζουν ότι αν κάνουν ένα βηματάκι παραπάνω θα βρεθούν εντελώς εκτός Βουλής την επόμενη φορά. Γαβγίζουν, αλλά δεν δαγκώνουν!

Από εκεί και πέρα, είναι σίγουρο ότι ο Κώστας Καραμανλής έχει αποδειχθεί πως δεν έχει την ικανότητα να χειριστεί τους βουλευτές του σε σχέση με το όνειρό τους να τρυπώσουν κάπως στο υπουργικό συμβούλιο. Αντί να κάνει πού και πού τους γνωστούς ανασχηματισμούς σκοπιμότητας ώστε αρκετοί βουλευτές να μπαινοβγαίνουν και να περιφέρονται στις θέσεις υπουργών και υφυπουργών, αυτός έχει συγκροτήσει μια στενή ομάδα «καρεκλοκένταυρων» που θρονιάστηκαν στους υπουργικούς θώκους πριν από τεσσεράμισι χρόνια και δεν λένε με τίποτα να ξεκολλήσουν!

Και να πει κανείς ότι είχε συγκροτήσει ο πρωθυπουργός κυβέρνηση με υπουργούς εξαιρετικών ικανοτήτων, πάει στην οργή. Εδώ, με εξαίρεση πέντε – έξι άτομα αφοσιωμένα στη δουλειά τους, το υπόλοιπο υπουργικό συμβούλιο είναι για τα… μπάζα ή, εν πάση περιπτώσει, δεν περιλαμβάνει κατά κανένα τρόπο υπουργούς που να μπορεί να θεωρηθούν «αναντικατάστατοι» ή τόσο ικανοί που θα ήταν κρίμα για τη χώρα να τους θυσιάσει ο Καραμανλής για χάρη των ενδοκοινοβουλευτικών ισορροπιών.

Είχε αδρανήσει ανεπίτρεπτα και τώρα το πληρώνει…

Λύση είναι η άλλη πολιτική

Πίσω από όλα αυτά κρύβεται μια βαθύτερη αλήθεια. Στην πολιτική, οι «διαφωνούντες» εμφανίζονται και οι ίντριγκες και οι υπονομευτικές κινήσεις φουντώνουν μόνο όταν το κυβερνών κόμμα και ο ηγέτης του πάψουν να έχουν την εμπιστοσύνη του λαού που τους εξέλεξε, πρώτα πρώτα, και στη συνέχεια ευρύτερων στρωμάτων του πληθυσμού.

Το πρόβλημα του Καραμανλή είναι ότι ο λαός απορρίπτει την οικονομική και κοινωνική πολιτική του που έχει λιώσει τον κόσμο στην ακρίβεια και έχει κάνει ζάμπλουτους τους απατεώνες και τα λαμόγια. Σκοπεύει να κοιτάξει καθόλου τους μη έχοντες ο πρωθυπουργός; Τεσσεράμισι χρόνια τώρα δεν έκανε απολύτως τίποτα γι’ αυτούς. Μόνο στο ξεπούλημα του δημοσίου τομέα διακρίνεται η κυβέρνησή του και στην άγρια φορολόγηση των μικρομεσαίων. Ε, με αυτά, δεν κερδίζει φυσικά εκλογές.

Αν αλλάξει πολιτική, έχει τρία ολόκληρα χρόνια μπροστά του για να πείσει τον κόσμο ότι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν είναι πιο αντιλαϊκή από εκείνη του Σημίτη. Μόνο αυτό μπορεί να σώσει τον Καραμανλή.