Η Τέταρτη Επιστολή…
Το καλοκαίρι του 2002 τα «διαπλεκόμενα» άρχισαν να στέλνουν «ανοικτές επιστολές» στον Σημίτη. Τότε, «ναυαρχίδα» μεγάλου συγκροτήματος δημοσίευσε πρωτοσέλιδο αλληγορικό άρθρο, όπου αναφερόταν ο μύθος των «τριών επιστολών»:
Κάθε ηγέτης, λέει, παραλαμβάνει από τον προηγούμενο τρείς σφραγισμένες επιστολές με εντολή να τις ανοίξει –μια κάθε φορά– όταν θα αντιμετώπιζε μεγάλη κρίση στη διακυβέρνησή του.
Στην πρώτη μεγάλη φουρτούνα, περίεργος ο ηγέτης άνοιξε την πρώτη επιστολή που περιείχε μια λακωνική συμβουλή:
– Αν βρεθείς στα δύσκολα, ρίξε το φταίξιμο στην «καμένη γη» που κληρονόμησες από τους προηγούμενους.
Την επόμενη φορά που αντιμετώπισε μεγάλες δυσκολίες άνοιξε, γεμάτος περιέργεια τη δεύτερη επιστολή. Κι εδώ μια λακωνική συμβουλή:
– Αν βρεθείς ξανά σε δύσκολη θέση, ρίξε το φταίξιμο στη διεθνή κρίση.
Την τρίτη φορά που ζόρισαν τα πράγματα, ο απελπισμένος ηγέτης άνοιξε την τελευταία επιστολή. Και διάβασε έκπληκτος:
– Ώρα να ετοιμάσεις κι εσύ τρεις επιστολές για τον διάδοχό σου…
Αυτά εντέλλονταν στον τότε πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, τα μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα: Να ετοιμάζει τις βαλίτσες του! Ήδη από το 2002…
Εκείνος, όμως, δεν το ‘βαλε κάτω. Έκανε έκτακτο Συνέδριο τον Σεπτέμβριο της χρονιάς εκείνης, έκανε Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης το πρώτο εξάμηνο του 2003, έδιωξε τον Λαλιώτη κι έκανε «σαρωτικό» ανασχηματισμό το επόμενο καλοκαίρι, εξήγγειλε και πρόγραμμα για την «εξάλειψη της φτώχειας» τον Σεπτέμβριο του 2003 στη ΔΕΘ, αλλά δεν του βγήκε τίποτε. Οι δημοσκοπήσεις τον είχαν «βουλιάξει». Οπότε παρέδωσε το «δαχτυλίδι» κι άφησε τον Γιώργο Παπανδρέου να εισπράξει τη, βέβαιη πια, εκλογική ήττα.
Τον Κώστα Καραμανλή, που ανέλαβε το Μάρτιο του 2004, τον πολέμησαν τα διαπλεκόμενα από την πρώτη μέρα.
Δεν κατάφεραν να τον πλήξουν προσωπικά. Αλλά τον εμπόδισαν να αποκαταστήσει μηχανισμό διακυβέρνησης.
Σήμερα προσπαθούν να τον «τελειώσουν», όπως τέλειωσαν τον Σημίτη ήδη από το 2002…
Με μία διαφορά, όμως: Τον Σημίτη, εκείνοι τον στήριξαν, εκείνοι τον επέβαλαν, κι από τη στιγμή που του «τράβηξαν το χαλί» δεν μπορούσε πια να σταθεί.
Ο Κώστας Καραμανλής δεν στηρίχθηκε στα διαπλεκόμενα για να εκλεγεί. Το αντίθετο: Εξελέγη παρά τη μετωπική σύγκρουση μαζί τους.
Η αντίθεση με τα εξωθεσμικά κέντρα υπήρξε «στοιχείο ενεργητικό» για τον Καραμανλή, ενώ ήταν ανέκαθεν «παθητικό» για τον Σημίτη.
Είναι δύναμη για τον Καραμανλή, ενώ υπήρξε η «Αχίλλειος πτέρνα» για τον Σημίτη.
