Διαχωρισμός Ορθοδοξίας – Ελληνισμού;
Το θέμα επανέρχεται σήμερα, αυτήν τη φορά με αφορμή τις διαπλοκές ενός ηγουμένου. Ο περιβόητος διαχωρισμός έχει σήμερα περισσότερους υποστηρικτές από ποτέ. Όλοι σχεδόν -πλην του λαού- συναινούν σ’ αυτόν τον «διαχωρισμό». Σε τι δηλαδή; Στον ευτελισμό, την απαξίωση και την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας! Έτσι εννοούν τον «διαχωρισμό» οι προοδευτικές δυνάμεις. Εξίσωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας με τις διάφορες θρησκείες και αιρέσεις που αλωνίζουν στην Ελλάδα.
Ο ελληνικός λαός παρότι ακούει συχνά γι’ αυτόν τον «διαχωρισμό», αγνοεί την πρακτική του ερμηνεία. Επιβάλλεται λοιπόν η Εκκλησία να ενημερώσει επαρκώς τον λαό γι’ αυτόν τον διαχωρισμό, εφόσον βέβαια και η ίδια έχει κατανοήσει τη σημασία του. Οι ευαγγελιστές του διαχωρισμού ασφαλώς δεν αγωνίζονται για το καλό της Εκκλησίας ούτε ενοχλούνται από τις σχέσεις της με το κράτος. Στόχος τους είναι να συρρικνωθεί η φωνή της Εκκλησίας μέσα στην κοινωνία. Να απολέσει η Εκκλησία τον εθνικό της ρόλο. Να πάψει να ελέγχει με τον αιχμηρό και καθαρό της λόγο την ανηθικότητα και την αυθαιρεσία που προσδιορίζει σήμερα τον πολιτικό και κοινωνικό βίο.
Διαχωρισμός Εκκλησίας – Κράτους σημαίνει διαχωρισμός Ορθοδοξίας και Έθνους. Ο αποχριστιανισμός του έθνους κι έπειτα της κοινωνίας είναι ο στόχος της ανίερης προσπάθειας που στην πραγματικότητα εξυπηρετεί τα ανθελληνικά σχέδια της Νέας Τάξης πραγμάτων. Το περιβόητο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού, η αφαίρεση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, η κατάργηση της εξομολόγησης στα σχολεία, η απαξίωση του μαθήματος των Θρησκευτικών και ο επιχειρούμενος διαχωρισμός είναι ενέργειες και παράμετροι του ίδιου σχεδίου για την αποσύνθεση του έθνους και της κοινωνικής συνοχής. Ο διαχωρισμός είναι θέμα πρωτίστως εθνικό. Αυτό που ευαγγελίζονται σήμερα οι εφιάλτες του παρελθόντος και οι μεταλλαγμένοι προοδευτικοί θα είναι εθνικός όλεθρος και ανήκεστη βλάβη για τον Ελληνισμό, του οποίου συνθετικό και συντηρητικό στοιχείο αποτελεί για αιώνες η Ορθοδοξία. Είναι το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της Εκκλησίας, αλλά και του έθνους που έχει συντελεστεί σ’ αυτόν τον τόπο.
Μπροστά στον επερχόμενο κίνδυνο του ισοπεδωτισμού της παγκοσμιοποίησης, η Ορθοδοξία αποτελεί κάστρο αντίστασης και ανάχωμα σε κάθε αντεθνική προσπάθεια της Νέας Τάξης. Γι’ αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να εμποδίσουμε, να αποτρέψουμε, να πολεμήσουμε με κάθε τρόπο κάθε μεθόδευση για τον περίφημο «Διαχωρισμό» Εκκλησίας και Κράτους. Και η Εκκλησία του Χριστού δεν έχει βεβαίως να φοβηθεί τίποτα ούτε περιμένει να τη σώσουμε εμείς. Ο «χαμένος» θα είναι το Έθνος, η Πατρίδα, ο Ελληνισμός. Γι’ αυτό είμαστε αδιαπραγμάτευτοι σε κάθε ανάλογο ζήτημα. Ξέρουμε καλά τις αφετηρίες και τις προσδοκίες των υποστηρικτών του διαχωρισμού. Τους ανεχόμαστε, αλλά μέχρι εκεί. Τα όνειρά τους -δυστυχώς γι’ αυτούς- δεν θα γίνουν ποτέ πραγματικότητα, τουλάχιστον στην Ελλάδα.
Αδαμάντιος Καρασούλας