Πιέζει για λύση στο Σκοπιανό ο απερχόμενος «θίασος σκιών» στις ΗΠΑ
Όχι χτες ούτε προχτές, αλλά πριν από επτά ολόκληρους μήνες -για την ακρίβεια, τις παραμονές του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών στην Κύπρο- ο ανταποκριτής της «Ελευθεροτυπίας» στην Ουάσινγκτον Δ. Π. Δήμας, στην κατακλείδα μιας εξαιρετικά εμπεριστατωμένης ανταπόκρισής του, παρέθεσε την ακόλουθη επισήμανση έγκριτου αμερικανού συνομιλητή του: «Θα ‘στε άξιοι της τύχης σας αν ενδώσετε έστω κατά μία σπιθαμή σ’ αυτόν τον απερχόμενο ”θίασο σκιών”».
Προκαλεί, επομένως, τουλάχιστον έκπληξη η σπουδή της κ. Μπακογιάννη για επίσπευση της εξεύρεσης λύσης στο Σκοπιανό, όταν ο εν λόγω «θίασος σκιών» θα μας αδειάσει τη γωνιά σε ελάχιστες εβδομάδες (προς μεγίστη, μάλιστα, ανακούφιση δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη). Εκείνο που ξενίζει -και εξοργίζει τα μάλα- με γνωστό το συνονθύλευμα αντιφατικών και ουδόλως ευνοϊκών για την Ελλάδα προτάσεων που κομίζει ο διεκπεραιωτής των βουλήσεων της Ουάσινγκτον κ. Νίμιτς, είναι η ΥΠΟ ΠΙΕΣΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ την οποία αποδέχεται ασμένως η πολυπράγμων υπουργός μας επί των Εξωτερικών, πλειοδοτώντας μάλιστα (τη συνάντηση με την κ. Ράις στη Νέα Υόρκη εκείνη τη ζήτησε!).
Τα φληναφήματα περί «κοινά αποδεκτής λύσης» και περί επιθυμίας «να μην υπάρξουν νικητές και ηττημένοι», που διατυμπανίζει η Αθήνα, καταντούν γελοία όταν η άλλη πλευρά παραμένει αμετακίνητη στις υπερφίαλες αξιώσεις της. Το μαλλιοτράβηγμα Γκρούεφσκι και Τσερβενκόφσκι είναι, κατά τη γνώμη μου, εν πολλοίς ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΟ και ως εκ τούτου ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΤΙΚΟ. Και είναι αφελείς όσοι νομίζουν ότι ο Τσερβενκόφσκι μπορεί να αποτελέσει καταλύτη υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Ο άνθρωπος, ως επικεφαλής του σημαντικότερου αντίπαλου κόμματος του κόμματος του Γκρούεφκσι, τα δικά του συμφέροντα προωθεί ως Σλαβομακεδόνας που είναι.
Η πάγια ελληνική θέση ΩΣ ΥΣΤΑΤΗ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ είναι, ως γνωστόν, σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ. Ο πονηρός πρωθυπουργός του γειτονικού κρατιδίου Γκρούεφσκι έθεσε θέμα «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα, για να περιπλέξει τα πράγματα, και έπεσε ο ίδιος στην παγίδα που μας έστησε, ανοίγοντάς μας και τα μάτια. Για να υπάρξει οποιαδήποτε μειονότητα ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΥΠΑΡΞΗ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ. Και μακεδονικό έθνος ΔΕΝ ΥΦΙΣΤΑΤΑΙ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ. Στα Σκόπια διατρανώνεται απλώς ένα ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΣΜΟΥ, το οποίο ουδόλως μας δεσμεύει. Αντίθετα, μας αφυπνίζει και οφείλει να μας καταστήσει προσεκτικότατους. Διότι το ιδεολόγημα του μακεδονισμού, στοχεύοντας στο ΟΛΟΝ και όχι σε ΜΕΡΟΣ της συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΟΘΗΚΕΥΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟΝ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ. Γεγονός που στο άδηλο μέλλον και με αντιστροφή του συσχετισμού δυνάμεων, τη βοήθεια φυσικά εξωγενών παραγόντων που φέρουν πρωτίστως όνομα ΗΠΑ, αφήνει τον δρόμο ανοιχτό για διεκδίκηση της ελληνικής Μακεδονίας.