Γιʼ αυτό και ο Καραμανλής μπορεί να αντιστρέψει τη φθορά που του κάνουν, ενώ στάθηκε αδύνατο να ορθοποδήσει ο Σημίτης μετά την προειδοποίηση των «τριών επιστολών»…
Και για έναν λόγο ακόμα: Διότι τα εξωθεσμικά κέντρα είναι σήμερα διασπασμένα, οπότε και η συλλογική επιβολή τους είναι εξασθενημένη.
Παραδοσιακές συμμαχίες εκδοτικών συγκροτημάτων και εξωθεσμικών κέντρων έχουν διαλυθεί ή έχουν ατονήσει. Δημιουργούνται συνεχώς νέες βραχύβιες «κολλεγιές» που σπάνε γρήγορα για να υποκατασταθούν με άλλες ακόμα πιο εύθραυστες.
Μοιάζουν «ισχυροί», αλλά είναι ετοιμόρροποι.
Μοιάζουν «παντοδύναμοι», αλλά οι ίδιοι είναι πανικόβλητοι.
Μοιάζουν «κύριοι του (πολιτικού) παιγνιδιού», αλλά παραπαίουν και αλληλο-μαχαιρώνονται.
Μοιάζουν «ακαταμάχητοι», αλλά οικονομικά είναι «στεγνοί» και μέρα με την ημέρα -οι περισσότεροι- βαδίζουν σε χρεοκοπία.
Μοιάζουν έτοιμοι να «κατασπαράξουν» οποιονδήποτε, αλλά η κοινωνία είναι πιο οργισμένη μαζί τους απ’ ό,τι με οποιονδήποτε άλλο.
Οι κυκλοφορίες τους καταρρέουν, οι τηλεθεάσεις τους πέφτουν, αναδιανέμουν συνεχώς μερίδια μιας πίτας που συρρικνώνεται σταθερά.
Γιʼ αυτό κι είναι ευκολότερο σήμερα να τους πολεμήσει κανείς. Και να τους νικήσει μια για πάντα…
Υπάρχει, λοιπόν, και τέταρτη «επιστολή προς δοκιμαζόμενο ηγέτη»:
– Αν έλθεις στα δύσκολα και σου έχουν τελειώσει όλα τα «επικοινωνιακά κόλπα», τότε αποφάσισε να… κυβερνήσεις! Και βγες στον κόσμο να καταγγείλεις ευθέως τα εξωθεσμικά κέντρα που σε υπονομεύουν.
Ανακάλυψε ξανά την Πολιτική και τόλμησε τη «φυγή προς τα μπρός».
Άλλαξε το κυβερνητικό σχήμα, ενοποίησε τα υπουργεία, σάρωσε τα «κυκλώματα» που λυμαίνονται τον κατακερματισμένο κρατικό μηχανισμό, διάλυσε τις μαφίες των συντεχνιών και της τοπικής αυτοδιοίκησης, βγες να καταγγείλεις τα εξωθεσμικά κέντρα.
Μη δίνεις στον κόσμο περισσότερη στέρηση όταν πεινάει και ζορίζεται.
Μη διαλέγεις την πιο δύσκολη στιγμή για να κάνεις όσα δεν έγιναν επί δεκαετίες.
Αποκατάστησε τη διακυβέρνηση, δώσε στον κόσμο ασφάλεια και ελπίδα, όταν δεν μπορείς να προσφέρεις ψωμί. Έμπνευσε τον κόσμο εμπιστοσύνη και σιγουριά, όταν δεν μπορείς να του προσφέρεις ευημερία. Δώσε στον κόσμο «κακούς» να συσπειρωθεί εναντίον τους, όταν δεν μπορείς να δώσεις άμεση λύση στα καθημερινά προβλήματα. Αγόρασε πολιτικό χρόνο, όταν δεν μπορείς να προσφέρεις άμεση ανακούφιση.
Κάνε αυτό που δεν έκανε κανείς ως τώρα:
Κυβέρνησε επιτέλους αυτόν τον τόπο! Και χτύπησε τους «νταβατζήδες», όπως κάποτε.
Σήμερα μπορείς να τους νικήσεις. Κι ο κόσμος θα είναι μαζί σου σήμερα περισσότερο από ποτέ…
Αυτήν την τέταρτη επιστολή δεν μπορούσε να την παραλάβει ο καϋμένος ο Σημίτης.
Είναι γραμμένη ειδικά για τον Κώστα Καραμανλή.
Αρκεί να τη διαβάσει εγκαίρως…
Ν. Ζ.