Εναλλακτικό σενάριο χρειάζεται επειγόντως για την Ολυμπιακή
Όλοι, όπως και τα ΜΜΕ, έδειξαν να αιφνιδιάζονται από το ξαφνικό άνοιγμα του ζητήματος της ΟΑ. Η πολιτική σκοπιμότητα προφανώς το επίσπευσε, επιχειρώντας η κυβέρνηση (ανεπιτυχώς) να αλλάξει την πολιτική ατζέντα, από τα επιζήμια για την εικόνα της (Βατοπέδιο, Βουλγαράκης, Ρουσόπουλος κ.λπ.).
Ο υπουργός Μεταφορών, μ’ ένα χολιγουντιανής έμπνευσης δίωρο διάγγελμα, έδωσε την εντύπωση ότι ήταν καλά μελετημένος και προετοιμασμένος για τα τεχνικά και ιστορικά σημεία του θέματος, αλλά δεν απέφυγε, για μία ακόμα φορά, να ξεφύγει από τον νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό, προσπαθώντας να πείσει τον ελληνικό λαό πόσα δεινά θα γλιτώσει εάν ξεφορτωθεί την ΟΑ και πόσο καλύτερη θα γίνει η ζωή του χτίζοντας αβέρτα σχολεία και νοσοκομεία.
Το όλο εγχείρημα της κυβέρνησης είναι βασισμένο στην πλήρη ιδιωτικοποίηση (με αυτόν τον όρο δόθηκε το πράσινο φως της ΕΕ), κάτι που φαντάζει απίθανο με τη σημερινή αρνητική παγκόσμια οικονομική συγκυρία που πλήττει σε σοβαρό βαθμό τις παγκόσμιες αερομεταφορές με δεκάδες λουκέτα σοβαρών εταιρειών το τελευταίο 10μηνο. Οι διαρροές της κυβέρνησης, και ειδικά του υπουργείου Μεταφορών, στα ΜΜΕ ότι οι επενδυτές έχουν ήδη βρεθεί, αποδεικνύονται πλήρως ανακριβείς. Η παραφιλολογία περί αραβικών κεφαλαίων και επενδυτών από το Κατάρ δεν διασταυρώνονται από καμία σοβαρή ή επίσημη πηγή έως τώρα.
Ο κ. Χατζηδάκης, από την άλλη, ομιλεί από το βήμα της Βουλής έως τα off the record δημοσιογραφικά πηγαδάκια με απίστευτη σιγουριά ότι το εγχείρημα θα στεφθεί με επιτυχία και ότι αξιοπρεπείς επενδυτές θα αναλάβουν τον πάλαι ποτέ εθνικό μας αερομεταφορέα. Η βεβαιότητα αυτή θυμίζει πολιτική ρωσική ρουλέτα, αφού εάν πράγματι βρεθεί μεγάλος ή μεγάλοι και σοβαροί επενδυτές, ο ίδιος βάζει σοβαρή υποψηφιότητα για μεγάλα πράγματα στην παράταξή του (είναι μόλις 42 ετών) και εάν όχι, θα είναι ο μεγάλος χαμένος…
Από την άλλη πλευρά, το σύνολο της αντιπολίτευσης, αποδεικνύοντας για μία ακόμα φορά ότι δεν έχει καμία ρεαλιστική πρόταση για λύση του θέματος, τρέχει από συγκέντρωση εργαζομένων σε συγκέντρωση με γενικά και αόριστα αναθέματα εναντίον πάντων. Ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ φαίνεται ότι έχει μεγάλο πρόβλημα να αρθρώσει σοβαρό πολιτικό λόγο, αφού το σημερινό σχέδιο έχει σε παραλλαγή του εφαρμοστεί το 2003 από τον τότε υπουργό Μεταφορών, Χρίστο Βερελή, μόνο που τότε δεν υπήρχε η έγκριση της ΕΕ. Έτσι, ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ βουλευτής Χάρης Τσόκας γιουχαρίστηκε άσχημα από μεγάλη μερίδα εργαζομένων στη συγκέντρωση που έγινε την περασμένη Τρίτη στο αεροδρόμιο. Τα δε κόμματα της Αριστεράς, ως κόμματα διαμαρτυρίας, καταφεύγουν στη γνωστή τακτική τους, αυτή του ξεματιάσματος του προβλήματος, χωρίς καμία απολύτως θέση που να αντέχει σοβαρής κριτικής και να λύσει έστω μερικώς το πρόβλημα.
