Βυζάντιον
Περιέργως, άλλη μία κυρία μου γράφει πως δεν είναι σωστό κυριακάτικα να γράφω για τον θάνατο, η μέρα επιτάσσει χαλάρωση και αισιοδοξία. Ναι, ξέρω. Ηλιθιότητες τύπου «θετική ενέργεια» και «σφύριξε χαρούμενα στη ζωή». Κατά βάθος έχει δίκαιο. Γι’ αυτό και εγώ σπαταλώ χαλαρά τον χρόνο μου.
Την Τετάρτη, μέρα δημοσιογραφικής απεργίας, εξάντλησα όλη την αγωνιστική μου διάθεση σκοτώνοντας Γερμανούς. Στο Play Station εννοείται. Στην πραγματική ζωή δεν μπορείς να σκοτώσεις πια Γερμανούς διότι το πιθανότερο είναι να σε έχουν αγοράσει ακόμα και αν δεν το ξέρεις.
Απλώς κυκλοφόρησε η νέα έκδοση ενός αγαπημένου τίτλου και είμαι με το M1 στο χέρι. Για να καταλάβεις τι συμβαίνει στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή, θεωρώ πως γράφω μέσα στα συντρίμμια ενός ερειπωμένου σπιτιού κάπου στη Νορμανδία. Και μόλις τελειώσω τη στήλη θα επιστρέψω εκεί, θα προσπαθήσω να καταστρέψω ένα καταραμένο πυροβόλο.
•••
Μέχρι πρόσφατα πίστευα πως είναι χρήσιμο να κυκλοφορείς με ένα όπλο στο χέρι. Τότε ήταν το Μ1, σήμερα και με ένα καλάσνικοφ κάνεις μια χαρά τη δουλειά σου. Ωστόσο οφείλω να ομολογήσω πως άλλαξα γνώμη, πήρα την παλιά και την έθαψα και υιοθέτησα μία καινούργια, φωτεινή, χαρούμενη. Αν δεις τη γνώμη που έχω τώρα για τα πράγματα, είναι φτυστή η Ελεονώρα Μελέτη. Ξανθιά και χαρούμενη. Αφορμή για την αλλαγή αυτή ήταν ο Δαϊλάκης. Όχι ως πρόσωπο, αλλά ως κατάσταση. Όχι γι’ αυτό που έκανε, αλλά για τον συμβολισμό που υπάρχει από πίσω. Έχεις κυβερνητική κρίση από έναν βουλευτή που τον ξέρουν μόνο οι ψηφοφόροι του, είναι φίλος της Μπεζαντάκου, μερακλής και με τα γούστα του. Αυτός ο τύπος πηγαίνει σε ένα cult κανάλι, λέει τις γνωστές ατάκες και βάζει στην πρίζα ολόκληρη τη χώρα. Και μετά αρχίζει να συμπληρώνει ότι ο ίδιος είναι νίντζα, ο Καραμανλής είναι άτι (και εμείς γαϊδούρια, συμπληρώνω εγώ), ενώ παίζει με τα νεύρα τους και την παραίτηση του. Την ίδια στιγμή καταρρέει ο παγκόσμιος καπιταλισμός και δεν ξέρεις αν αυτό που βλέπεις στον ουρανό είναι χρηματιστής ή χελιδόνι (μοιάζουν από μακριά, λόγω κουστουμιού). Τώρα αν τα δεις όλα αυτά με μια ματιά, θα καταλάβεις ότι τα βράδια κάποιοι μπαίνουν στις εγκαταστάσεις της ΕΥΔΑΠ και ρίχνουν LSD στο νερό που καταναλώνουμε. Δεν μπορώ να σου πω ότι θα με θυμηθείς, γιατί θα έχεις χάσει το μυαλό σου, αλλά αν συνεχίσεις να πίνεις νερό από τη βρύση θα αρχίσεις να βλέπεις τις κολώνες της ΔΕΗ σαν τεράστια ζαχαρωτά.
