Οι συνομιλίες με τα Σκόπια δεν έχουν τώρα κανένα νόημα

Είναι να απορεί κανείς τι ακριβώς επιδιώκει η υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη με την τακτική που ακολουθεί στις διαπραγματεύσεις για το όνομα της ΠΓΔΜ. Τι νόημα είχε αυτή η συνάντησή της στο Παρίσι με τον υπουργό Εξωτερικών της ΠΓΔΜ Αντόνιο Μιλόσοσκι, όπως και η επιδίωξή της να συναντήσει στη Νέα Υόρκη τον Πρόεδρο της γειτονικής χώρας, τον Μπράνκο Τσερβένκοφσκι; Γιατί αυτή η ξαφνική αναβάθμιση των συνομιλιών;

Πολύ περισσότερο καχύποπτος για τις πραγματικές προθέσεις της υπουργού Εξωτερικών γίνεται κανείς όταν διαπιστώνει ότι τόσο από πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών όσο και από κύκλους συνδεόμενους με την αμερικανική πρεσβεία προωθούνται διάφορα σενάρια πως δήθεν τα Σκόπια θα προσφύγουν στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, όπου με την υποστήριξη των ΗΠΑ θα καταγγείλουν την Ενδιάμεση Συμφωνία και θα αποσπάσουν τα δύο τρίτα των ψήφων των κρατών-μελών του ΟΗΕ, ώστε να ονομαστούν «Μακεδονία» σκέτα!

Σενάρια λογικοφανή αλλά πολιτικά ανυπόστατα, που εμφανή στόχο έχουν να καλλιεργήσουν ένα κλίμα ηττοπάθειας και φόβου, ώστε να είναι ευκολότερα αποδεκτή κάποια λύση στο θέμα του ονόματος που υπό κανονικές συνθήκες θα εθεωρείτο απαράδεκτη.

Η επιχείρηση αυτή λαμβάνει δε χώρα σε συνθήκες που τα Σκόπια είναι πιο αδύναμα παρά ποτέ σε διεθνές επίπεδο, ηττημένα κατά κράτος από το βέτο στην ένταξή τους στο ΝΑΤΟ που πρόβαλε τον Απρίλιο ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής.

Επιπρόσθετα, η κυβέρνηση Μπους, που προώθησε την προσπάθεια ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, έχει ήδη μηδενικό πολιτικό βάρος και κανείς ευρωπαίος ηγέτης δεν την παίρνει στα σοβαρά, αφού σε ενάμιση μήνα θα εκλεγεί νέος πρόεδρος στις ΗΠΑ, ο οποίος μάλιστα πιθανότατα δεν θα είναι καν Ρεπουμπλικάνος, άρα όλος ο πολιτικός μηχανισμός του Στέιτ Ντιπάρτμεντ της σημερινής κυβέρνησης Μπους θα σαρωθεί. Σε τι αποσκοπεί λοιπόν η εκστρατεία εκφοβισμού των Ελλήνων;

Έχουν χάσει το παιχνίδι και της ΕΕ

Το ερώτημα γίνεται πιο πιεστικό από τη στιγμή που έχει καταστεί εμφανές ότι εκτός από το ΝΑΤΟ τα Σκόπια έχουν χάσει σε αυτή τη φάση και το παιχνίδι της ΕΕ.

Όλα δείχνουν ότι η ΕΕ (μετά από το ελληνικό βέτο στο Βουκουρέστι, που κατέστησε σαφές στους πάντες ότι η Αθήνα δεν πρόκειται να υποχωρήσει αυτή τη φορά, αν δεν βρεθεί προηγουμένως λύση στο θέμα της ονομασίας) πήρε την απόφαση να μην προτείνει καν την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων με τα Σκόπια το φθινόπωρο, καθώς τα εκτεταμένα φαινόμενα νοθείας στις βουλευτικές εκλογές της ΠΓΔΜ τον Ιούνιο απέδειξαν ότι η χώρα αυτή κάθε άλλο παρά πληροί έστω και υποτυπώδη κριτήρια δημοκρατικοφάνειας για να γίνει δεκτή στον υποκριτικό κόσμο της ΕΕ.

Δεν θα χρειαστεί καν δηλαδή να προβάλει βέτο η ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της ΕΕ τον επόμενο μήνα, πόσω μάλλον στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, τον Δεκέμβριο. Από μόνες τους οι ευρωπαϊκές χώρες και η Κομισιόν δεν πρόκειται να κάνουν πρόταση στα Σκόπια.

Η ηγεσία της ΠΓΔΜ έχει ήδη αποδεχθεί αυτήν την προοπτική, όσο και αν της είναι επώδυνη. Την ενσωματώνει πλέον στην πολιτική της ως αναπότρεπτο γεγονός.

