Ο ρόλος της «πυράς» δεν ταιριάζει στην Ευρωπαϊκή Ένωση

Απέβαλε τα αντιρωσικά σύνδρομα της παλαιάς ελληνικής Δεξιάς (κυρίως της φασιστικής και δοσιλογικής Δεξιάς) και έσπασε το δόγμα «ανήκομεν εις την δύσιν» του Κωνσταντίνου Καραμανλή του πρεσβύτερου, τυφλά και χωρίς όρους ή διεκδικήσεις. Έτσι έγινε κατορθωτή η προσέγγιση της χώρας μας με τη Ρωσία. Και τώρα αυτή η πολιτική προσέγγισης αποτελεί στρατηγική επιλογή και όλων των δυτικών χωρών της ΕΕ.

Το ενεργειακό πρόβλημα έφερε ανατροπές στον γεωπολιτικό χάρτη. Η δύναμη, οικονομική και πολιτική, μετανάστευσε οριστικά πλέον στην Ασία, με τα τεράστια ενεργειακά της αποθέματα (πετρέλαιο και φυσικό αέριο), με τις ταχύτατα αναπτυσσόμενες οικονομίες της Κίνας, της Ρωσίας, της Ινδίας, του Ιράν και των άλλων πετρελαιοπαραγωγών χωρών του Καυκάσου και του Περσικού. Οι αναδυόμενες νέες δυνάμεις της Ασίας, και κυρίως η Ρωσία, έχουν ανάγκη την ΕΕ σαν μια συμπαγή οικονομική και πολιτική δύναμη 27 ευρωπαϊκών χωρών και η ΕΕ έχει ανάγκη τη Ρωσία και ασφαλώς και την Κίνα και την Ινδία, στο πλαίσιο μιας στενής πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας. Αυτά τα έχουμε επισημάνει και άλλοτε. Ας δούμε όμως πώς διαμορφώνεται η σημερινή ισορροπία δυνάμεων και ποιες τάσεις διαφαίνονται.

Ξεκινώντας από την άλλοτε κραταιά υπερδύναμη, τις ΗΠΑ, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι βρίσκεται σε φθίνουσα πορεία και έχει χάσει την παλιά της αίγλη και τη διεθνή της ακτινοβολία. Έσπειρε διαφθορά, κατάλυση της διεθνούς νομιμότητας και τώρα μπήκε στο κανάλι της αποσύνθεσης. Οικονομικά βρίσκεται σε πάρα πολύ δύσκολη θέση: με εξασθενημένο νόμισμα, με υπέρογκο δημόσιο χρέος και τεράστιο εμπορικό έλλειμμα και με πλήρη εξάρτηση της οικονομίας της από τη συμπεριφορά της Ρωσίας και της Κίνας, που κρατάνε στα θησαυροφυλάκιά τους τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου. Το τραπεζικό της σύστημα σάπισε από τη λαιμαργία του να κατασπαράξει τους φτωχούς δανειολήπτες. Νεοφιλελεύθερη καταιγίδα. Στον πολιτικό τομέα, οι ΗΠΑ του Μπους και του Τσένι έχουν χάσει τη στήριξη της διεθνούς κοινής γνώμης. Και σύμμαχες χώρες δεν διαθέτουν πλέον, εκτός της Βρετανίας και του Καναδά. Μόνο «φυτευτούς» ηγέτες στρατολογούν στις τέως κομμουνιστικές χώρες και στις χώρες που ανήκαν άλλοτε στην ΕΣΣΔ και έχουν ακόμη έντονο το αντιρωσικό σύνδρομο και οξύτατο το αίσθημα της στέρησης. Και όποιος και να είναι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ, πολύ δύσκολα θα μπορέσει να σταματήσει αυτόν τον κατήφορο.

Πολιτική και οικονομική γύμνια χαρακτηρίζουν τις ΗΠΑ. Απόδειξη ότι δεν τόλμησαν να επιβάλουν κυρώσεις στη Ρωσία για τα γεγονότα στη Γεωργία και ανέθεσαν στην ΕΕ τον ρόλο αυτόν, επειδή πίστευαν στην υποτιθέμενη δύναμη της ηγεσίας των τέως κομμουνιστικών χωρών-μέλων της ΕΕ και του αφοσιωμένου συμμάχου της (της Βρετανίας). Όμως η ΕΕ στην πλειονότητά της κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να υποστηρίξει τα δικά της συμφέροντα, που ποτέ δεν ταυτίζονταν με αυτά των ΗΠΑ. Και αγνόησε και τις υποδείξεις του Μπους και τις άναρθρες κραυγές των συμμάχων του, που αποτελούν το ευρωπαϊκό (καλοπληρωμένο) φιλοαμερικανικό λόμπι. Η κατάρα της διαφθοράς και της διάλυσης των αυτοκρατοριών έπεσε και στις ΗΠΑ. Κάπως πρόωρα, λόγω ανίκανης ηγεσίας.

