Θα βρουν τους άριστους για το Κέντρο Μεταμοσχεύσεων του Ωνασείου σε… 2,5 μήνες!
Διεθνή διαγωνισμό θα κάνει το Ωνάσειο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο για την κάλυψη των θέσεων των διευθυντών του Τμήματος του Προγράμματος Μεταμοσχεύσεων, οι οποίοι αποχωρούν λόγω συνταξιοδότησης, μας πληροφορεί με επιστολή του (την οποία δημοσιεύουμε στη συνέχεια) ο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου καθηγητής κ. Γιάννης Παπαδημητρίου, σε απάντηση των αποκαλύψεων που δημοσιεύσαμε στο προηγούμενο φύλλο, όπου καταγράφαμε τον κίνδυνο καταστροφής αυτού του τόσο πετυχημένου προγράμματος, το οποίο έχει σώσει τη ζωή 75 ασθενών που είχαν άμεση ανάγκη μεταμόσχευσης καρδιάς.
Αφήνουμε στην άκρη τα περί αβάσιμων και παντελώς λαθεμένων πληροφοριών, με την αιχμή περί σκοπιμοτήτων -είναι η συνήθης εύκολη αντίδραση στην κριτική, που επιβεβαιώνει την αλήθεια της- και μένουμε κατ’ αρχάς στη διαβεβαίωση περί διεθνούς διαγωνισμού. Μόνο που γεννιέται εύλογα το ερώτημα, που δεν χρειάζεται κανείς να είναι πανεπιστημιακός για να το σκεφθεί:
1) Γιατί χρειάσθηκε να φθάσουμε τρεις μήνες πριν λήξει η θητεία του νυν διευθυντή (φεύγει τον Δεκέμβριο) και δεν προκήρυξαν τον διαγωνισμό από την αρχή του χρόνου, π.χ. τον Γενάρη; Είναι βέβαιο ότι κάποιοι περιμένουν στη… γωνία (εκτός αν… ξέρουν κανέναν) τη δημοσιόποίηση της προκήρυξης για να τρέξουν να υποβάλουν αίτηση; (Είσθε σίγουρος, κύριε πρόεδρε, πως προσωπικότητες αναγνωρισμένες του χώρου, με διεθνείς περγαμηνές, είναι… άνεργοι ή θ’ αφήσουν αμέσως τη δουλειά τους, θ’ αφήσουν… σύξυλο το νοσοκομείο όπου εργάζονται, για να έρθουν στην Ελλάδα;
2) Αλλά ας αφήσουμε αυτήν την πλευρά. Τι εγγυάται ότι μέσα σε τρεις μήνες θα εξασφαλίσετε, κύριε Παπαδημητρίου, την «προσέλευση των αρίστων» (για να χρησιμοποιήσω τη φράση σας), θα προλάβουν οι ενδιαφερόμενοι να ετοιμάσουν τον φάκελο των δικαιολογητικών, και θα ελέγξετε όλους εκείνους που θα συμμετάσχουν και θα είσθε σίγουρος ότι θα έχετε επιλέξει τον καλύτερο (εκτός αν, επαναλαμβάνουμε, είναι έξω από την πόρτα…). Εδώ, κύριε πρόεδρε, ψάχνουμε να βρούμε τηλεφωνήτρια, έναν εξειδικευμένο υπάλληλο και δεν τον βρίσκουμε, και θα βρείτε σε τρεις μήνες (και μάλιστα αν αφαιρέσουμε και τις γιορτές σε δυόμισι μήνες) έναν άριστο διευθυντή Κέντρου Μεταμοσχεύσεων που θα μπορέσει να κρατήσει στην ίδια ποιότητα και επιτυχία το σχετικό πρόγραμμα του Ωνασείου;
Αρκούν αυτοί οι δυόμισι μήνες για να γίνουν οι αναγκαίες συνεντεύξεις, με τους υποψηφίους, οι διαβουλεύσεις για τη σύνταξη του πορίσματος της Εισηγητικής Επιτροπής, πέρα από το πόσο χρόνο θα απαιτήσουν οι… ζυμώσεις μέσα στο ΔΣ για να συμφωνήσουν όλοι στην απόφαση;
Για να μην αναφέρουμε το ΑΣΕΠ και μη μας πείτε ότι δεν κάνει καλά τη δουλειά του, που περνάνε και έξι μήνες για να επιλέξει έναν δάσκαλο…
Σε άλλα αναπτυγμένα ιατρικά συστήματα, οι διεργασίες αυτές θα είχαν αρχίσει εδώ και έναν χρόνο, με πρόσκληση πιθανών υποψηφίων, ιδιαίτερα για το μεταμοσχευτικό πρόγραμμα του Κέντρου που αποτελεί ένα ευαίσθητο «οικοσύστημα» τριάντα ατόμων. Έπρεπε να έχουν έρθει οι υποψήφιοι να δουν το πρόγραμμα, να συζητήσουν με τους υπεύθυνους καθώς και με όλα τα μέλη της ομάδας, ώστε και οι μεν και οι δε να δουν αν μπορούν να συνεργασθούν. Αντί αυτής της καθιερωμένης διαδικασίας, που ισχύει στα Κέντρα του εξωτερικού, προκρίθηκε η προκήρυξη, σαν να πρόκειται να αντικατασταθεί ο προϊστάμενος του γραφείου προμηθειών. Η προχειρότητα της διαδικασίας δεν μπορεί να κρυφτεί κάτω από το πρόσχημα του «Διεθνούς Διαγωνισμού».
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο. Το Κέντρο θα μπορούσε από τον Ιδρυτικό Νόμο και τον Οργανισμό Λειτουργίας να κάνει εσωτερικές προκηρύξεις ή ακόμα και να δώσει προαγωγή στους άξιους διαδόχους των διευθυντών που φεύγουν. Αυτό θα εξασφάλιζε την αδιατάραχτη συνέχεια, ιδίως του ευαίσθητου μεταμοσχευτικού προγράμματος καρδιάς και πνευμόνων.
Αντίθετα, η προκήρυξη έριξε τις θέσεις στους τέσσερις ανέμους. Εκτός κι αν η απόφαση έχει ήδη ληφθεί, όπως κυκλοφορεί, οπότε οι εκλεκτοί απλώς περιμένουμε να λήξουν οι προθεσμίες για να στρογγυλοκαθίσουν στις νέες τους θέσεις, κάτι που δεν θα είναι ασυνήθιστο, αφού όλοι ξέρουμε πώς δουλεύει το σύστημα.