Πρακτικά αυτό σημαίνει όμως ότι για ένα διάστημα τα Σκόπια δεν έχουν να χάσουν τίποτα περισσότερο από όσα έχουν ήδη χάσει. Δεν μπαίνουν που δεν μπαίνουν στην ΕΕ στη φάση αυτή, άρα κανένα λόγο δεν έχουν να είναι διαλλακτικοί. Αντιθέτως, μπορούν για κάποιο διάστημα να προβαίνουν σε επίδειξη αδιαλλαξίας χωρίς τον φόβο ότι θα τους στοιχίσει κάτι παραπάνω στη διεθνή θέση της χώρας!

«Ο βρεγμένος στη βροχή δεν φοβάται» που λέει και η λαϊκή παροιμία.

Αυτοκτονία η προσφυγή στον ΟΗΕ

Όταν είναι τόσο αδύναμη η διεθνής θέση της ΠΓΔΜ σ’ αυτήν τη φάση, αποτελεί αστειότητα ο ισχυρισμός ότι θα προσφύγουν τα Σκόπια στη ΓΣ του ΟΗΕ για να ζητήσουν ουσιαστικά απόφαση εναντίον της Ελλάδας στο θέμα του ονόματος, απαιτώντας μάλιστα να σταματήσουν οι διαδικασίες αναζήτησης ονομασίας κοινά αποδεκτής.

Το επιχείρημα όσων «κυκλοφορούν» τις εκφοβιστικές φήμες έχει μια λογικοφάνεια και επηρεάζει τον μέσο πολίτη: Αφού ήδη περίπου 120 χώρες έχουν αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία για τις διμερείς τους σχέσεις, δεν θα είναι δύσκολο αυτές οι χώρες να γίνουν 128, όσες δηλαδή απαιτούνται για να αποτελούν τα δύο τρίτα των 192 κρατών μελών και έτσι να παρθεί η απόφαση που επιδιώκουν τα Σκόπια, λένε και γράφουν αυτοί που «κυκλοφορούν» το σενάριο. Πόσω μάλλον από τη στιγμή που έχουν την πλήρη υποστήριξη των Αμερικανών.

Λογικοφανής επιχειρηματολογία, αλλά πολιτικά εντελώς ανυπόστατη. Είναι εντελώς άλλο πράγμα μια χώρα να έχει αναγνωρίσει την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία για τις διμερείς τους σχέσεις, κάτι που είναι αδιάφορο για όλες τις χώρες, και εντελώς άλλο πράγμα η ίδια χώρα να στραφεί εναντίον της Ελλάδας σε επίπεδο ΟΗΕ και να ψηφίσει ότι το θέμα της ονομασίας πρέπει να λυθεί οριστικά εναντίον των θέσεων της Αθήνας και μάλιστα να πάψει κάθε προσπάθεια αναζήτησης αμοιβαία αποδεκτής λύσης!

Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Μεγάλη η χάρη των Σκοπίων, αλλά αν η ηγεσία τους τολμήσει να φέρει το θέμα στη ΓΣ του ΟΗΕ, όχι 128 ψήφους δεν πρόκειται να βρει, αλλά πιθανότατα… ούτε καν 28 σε μια τέτοια θέση!

Θα αποτελούσε πολιτικό Βατερλώ για την ΠΓΔΜ οποιαδήποτε απόπειρα να αποσπάσει από τον ΟΗΕ μια τέτοια απόφαση.

Ανυπέρβλητο εμπόδιο

το Συμβούλιο Ασφαλείας

Ακόμη και αν μπορούσε να αποσπάσει μια τέτοια απόφαση η ΠΓΔΜ από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, πράγμα ούτως ή άλλως αδύνατο, η απόφαση αυτή θα της ήταν πολιτικά άχρηστη και επιζήμια.

Άχρηστη γιατί λόγω του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ οι αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης δεν θα είναι υποχρεωτικές για το Συμβούλιο Ασφαλείας, το οποίο θα αποδεικνυόταν ανυπέρβλητο εμπόδιο για να αξιοποιήσουν τα Σκόπια την υποτιθέμενη νίκη τους στη Γενική Συνέλευση.

Το Συμβούλιο Ασφαλείας είναι αυτό που έχει πάρει την απόφαση για την ένταξη των Σκοπίων στον ΟΗΕ με το όνομα ΠΓΔΜ, όπως και την απόφαση για τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης αμοιβαία αποδεκτής στο θέμα του ονόματος. Για να πάψουν να ισχύουν αυτές οι αποφάσεις, δεν επαρκεί καμιά απόφαση Γενικής Συνέλευσης. Απαιτείται νέα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Από τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας όμως που έχουν δικαίωμα βέτο, η Γαλλία δεν έχει καν αναγνωρίσει σε διμερή βάση την ΠΓΔΜ ως «Μακεδονία». Θα ήταν φυσικά εντελώς παράλογο να υποθέσει κανείς ότι το Παρίσι θα στραφεί τώρα εναντίον της Ελλάδας, τη στιγμή που είναι μάλιστα τόσο πρόσφατες οι θέσεις του Σαρκοζί υπέρ της Αθήνας στο θέμα αυτό – εξαιτίας βεβαίως και των σημαντικών αγορών της Ελλάδας από τη Γαλλία στον τομέα των εξοπλισμών. Δεν υπάρχει λοιπόν περίπτωση το Παρίσι να μην προβάλει βέτο σε μια τέτοια απόφαση για το όνομα και την παύση των διαδικασιών αναζήτησης συμφωνημένης λύσης.

