ΕΙΔΗΣΕΙΣ, ΑΙΧΜΕΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ

Τελικά θέλει προσοχή η πεζοδρόμηση της Αθηνάς

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΖΕΙ πολλούς η πεζοδρόμηση της οδού Αθηνάς και ίσως το σχόλιο που γράψαμε την περασμένη εβδομάδα να ήταν πιο παρορμητικό και ενθουσιώδες απ’ όσο έπρεπε, ιδιαίτερα όταν γράφει κανείς για ένα τόσο μεγάλο project… Η πραγματικότητα λοιπόν λέει ότι η πεζοδρόμηση αυτή θέλει πολύ μεγάλη προσοχή και γι’ αυτό είναι σωστός ο δρόμος που ακολουθεί η δημοτική αρχή, δηλαδή ο δρόμος του εξαντλητικού διαλόγου ώστε να δοθούν λύσεις στα προβλήματα που ανακύπτουν και να μην αλλοιωθεί ο χαρακτήρας ενός από τους κεντρικότερους εμπορικούς δρόμους της Αθήνας…
ΕΙΝΑΙ ανάγκη να προσδιοριστούν σαφώς οι χρήσεις που υπάρχουν σήμερα και ο πεζόδρομος να μη μεταβληθεί σε «τραπεζόδρομο», αφού ήδη στα στενάκια της οδού Αθηνάς καιροφυλακτούν σε κάποιες τρύπες κάποια καφέ έτοιμα να μετακομίσουν στον κεντρικό δρόμο και να βγάλουν τραπεζοκαθίσματα στον πεζόδρομο που θα γίνει, με αποτέλεσμα τον εκτοπισμό των πάντων… Και βεβαίως τώρα είναι η ώρα να τεθεί κι ένα σοβαρό θέμα όπως είναι αυτό της φρουταγοράς και του εκτοπισμού των καταστημάτων από την πλευρά επί της οδού Αθηνάς… Είναι η ώρα για την πραγματική αναβάθμιση των αγορών που βρίσκονται στην οδό Αθηνάς, προκειμένου να ξαναγυρίσει ο κόσμος και να τονωθεί το εμπόριο… Είναι ώρα να γίνουν έργα που θα ωφελήσουν τους πολίτες, αλλά και τους επαγγελματίες που υπάρχουν σήμερα εκεί, και δεν θα χρησιμοποιηθούν από κάποιους για να πλουτίσουν…