Η ΕΕ προβάλλει σαν διάδοχος κατάσταση, σαν η μελλοντική πρώτη υπερδύναμη. Πολιτική, οικονομική και στρατιωτική. Διαθέτει όλα τα προσόντα. Ισχυρή οικονομία, πολιτική επιρροή στις δυτικές χώρες και στις περισσότερες χώρες της Ασίας, με πυρηνικό εξοπλισμό και υψηλού επιπέδου τεχνολογία. Για να διαδεχθεί όμως τις ΗΠΑ ως παγκόσμια δύναμη θα πρέπει ακόμη:

α) Να απογαλακτιστεί εντελώς από τις ΗΠΑ και να χαράξει τη δική της πολιτική άμυνας και τη δική της εξωτερική πολιτική, που να εξυπηρετούν τα δικά της αποκλειστικά συμφέροντα, αγνοώντας παντελώς τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τις υποδείξεις (και πιέσεις) της Ουάσινγκτον. Και για τον σκοπό αυτόν είναι αναγκαίο να αποκτήσει στιβαρή και ευέλικτη πολιτική ηγεσία, ώστε οι ΗΠΑ να κατανοήσουν ότι δεν μπορούν πλέον να σέρνουν στο άρμα τους την ΕΕ. Και ακόμη να καταλάβουν και οι «φυτευτοί» των ΗΠΑ, δηλαδή οι ηγέτες των τέως ανατολικών χωρών-μελών της ΕΕ, ότι δεν μπορούν να ισορροπούν σε δύο βάρκες. Απαιτείται επανίδρυση της ΕΕ, για να περιοριστεί το ευρωπαϊκό φιλοαμερικανικό λόμπι. Εν ανάγκη, ας περιοριστεί και ο αριθμός των κρατών-μελών ή να υποστηριχθούν στις «νεοφώτιστες» χώρες τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Δεν επιτρέπεται το μέλλον της Ευρώπης να βρίσκεται στα χέρια μερικών τυφλών οργάνων των ΗΠΑ.

β) Η ΕΕ πρέπει να λειτουργήσει σαν παγκόσμια πολιτική και οικονομική δύναμη και να ξεφύγει από τα νύχια της νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Να αγκαλιάσει τους ευρωπαίους πολίτες, για να αγαπηθεί και να στηριχθεί από αυτούς. Να γίνει η Ευρώπη των πολιτών και να σταματήσει να πρακτορεύει τα συμφέροντα αποκλειστικά και μόνον των αγορών και του μεγάλου κεφαλαίου. Η ισχύς της θα ενδυναμωθεί από την αγάπη των λαών της Ευρώπης. Η Ευρώπη πάντα είχε αρχές και αξίες και πίστευε και σεβόταν τη διεθνή έννομη τάξη. Αυτά τα προσόντα πρέπει να ανακτήσει η ΕΕ, για να αποκτήσει διεθνές κύρος και ακτινοβολία και να δίνει στις τρίτες χώρες την αίσθηση ενιαίου κράτους. Σήμερα η διεθνής κοινότητα βλέπει μια διχασμένη ένωση χωρών, στην οποία δεν υπάρχει κοινή πολιτική στις εξωτερικές της σχέσεις, και

γ) Η ΕΕ επιβάλλεται να αποκτήσει στόχους παγκόσμιας δύναμης και να απλώσει ένα ευρύ δίκτυο συμμαχικών χωρών. Χωρίς σύμμαχες χώρες δεν θα μπορέσει ποτέ να γίνει παγκόσμια δύναμη. Πάντα βέβαια με κινήσεις που να ευθυγραμμίζονται πλήρως με τη διεθνή νομιμότητα και τον σεβασμό στα άλλα φιλικά ή εχθρικά ανεξάρτητα κράτη. Όχι τυχοδιωκτική πολιτική τύπου Κλίντον – Μπους. Σήμερα η συμπεριφορά της ηγεσίας της ΕΕ αρμόζει μόνο σε τριτοκοσμική χώρα! Προσπαθεί να ικανοποιήσει τις αναιδείς απαιτήσεις της ηγεσίας των ΗΠΑ, χωρίς να δημιουργήσει εχθρότητα με τις αδικούμενες και βλαπτόμενες χώρες. Θυμηθείτε τη στάση της ΕΕ στο Παλαιστινιακό, στην εισβολή στο Ιράκ, στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και πρόσφατα στις μαγκιές της Πολωνίας, της Τσεχίας, της Γεωργίας, της Ουκρανίας κ.λπ. Όμως με τέτοια συμπεριφορά πάντα θα είσαι «παρά» και ποτέ δεν θα μπορέσεις να γίνεις παγκόσμια δύναμη.