Μετά το εξαίρετο βιβλίο του «Εν ονόματι της Μακεδονίας», ο Σταύρος Λυγερός σε άρθρο του στον «Κόσμο του Επενδυτή» τονίζει ότι «τα κλειδιά του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα κρατάει η Ελλάδα» και ότι η Αθήνα, «παρά τις ασφυκτικές πιέσεις», θα δικαιωθεί «μόνο εάν δεν διαπράξει παιδαριώδη σφάλματα». Ως προς το «ιδεολόγημα του μακεδονισμού» και τους κινδύνους που απορρέουν από αυτό –ο όρος που χρησιμοποίησα είναι δικός του– ο έγκριτος δημοσιογράφος μίλησε για «κόκκινες γραμμές» και διακήρυξε με έμφαση: «Είναι πολιτικά κρίσιμο η Αθήνα να υπογραμμίζει συνεχώς ότι είναι συζητήσιμες μόνο προτάσεις που ακυρώνουν τη μονοπώληση της μακεδονικής ταυτότητας».
Είναι προφανές ότι το μόνο που μπορούμε να αποδεχθούμε ΑΚΙΝΔΥΝΑ για το μέλλον είναι σλαβομακεδονική ταυτότητα και σλαβομακεδονική γλώσσα. Ο πανούργος κ. Νίμιτς δήλωσε μεν ότι ο ΟΗΕ ασχολείται με κράτη και όχι με εθνότητες, φρόντισε όμως να τονίσει ότι το νέο όνομα και η ιθαγένεια της ΠΓΔΜ θα είναι… ταυτόσημα! Ο μύθος δηλοί ότι η Αθήνα θα πάρει το όνομα –ποιο όνομα, άραγε, όταν ταυτίζεται με την ιθαγένεια ή άλλως την υπηκοότητα των Σκοπιανών;– ενώ οι παραχαράκτες της Ιστορίας μας θα κομπάζουν και με τη «βούλα» του ΟΗΕ ότι ανήκουν στο… «έθνος των Μακεδόνων»! Και να σκεφτεί κανείς ότι δεν συζητούν καν ονομασία για όλες τις χρήσεις!
Από την άλλη μεριά, σύμφωνα με το τελευταίο φύλλο της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Το Ποντίκι», «έμπειροι παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας επιμένουν πως το σενάριο μιας “εποικοδομητικά ασαφούς” συμφωνίας είναι “ρεαλιστικό” και έχει τη δυνατότητα και τον χρόνο υλοποίησης μέχρι το τέλος Οκτωβρίου»! Ερωτώ: Οι εν λόγω «έμπειροι παράγοντες της ελληνικής διπλωματίας» έχουν πάθει παράκρουση; Ή μήπως –όπερ και το πολύ χειρότερο γι’ αυτούς– βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία; Ποιος τους είπε, άλλωστε, ότι η Ελλάδα επείγεται να κλείσει όπως όπως το θέμα; (Αυτή η «εποικοδομητικά ασαφής» συμφωνία είναι όντως ένα λίαν… ιδιοφυές εύρημα… ώστε η Αθήνα να λέει το άλφα και τα Σκόπια το αντίθετο του άλφα και να συμφωνούν απόλυτα και οι δύο πλευρές!)
Κατόπιν όλων αυτών, είναι καθήκον των Αθηνών και προσωπικά του Καραμανλή να τοποθετήσει το Σκοπιανό σε νέες βάσεις, απαράβατες και αδιαπραγμάτευτες, ώστε να μη γίνουμε μπαίγνια των σκυλιών για τους άλλους και να μην αισθανόμαστε μπαίγνια των σκυλιών τους εαυτούς μας.
ΥΓ.: Ας μου επιτραπεί, φίλοι αναγνώστες, να συστήσω ενθέρμως το βιβλίο του τέως ανώτατου αξιωματικού του Πεζικού Κωνσταντίνου Φράγκου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις Εκδόσεις Γκοβόστη, με τίτλο «Αμύνεσθαι περί Πάρτης», υπότιτλο «Εξοπλισμοί 1996-2006» και εξώφυλλο του αγαπητού σε όλους μας Στάθη. Πρόκειται για βιβλίο που κατοπτρίζει το πνεύμα της εποχής μας με εκπλήσσουσα οξυδέρκεια και περιέχει λεπτομερή και συνταρακτικά στοιχεία για το «μεγάλο φαγοπότι» στους εξοπλισμούς της περιόδου Σημίτη. Περιόδου ανάλγητης λεηλασίας των εθνικών μας πόρων και αστόχαστης φαλκίδευσης της εθνικής μας Άμυνας. Φρονώ ότι το βιβλίο του κ. Φράγκου δεν είναι χρήσιμο μόνο για τους ανθρώπους του στρατιωτικού χώρου, αλλά και για κάθε προβληματιζόμενο Έλληνα.