***

Ο δεύτερος θάνατος του Ι. Καποδίστρια…

Του ΠΑΝΟΥ ΜΠΟΖΟΥ
Δημοτικού Συμβούλου Κηφισιάς

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ του 1831 (27/9) ο Ι. Καποδίστριας έπεσε νεκρός στο Ναύπλιο. Μαζί του πέθανε η πρώτη και μοναδική ίσως ευκαιρία να οργανωθεί η Ελλάδα των ατάκτων, των κοτζαμπάσηδων και των προεστών ως ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, κράτος που να λειτουργούν οι θεσμοί, κράτος που οι δομές του θα ήταν στην υπηρεσία των πολιτών.
ΕΚΤΟΤΕ πέρασαν 177 χρόνια. Παρά τις όποιες απόπειρες που έγιναν κατά καιρούς, η κατάσταση παραμένει σχεδόν η ίδια. O σκληρός πυρήνας του συγκεντρωτικού κράτους είναι οχυρωμένος στην Αθήνα και από εδώ αποφασίζονται τα πάντα. Οι 6.000 δήμοι και κοινότητες της χώρας χρησιμοποιούνται μόνο ως θεραπαινίδα της κεντρικής διοίκησης, ως ιμάντας μεταβίβασης των εντολών (όταν δεν παρενέβαινε ο Στρατός και η Χωροφυλακή…)
ΠΑΡΑ ΤΗΝ «Άνοιξη της Αυτοδιοίκησης» τη δεκαετία του ’80, χρειάστηκαν τα φώτα της ΕΕ για να αντιληφθούν όλοι (κυβερνήτες και κυβερνώμενοι) ότι στην Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων κατοίκων είναι εκτός πάσης λογικής να υποστηρίζουμε ότι η κατακερματισμένη και αδύναμη ΤΑ ανταποκρίνεται στον ρόλο που υποτίθεται ότι της έχει ανατεθεί.
ΦΘΑΣΑΜΕ στο 1998 και έγινε το πρώτο βήμα. Λειψό, κουτσό, στραβό, πάντως έγινε. Οι 6.000 ΟΤΑ έγιναν 1034. Ακόμα και οι πιο σφοδροί πολέμιοι του Καποδίστρια 1 έγιναν υποστηρικτές του όταν διαπίστωσαν ότι κάτι άρχισε να λειτουργεί, όταν είδαν ότι και στον τελευταίο Καποδιστριακό δήμο νέοι άνθρωποι μπήκαν στο παιγνίδι με διάθεση προσφοράς, όταν κατόρθωσαν να συντάξουν έναν προϋπολογισμό, να αγοράσουν ένα απορριμματοφόρο, να επισκευάσουν ένα γεφύρι …
ΔΕΚΑ χρόνια τώρα συζητάμε για το επόμενο βήμα. Συζητάμε δηλαδή για την ολοκληρωμένη διοικητική μεταρρύθμιση της χώρας, μεταρρύθμιση που θα μετατρέψει το «βαθύ κράτος» των Αθηνών σε μια σύγχρονη, αποδοτική δημοκρατική διοίκηση, σε μια κοινωνία ταγμένη να υπηρετεί τους πολίτες. Δυστυχώς αυτό το βήμα δεν έγινε. Δεν γνωρίζω (άλλωστε δεν δόθηκε ποτέ και καμιά εξήγηση) αν φοβήθηκαν, αν κυριάρχησαν οι συντηρητικές δυνάμεις, αν επικράτησαν μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Το δυστύχημα για τη χώρα είναι ότι αυτή τη διοικητική μεταρρύθμιση είναι αναγκασμένη να την πραγματοποιήσει η κυβέρνηση της ΝΔ (αν προλάβει…).
ΑΠΟ ΤΗ φύση της η συντηρητική παράταξη όμως δεν πιστεύει στην αποκέντρωση, τις ανοιχτές διαδικασίες, τη συμμετοχή των πολιτών. Είναι ταυτισμένη με το κράτος – αφέντη, θέλει να έχει τον έλεγχο παντού. Όμως δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Παρουσιάζει λοιπόν ένα κακέκτυπο, μια καρικατούρα διοικητικής μεταρρύθμισης, χωρίς όραμα, χωρίς προοπτική. Περισσότερο δυσφημεί, παρά υλοποιεί. Αφήνει να διαρρεύσουν σχέδια επί σχεδίων και το μόνο που έχει καταφέρει είναι να εγκλωβίσει όλους τους ανθρώπους της ΤΑ σε μια ατέρμονα και μίζερη συζήτηση περί ορίων, περί τοπικών παραγόντων, περί κομματικών πλεονεκτημάτων. Γνωρίζει πολύ καλά ότι μια ισχυρή και ανεξάρτητη ΤΑ θα κινητοποιήσει δυνάμεις, θα αναπτύξει πρωτοβουλίες, θα σπάσει την εξάρτηση, θα πάψει να είναι θεσμός β΄ κατηγορίας. Η συντηρητική παράταξη δεν μπορεί (και δεν θέλει) να δημιουργήσει το επιτελικό κράτος, το κράτος – στρατηγείο. Δεν το αντέχει …
ΕΔΩ, κατά τη γνώμη μου, αναδεικνύεται η μεγάλη ευθύνη όλων όσων πιστεύουν στη μεγάλη και αληθινή διοικητική μεταρρύθμιση. Δεν πρέπει να επιτρέψουν την εφαρμογή σχεδίων που θα αποστερήσουν την ΤΑ απ’ όσα της ανήκουν. Δεν πρέπει να επιτρέψουν το φετινό φθινόπωρο να επιχειρηθεί ο 2ος θάνατος του Ι. Καποδίστρια…