Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος μπορεί να γεννήσει την ελπίδα για τις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις

Η αναπόφευκτη μοίρα του καπιταλισμού να οδηγείται σε κρίση δεν αλλάζει με καμία πολιτική διαχείρισης του συστήματος. Ούτε με τις νεοφιλελεύθερες «μεταρρυθμίσεις» ούτε με τις σοσιαλδημοκρατικού τύπου θεωρίες για δήθεν δίκαιη κατανομή στα πλαίσια του ίδιου του συστήματος. Η σαπίλα του καπιταλισμού δεν θεραπεύεται ούτε με την κρατική παρέμβαση, που απεγνωσμένα προσπαθεί να αποφύγει την επιμόλυνση του… ασθενούς εξαγοράζοντας τα βάρη των υπερχρεωμένων εταιρειών του χρηματοπιστωτικού τομέα, ούτε με λογικές «αυτοΐασης» της ίδιας της αγοράς, που θα προχωρήσει σε απαξίωσή τους ή εξαγορά.

Τα φαινόμενα που εμφανίζονται στην οικονομία των ΗΠΑ και των χωρών της ΕΕ είναι εκδηλώσεις της άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης, της σήψης και του παρασιτισμού στην οικονομία που προέρχεται από την ατομική ιδιοκτησία στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, αποτέλεσμα της μεγάλης συγκέντρωσης κεφαλαίου, που δεν μπορεί να αναπαραχθεί. Αποδεικνύουν δε ότι ο καπιταλισμός δεν είναι παντοδύναμος.

Το οικονομικό μοντέλο της ΕΕ δεν είναι διαφορετικό από αυτό των ΗΠΑ. Η κρατική παρέμβαση που υπήρχε πάντα, με τη μία ή την άλλη μορφή, λειτουργεί υπέρ των μονοπωλίων και της πλουτοκρατίας, με στόχο την κερδοφορία του κεφαλαίου και την αποφυγή αποσταθεροποίησης του καπιταλιστικού συστήματος.

Οι λαϊκές δυνάμεις δεν πρέπει να δείξουν καμία εμπιστοσύνη στις δηλώσεις της κυβέρνησης της ΝΔ ότι δεν θα υποστούν συνέπειες από την κρίση.

Η κυβέρνηση προωθεί τις στρατηγικές επιλογές των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων, διευρύνει την εκμετάλλευση, περιορίζοντας και αφαιρώντας λαϊκά δικαιώματα.

Δεν πρέπει να παραπλανηθούν από τις θεωρίες εξυγίανσης και εξανθρωπισμού του καπιταλισμού, που από τις ίδιες τις εξελίξεις σε ΗΠΑ και ΕΕ αποδεικνύονται αντιφατικές. Αφορούν τις προσπάθειες της σοσιαλδημοκρατίας να δαιμονοποιήσει τον φιλελευθερισμό, για να αποφύγει την αποσταθεροποίηση της καπιταλιστικής εξουσίας και να αναδειχθεί η μόνη κατάλληλη να αναλάβει την κυβερνητική εξουσία.

Οι εργαζομένοι δεν πρέπει να παγιδευτούν στο ψευτοδίλημμα «περισσότερο ή λιγότερο κράτος». Να μη δεχτούν ότι η σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας είναι δική τους υπόθεση, γιατί αφορά μόνο την πλουτοκρατία και τη διάσωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου.

Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος μπορεί να γεννήσει την ελπίδα για τις εργατικές-λαϊκές δυνάμεις, αφού προμηνύει τη δυνατότητα να τρέξουν πιο γρήγορα οι εξελίξεις προς όφελος των λαών, αν διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας. Αν αξιοποιήσουν την ευκαιρία για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, για τη δημιουργία της λαϊκής αντιμονοπωλιακής συμμαχίας για τη λαϊκή οικονομία, τη λαϊκή εξουσία. Αν ενισχύσουν αποφασιστικά το ΚΚΕ, το κόμμα που εγγυάται τη μόνη πραγματική λαϊκή οικονομική και πολιτική διέξοδο.