Αλλά και η Ρωσία αναμένεται ότι θα τηρήσει εποικοδομητική και φιλική προς την Ελλάδα στάση. Το εξαθλιωμένο, διεφθαρμένο και αμερικανόδουλο καθεστώς του Γέλτσιν, που αναγνώρισε την ΠΓΔΜ ως Μακεδονία πριν από δεκαπέντε και πλέον χρόνια, κατά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, δεν έχει καμιά σχεδόν σχέση με τη σημερινή Ρωσία του Πούτιν.

Επιπλέον, η Ελλάδα έχει αναδειχθεί σε σημαντικό εταίρο της Μόσχας στο στρατηγικής σημασίας θέμα των αγωγών ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, με τον αγωγό Σάουθ Στριμ, παρά τις προκλητικές αμερικανικές πιέσεις. Θα ήταν παράλογο να υποθέσει κανείς ότι ο Πούτιν θα έθετε ποτέ σε δοκιμασία τις ελληνορωσικές σχέσεις, που στη φάση αυτή εξυπηρετούν εν μέρει και ρωσικά στρατηγικά συμφέροντα, για χάρη του αμερικανόδουλου καθεστώς των Σκοπίων! Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα.

Επιπλέον, η Μόσχα έχει ήδη δηλώσει δημοσίως ότι θα αποδεχθεί οποιαδήποτε λύση στο θέμα της ονομασίας συμφωνήσουν Αθήνα και Σκόπια. Είναι αδύνατον επομένως να ψηφίσει απόφαση να σταματήσει κάθε αναζήτηση αμοιβαία αποδεκτής λύσης…

Δεν συμφέρει η εχθρότητα

με την Ελλάδα

Το σημαντικότερο από όλα όμως είναι ότι αν τα Σκόπια προσφύγουν στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και υποθέσουμε ότι πετύχαιναν να αναγνωριστούν ως «Μακεδονία», θα έπρεπε πλέον να αντιμετωπίσουν την ανοιχτή και μόνιμη εχθρότητα της Ελλάδας σε όλους τους τομείς, με βέβαιη φυσικά και τη διακοπή των διπλωματικών και οικονομικών σχέσεων των δύο χωρών και το κλείσιμο των συνόρων για ανθρώπους, εμπορεύματα και κεφάλαια αναφορικά με τις απευθείας σχέσεις.

Καμιά ελληνική κυβέρνηση -ούτε καν της… Ντόρας Μπακογιάννη ή του Γιώργου Παπανδρέου- δεν θα ήταν σε θέση να αναγνωρίζει διαβατήρια και έγγραφα με το όνομα «Μακεδονία». Η λαϊκή πίεση θα ήταν αφόρητη και το πολιτικό κόστος βαρύτατο.

Μόνιμο θα ήταν πλέον το ελληνικό βέτο εναντίον της ένταξης των Σκοπίων ως «Μακεδονίας» τόσο στην ΕΕ όσο και στο ΝΑΤΟ, με καταστροφικές οικονομικές συνέπειες για τη γειτονική χώρα, η οποία έχει απόλυτη ανάγκη τους πόρους της ΕΕ για την ανάπτυξή της. Ακόμα και η αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονίας» από τον ΟΗΕ δεν αφαιρεί από την Ελλάδα κατά κανένα τρόπο το δικαίωμά της να προβάλει βέτο στο πλαίσιο της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ για την ένταξη στους οργανισμούς αυτούς των Σκοπίων – και εννοείται φυσικά ότι η Αθήνα θα ασκεί αυτό το δικαίωμα, ακόμα και μόνη εναντίον όλων.

Η απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα όλων των κατόχων διαβατηρίων της «Μακεδονίας» δεν αποτελεί φυσικά μεγάλο πρόβλημα για τα Σκόπια. Αντιθέτως, πολύ μεγάλο πρόβλημα θα προκαλέσει η πλήρης διακοπή των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων, καθώς όλες οι ελληνικές επιχειρήσεις θα υποχρεωθούν θέλοντας και μη να εγκαταλείψουν τη γειτονική χώρα…

Μετά από όλα αυτά, γίνεται σαφές ότι η πολιτική αναβάθμισης των επαφών με την ηγεσία των Σκοπίων που ακολουθεί η Ντόρα υπηρετεί αποκλειστικά προσωπικούς, όχι εθνικούς στόχους.

Η Ντόρα θέλει να ανεβάσει τις μετοχές της στους Αμερικανούς για να ενισχύσει την προσωπική της θέση, σε μια εποχή που ο Καραμανλής από τη μια βάλλεται από κύκλους που θα ήθελαν την ανατροπή του και από την άλλη αυτοϋπονομεύεται με την οικονομική και κοινωνική πολιτική του Αλογοσκούφη, που αποξενώνει τον πρωθυπουργό από τον λαό.