•••
Ζούμε, λοιπόν, συναρπαστικές στιγμές που ορισμένοι θέλουν να αμαυρώσουν διακινώντας διάφορα σενάρια, όπως αυτά για τα κέντρα που θέλουν να ρίξουν τον Καραμανλή. Τα ξένα κέντρα. Δεν γνωρίζω αν εννοούν το BIOS στην Πειραιώς ή κανένα μαγαζί στο Γκάζι, αλλά αυτοί δεν νομίζω ότι ασχολούνται. Μετά είδα ένα πρωτοσέλιδο που έγραφε για τη CIA. Αν είναι έτσι δεν υπάρχει καμία ελπίδα. Όχι για τον Καραμανλή, για τον κόσμο ολόκληρο. Διότι αν οι τύποι που έχουν δυο-τρεις πολέμους σε εξέλιξη κυνηγούν τον Οσάμα και ξέρουν ποιος σκότωσε τον Κένεντι, έχουν βάλει τον Δαϊλάκη να πάει στο Extra3, τότε, παιδιά, το μέλλον του πλανήτη είναι αμφίβολο. Αμφίβολο είναι και το μέλλον του Ρουσόπουλου, που διακινεί το ρουλεμάν με αυτές τις σαχλαμάρες. Να, κάποιοι που διατηρούν άριστες σχέσεις μαζί του έχουν αρχίσει να γράφουν για τα εγχώρια κέντρα που θέλουν να φθείρουν μέχρι εξευτελισμού τον Καραμανλή για να τον οδηγήσουν στην πτώση. Μισό λεπτό γιατί ανατρίχιασα. Υπάρχει δηλαδή οργανωμένο κέντρο που βάζει τον Βουλγαράκη να στήνει offshore, τον Εφραίμ να καταπίνει οικόπεδα και το ζεύγος Ρουσόπουλου-Ζαχαρέα να αγοράζει εξοχικά; Και ας υποθέσουμε ότι υπάρχει. Ποιοι είναι, επιτέλους, αυτό το κέντρο; Διότι αν μου δείξετε έναν επιχειρηματία με σοβαρά παράπονα από τον Καραμανλή, τότε να επιτρέψω στους ψύλλους να μπουν στα αυτάκια μου. Και, οι μπαγάσηδες, έχουν δώσει τόσες δουλειές στον Κόκκαλη, που δεν μπορούν να τον δείξουν ως ύποπτο για το πριόνισμα.
•••
Επίσης, με ολόκληρη Siemens στην πλάτη ο Μητσοτάκης πήγε στα Χανιά και κάθεται ήσυχος, δεν μπορούν ούτε προς τα κει να στρέψουν τα βέλη, ενώ έφαγαν και τη σφαλιάρα με τον Κεφαλογιάννη. Οπότε; Να σας πω εγώ τι μου λέει ο ένας και μοναδικός άνθρωπος μέσα από την κυβέρνηση με τον οποίο και μιλάω. Οι περισσότεροι προτείνουν εκλογές το συντομότερο δυνατό, όσο δεν ωριμάζει το προβάδισμα του ΠΑΣΟΚ και όσο δεν έρχονται εξελίξεις για τη Siemens. Ωστόσο, βασική παράμετρος για την απόφαση αυτή θα είναι η τροπή που θα πάρουν τα γεγονότα στο Σκοπιανό. Εδικά εκεί, ελπίζουν πως μπορεί να έχουμε εξελίξεις πριν από τις αμερικανικές εκλογές, ποντάροντας στην πίεση που θα ασκήσει στους Ρεπουμπλικάνους η ψήφος της ομογένειας. I really donʼt know…
•••
Κατά τα λοιπά δεν γράφω τίποτα άλλο, επειδή είναι πρωί Πέμπτης και δεν έχω ιδέα τι ακριβώς βραδιάζει. Κοινώς δεν ξέρω αν την Κυριακή θα υπάρχει κυβέρνηση με ποια ακριβώς σύνθεση και τι χρονικό ορίζοντα. Αφήνω τους υπεύθυνους ύλης να ξενυχτήσουν το φύλλο, τον μακαρίτη, όποιον θέλουν. Εγώ λέω να πάω αυτήν την εφημερίδα μερικά βήματα μπροστά. Κοίτα τώρα τι κάνουμε…
•••