Το τρίτο μέρος του προβλήματος είναι οι εργαζόμενοι οι οποίοι βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Είχαν συμμετοχή και οι ίδιοι στη διάλυση της ΟΑ, αποκτώντας σειρά προνομίων που αν και τα έχασαν τα τελευταία χρόνια, αυτά συνέβαλαν στη σοβαρή οικονομική ζημιά της εταιρείας, συνδιοίκησαν με τους εκάστοτε κομματικά διορισμένους διευθυντές, άσκησαν εξουσία και παραεξουσία, σήμερα θλιμμένοι και οργισμένοι περιφέρονται από τηλεόραση σε ραδιόφωνο, προσπαθώντας να αναδείξουν τους πραγματικούς υπαίτιους της διάλυσης που είναι οι κυβερνήσεις και οι διοικήσεις που αυτές διόρισαν. Δύσκολα όμως μπορεί να σώσουν την παρτίδα, αφού αργά κατάλαβαν ότι οι παχιές αγελάδες πέθαναν. Η κυβέρνηση, με έναν έξυπνο τρόπο, ενώ δίνει στους περισσότερους υπαλλήλους αυτά που ήδη δικαιούνται από τον νόμο και τις συμβάσεις εργασίας και πολύ λίγα παραπάνω, τα παρουσιάζει στην κοινωνία σαν ένα υπόδειγμα κοινωνικής ευαισθησίας. Δηλαδή η κυβέρνηση λέει «σου δίνω αυτό που σου οφείλω και πρέπει να μου πεις ευχαριστώ και να μου έχεις και υποχρέωση». Κάνοντας λοιπόν μασάζ στην κοινή γνώμη και απειλώντας τους εργαζομένους ότι θα νομοθετήσει μονομερώς εντός του Οκτωβρίου, η κυβέρνηση προσπαθεί να εκβιάσει τις εξελίξεις και να βγει από το πρόβλημα αλώβητη. Αντιμετωπίζει βέβαια σοβαρό πρόβλημα με το άκρως εξειδικευμένο προσωπικό (πιλότοι – τεχνικοί) που χρειάζονται ειδικό χειρισμό λόγω της φύσης εργασίας τους, αλλά και γιατί χωρίς αυτούς, ή έστω της πλειοψηφίας αυτών, δεν υπάρχει επόμενη μέρα για την εταιρεία. Η μεγάλη πλειοψηφία του προσωπικού εδάφους, απογοητευμένο από τις εξελίξεις, επιθυμεί την πρόωρη αποχώρησή του, όπως επίσης και μεγάλο μέρος των μόνιμων και παλαιών ιπταμένων καμπίνας, σε αντίθεση με τους πιλότους και μεγάλο μέρος των τεχνικών που επιθυμούν διακαώς την παραμονή τους.
Η εξίσωση είναι δύσκολη και απαιτεί σοβαρούς λύτες και από τα δύο μέρη (κυβέρνηση – εργαζόμενοι). Το όλο εγχείρημα, ακόμη και αν ο κ. Χατζηδάκης περάσει επιτυχώς από τις συμπληγάδες των διαπραγματεύσεων με τους εργαζομένους και τη δημιουργία των τριών νέων εταιρειών, εξαρτάται κυρίαρχα από την εύρεση ή μη σοβαρών επενδυτών. Η περίοδος είναι δύσκολη. Κανένας δεν απαντά στο ερώτημα τι θα γίνει αν όλα ρυθμιστούν αλλά δεν υπάρξει επενδυτικό ενδιαφέρον, και αυτό είναι ύποπτο. Η κυβέρνηση οφείλει έστω και σιωπηρά να επεξεργαστεί και να ετοιμάσει ένα εναλλακτικό σενάριο διάσωσης και αυτό δεν μπορεί να είναι άλλο από την από καιρού πρόταση της εφημερίδας μας για προετοιμασία επενδυτικού σχήματος εγχώριων τραπεζών που ελέγχονται από το κράτος, καθώς και υγιείς εταιρείες του Δημοσίου. Εάν αυτό δεν γίνει και δεν υπάρξει σοβαρός επενδυτής για την ΟΑ, που σημαίνει ότι αυτή θα οδηγηθεί σε χρεοκοπία, με τους εργαζομένους στον δρόμο και το ιδιωτικό μονοπώλιο στις αερομεταφορές της χώρας σε απόλυτη κυριαρχία, θα ισχύει το λαϊκό σοφό ρητό για τον κ. πρωθυπουργό «πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος», γιατί τότε σίγουρα δεν θα τον σώζει τίποτα.