ΕΠΑΝΙΔΡΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Όλοι οι έλληνες πολίτες, ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου, γνωρίζουν καλά ότι ο κυριότερος μοχλός ανάπτυξης είναι η αλλαγή νοοτροπίας, αλλά και λειτουργίας, της πάσχουσας δημόσιας διοίκησης του ελληνικού κράτους. Ως γνωστόν, νόμοι που προβλέπουν τις διαδικασίες για μια αποτελεσματικότερη δημόσια διοίκηση υπάρχουν ουκ ολίγοι, των οποίων οι διατάξεις εφαρμόζονται κατά το δοκούν κάθε φορά, αφού οι ταγμένοι να τις εφαρμόσουν γνωρίζουν εκ των προτέρων ότι ουδείς θα τους ελέγξει και κατά συνέπεια ουδείς θα τους τιμωρήσει, ενώ σε πολλές μάλιστα των περιπτώσεων αυτών αποδίδονται και εύσημα στους αναποτελεσματικούς και αντιπαραγωγικούς υπαλλήλους, λόγω των πολιτικών τους διασυνδέσεων.
Ο νέος Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας (Ν. 3528/ 2007) είναι ένας σύγχρονος νόμος, με υψηλές προδιαγραφές και εντός των ευρωπαϊκών προτύπων, του οποίου τις διατάξεις ελάχιστα εφαρμόζουν τα κρατικά όργανα, αφού δεν υπάρχουν κυρώσεις, παρότι αυτές προβλέπονται στον ίδιο τον νόμο. Το ζητούμενο είναι ποιος φταίει που δεν εφαρμόζονται αυτές οι σύγχρονες διατάξεις των οποίων η εφαρμογή είναι απολύτως απαραίτητη για την ανάπτυξη και τον περιορισμό του ετήσιου κόστους της δημόσιας διοίκησης, του οποίου το ύψος ανέρχεται στα 16 δισ. ευρώ.
Η λαϊκή παροιμία μας λέγει ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ποτέ από την ουρά. Είναι απόλυτα εξακριβωμένο ότι φταίνε οι αποπάνω και όταν λέμε οι αποπάνω εννοούμε την πολιτική ηγεσία εκάστου υπουργείου, οι οποίοι, ενώ ενημερώνονται για τις δυσλειτουργίες της διοίκησης, ουδέν πράττουν, ενώ στις αγορεύσεις τους διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για το δήθεν υψηλό ενδιαφέρον τους σε ό,τι αφορά τη δημόσια διοίκηση.
Ο Επανιδρυτής