Εμείς, όπως θα το έχετε πληροφορηθεί από τα σχετικά δημοσιεύματα, λέμε να συμμετάσχουμε με 30 εκατομμύρια ευρώ στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου της MIG, που σκοπό έχει να εξαγοράσει τράπεζες. Με τα τριάντα εκατομμύρια που μας ζητάει νομίζω ότι μπορούμε να πάρουμε το υποκατάστημα μιας τράπεζας στην Παλλήνη, να το βάψουμε, να καλύψουμε τη μισθοδοσία των υπαλλήλων για δύο χρόνια, να δημιουργήσουμε έναν χώρο πρασίνου στην ταράτσα. Αυτό είναι το ανθρώπινο πρόσωπο του σύγχρονου καπιταλισμού. Ο επιχειρηματίας παίρνει από το χέρι μια εφημερίδα και την καλεί να μοιραστεί μαζί του το όραμα για έναν καλύτερο κόσμο. Ειλικρινά, αν δεν μας έκανε αγωγή ο Ανδρέας Βγενόπουλος, θα ψάχναμε τρόπο να μαζέψουμε εμείς τα τριάντα εκατομμύρια και να του τα δώσουμε. Ανδρέα Βγενόπουλε, σε ευχαριστούμε. Μαζί σου Ανδρέα, για μια Ελλάδα νέα!
•••
Α, ναι. Υπάρχει και εναλλακτική πρόταση. Αν δεν συγκεντρώσουμε τα λεφτά που θέλει ο Ανδρέας, γίνεται να πληρώσουμε σε είδος; Και σπεύδω να εξηγηθώ: ας μας πάρει παίκτες στον Παναθηναϊκό! Πρώτον, αποκλείεται να τραβήξουμε στην Κύπρο όσα έπαθε ο Παναθηναϊκός, είναι γνωστές οι σχέσεις αυτής της εφημερίδας με τον κυπριακό λαό και το εθνικό θέμα. Δεύτερον, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα παίξουμε καλύτερα απ’ αυτούς που απέκτησε ο πολυμετοχικός Παναθηναϊκός. Βάλε, ρε παιδί μου, τον εκδότη τερματοφύλακα. Δεν υπάρχει χώρος να περάσει η μπάλα προς το τέρμα. Και, δόξα τω Θεώ, έχουμε ανθρώπους εδώ που έτσι και τους βάλεις μέσα στο γήπεδο θα φύγουν όλοι οι άλλοι που είναι μέσα, θα αδειάσουν ως και οι κερκίδες.
•••
Με την ευκαιρία, λέω να σε πάρω λίγο από τη μιζέρια που, δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν, εμφανίζουν ως συναρπαστική. Λέω να σου δείξω κάτι βραβεία που πήραν αυτές τις μέρες δύο πιτσιρικάδες με επιδόσεις στην πληροφορική. Επίσης, βραβεία κρέμασαν στον λαιμό και δύο μαθηματικοί. Αλλά εγώ θα σταθώ στα πιτσιρίκια με τους υπολογιστές. Σκέφτομαι το εξής: αυτή τη στιγμή υπάρχουν χιλιάδες συμπατριώτες μας (με πρώτους εμάς, ως εφημερίδα) που είναι έτοιμοι να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν αν γίνει η παραμικρή παρέμβαση στη διδασκαλία των Θρησκευτικών. Πολύ περισσότεροι είναι πρόθυμοι να μαλλιοτραβηχτούν για το περιεχόμενο του μαθήματος της ιστορίας. Ωραία; Όχι και τόσο. Διότι δεν υπάρχει ούτε ένας που να βγει και να χτυπηθεί σαν χταπόδι, επειδή τα παιδιά μας δεν διδάσκονται τεχνολογία στα σχολεία. Είναι δυνατόν να σε ενδιαφέρει το θρησκευτικό τους συναίσθημα περισσότερο από την επιβίωσή τους σε έναν κόσμο που έρχεται; Είναι δυνατόν, βρε εκδότη, να σε ενδιαφέρει ο πατριωτισμός τους, αλλά όχι πώς θα κάνουν αυτή τη χώρα καλύτερη; Τίτλοι τέλους. Και μετά μαύρο.