Εξάλλου και η Ρωσία, που φιλοδοξεί να ανακτήσει την παλιά της αίγλη και να γίνει και πάλι υπερδύναμη, έχει ανάγκη από μια έντιμη συνεργασία, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο με την ΕΕ, αρκεί να μπορέσει η ΕΕ να εμφανιστεί ως αξιόπιστος συνεργάτης. Η σημερινή Ρωσία του πανέξυπνου Πούτιν διαθέτει πλούσια προίκα, έχει όμως και σημαντικά προβλήματα να αντιμετωπίσει. Έχει τα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου, φυσικού αερίου και τα σημαντικά αποθέματα πρώτων υλών, όλα αναγκαία για τη διατήρηση της ακμής της παραγωγικής μηχανής της Ευρώπης. Επιδίωξη της ηγεσίας των ΗΠΑ είναι να παρασύρει την ΕΕ σε αντιρωσικές ενέργειες, ώστε να δυσανασχετήσει η Ρωσία, να σταματήσει η συνεργασία ΕΕ – Ρωσίας, στο ενεργειακό επίπεδο τουλάχιστον, και να εξασθενήσει σημαντικά η οικονομική δύναμη της Ευρώπης. Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν θα πρέπει να πέσουν στην παγίδα. Να οδηγηθούν από το παράδειγμα του Κώστα Καραμανλή. Ο έξυπνος ηγέτης ανιχνεύει τις αδυναμίες του άλλου και εκτιμά σωστά και αξιοποιεί τις δικές του δυνάμεις. Και κλείνει επωφελείς συμφωνίες. Η Ρωσία χρειάζεται τη συνεργασία με την ΕΕ. Και σε οικονομικό και σε πολιτικό πεδίο. Αντιμετωπίζει το σοβαρό πρόβλημα της περικύκλωσής της από τους μισθοφόρους των ΗΠΑ και από τον διαφαινόμενο κίνδυνο αναζωογόνησης του ψυχρού πολέμου. Οι ΗΠΑ μπροστά στη διαφαινόμενη πολιτική και οικονομική κατάρρευση επιδιώκουν πόλεμο, ψυχρό ή θερμό, για να διατηρήσουν τη διεθνή τους δύναμη. Όμως ένας πόλεμος δεν συμφέρει κανέναν και προπάντων την Ευρώπη. Συμφέρει την ΕΕ και τη Ρωσία μια στενότατη συνεργασία και, γιατί όχι, μια ένταξη της Ρωσίας στην ΕΕ ή τουλάχιστον η ίδρυση μιας «Ζώνης Ελεύθερων Συναλλαγών» με όλες τις ανερχόμενες δυνάμεις της Ασίας. Αυτή η εξέλιξη, που ακόμη δεν φαίνεται να έχει απασχολήσει τους ηγέτες της ΕΕ, θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ευρύτερης περιοχής της Ευρασίας.

Το όραμα μιας στενά συνεργαζόμενης Ευρασίας, έξω και μακριά από τις ραδιουργίες της εκάστοτε ηγεσίας των ΗΠΑ, πρέπει ν’ αρχίσει να κυριαρχεί στις σκέψεις των ηγετών της ΕΕ και των ασιατικών χωρών. Οι σημερινές συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές και ο πλούτος που διαθέτει αυτό το κομμάτι του πλανήτη μας επαρκεί για την ευημερία όλων των κατοίκων. Εδώ ζουν περίπου τα τρία τέταρτα του πληθυσμού της Γης. Εδώ άνθησαν οι πρώτοι πολιτισμοί. Εδώ ωρίμασε η ανθρώπινη σκέψη και μεγαλούργησε ο Homo Sapiens. Είναι κρίμα να φυτοζωούν οι χώρες Ευρώπης και Ασίας και να στηρίζουν τα νεοαποικιακά παιχνίδια μιας αιχμάλωτης στις ορέξεις του μεγάλου κεφαλαίου ηγεσίας των ΗΠΑ. Η ΕΕ πρέπει να τραβήξει μπροστά, αν θέλει να αποφύγει την αποσύνθεσή της και να καταστεί η πρώτη δύναμη του πλανήτη μας. Ο ρόλος της «ουράς» δεν της ταιριάζει!