Το «ήθος» των ασκητών του… Θεού και η τρέχουσα πολιτική

Το κίνητρο για μια τέτοια επιλογή ενδέχεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, να μην είναι αμιγώς αυθεντική έφεση προς τα θεία, αλλά μια μεγάλη απογοήτευση, συνήθως ερωτική. Αυτό, όμως, δεν άλλαζει ΣΕ ΤΙΠΟΤΑ το βαρύ τίμημα της εν λόγω υποκειμενικής απόφασης. Γι’ αυτό και οι μοναχοί ή, καλύτερα, ασκητές –ο όρος «καλόγερος» δεν είναι ακριβής, διότι υπονοεί ότι όλοι τους είναι γέροι– θεωρούνται αξιοσέβαστοι στη λαϊκή συνείδηση.

Με το δύσοσμο τέλμα, τον δύσοσμο βάλτο ακριβέστερα, που κατακλύζει τελευταία την κοινή γνώμη με ακατασίγαστη οργή για τα ουρανομήκη ΑΙΣΧΗ τα οποία εκπορεύονται από τη Μονή του… ΒΑΛΤΟπεδίου, ο εμπεδωμένος στη λαϊκή συνείδηση σεβασμός για τους ασκητές κλονίζεται επικίνδυνα. Κακώς, κατά τη γνώμη μου. Διότι δεν πρέπει να παίρνει η μπάλα τους πλείστους, ένεκα της ακόρεστης φιλοχρηματίας των ηγουμένων τους (και σε άλλες μονές). Αντίθετα, αξίζουν τη συμπόνια μας, επειδή έχουν τέτοιου φυράματος δασκάλους και καθοδηγητές.

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι όσο έξυπνος και πανούργος και να είναι ο θεομπαίχτης Εφραίμ (ο οποίος σε ερώτηση δημοσιογράφου τι τα θέλει όλα αυτά τα πλούτη, απάντησε ανερυθρίαστα: «Τα θέλει η Παναγία!») δεν θα πετύχαινε τίποτα, ΑΝ ΔΕΝ ΕΒΡΙΣΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Επομένως και η άλλη πλευρά, δηλαδή πολιτικοί και παρακοιμώμενοί τους, ΕΙΝΑΙ ΕΞΙΣΟΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ. Και μάλιστα πιο ξεδιάντροποι, αφού κατά πάσα βεβαιότητα θυσίασαν δημόσια περιουσία για να βάλουν όχι το δαχτυλάκι τους, αλλά τη ΧΟΥΦΤΑ τους στο μέλι.

Το μέγιστο αυτό σκάνδαλο οφείλει να διαλευκανθεί μέχρι την τελευταία του λεπτομέρεια, ώστε να επιβληθούν κυρώσεις στους εγκληματήσαντες υπαίτιους και, ΚΥΡΙΩΣ, προκειμένου να επιστραφεί η ΚΛΑΠΕΙΣΑ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Διαφορετικά δεν πρόκειται να επέλθει ΚΑΘΑΡΣΗ στον δημόσιο βίο της χώρας, ο οποίος βαρύνεται, άλλωστε, και με πλειάδα άλλων σκανδάλων, οφειλομένων σε αμφότερα τα κόμματα εξουσίας, όπως φυσικά και το αναφερθέν μέγιστο.

Με την ευκαιρία –και χωρίς να συγχέω τα μοναστήρια με την ορθόδοξη Εκκλησία μας– επιθυμώ να επαναλάβω την πεποίθησή μου (που είναι και πεποίθηση αμέτρητων άλλων) ότι δεν είναι μόνο αναγκαίος, αλλά και ΩΦΕΛΙΜΟΣ ο χωρισμός κράτους και Εκκλησίας ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ, καθιστώντας τες απολύτως ανεξάρτητες στο έργο τους. Εκτός τούτου, όσο δεν αποτολμάται ο χρονίζων αυτός διαχωρισμός δραστηριοτήτων και καθηκόντων κάθε πλευράς, θα παραμένουμε χώρα, θα το πω σκληρά, δευτέρας κατηγορίας. (Μια φωτισμένη ηγεσία της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας μας θα μπορούσε κάλλιστα να θέσει πρώτη το υποφώσκον και σκανδαλίζον πολλούς πιστούς αυτό θέμα.)

Ο Καραμανλής παραπαίει δικαίως. Και βάλλεται με πρωτοφανή μανία από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», έχοντας δώσει ο ίδιος την αφορμή. Αν είχε αποπέμψει τον Βουλγαράκη ΠΡΙΝ από την άνοδό του στη Θεσσαλονίκη και αν ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΑΥΤΙΣΤΕΙ με τον ανεκδιήγητο –και ανύπαρκτων ικανοτήτων– Αλογοσκούφη στην προ δύο Κυριακών συνέντευξή του προς τον Τύπο, σε συνδυασμό με μια αλαζονεία που ποτέ μέχρι τότε δεν είχε βγάλει προς τα έξω τόσο φωναχτά, όλα θα ήταν μέλι γάλα, παρά τα ιλιγγιώδη χάλια της κυβέρνησής του. Το αστείο είναι ότι κομπάζει σήμερα ο κάτω του μετρίου Γιωργάκης, τον οποίο οίκτιραν όσοι παρακολούθησαν τη δική του συνέντευξη προς τον Τύπο, όπου δεν απάντησε σε ΚΑΜΙΑ ερώτηση των δημοσιογράφων και επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου παροχολογία, χωρίς να πείσει κανέναν ότι θα βρει τα απαιτούμενα χρήματα για να πραγματοποιήσει το όντως μεγαλεπήβολο, αλλά ΑΝΕΦΙΚΤΟ, πρόγραμμά του. Θα προσθέσω και το αυτονόητο που ελάχιστοι το έχουν αντιληφθεί. Το γεγονός δηλαδή ότι η πρωτιά του Γιωργάκη στις τελευταίες δημοσκοπήσεις οφείλεται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ εξ αντανακλάσεως στα πρόσφατα «κατορθώματα» του Καραμανλή.

Σε ανύποπτο χρόνο, την εποχή που θριάμβευε ο Καραμανλής λόγω των θερμών σχέσεών του με τον Πούτιν (και η κ. Ντόρα τασσόταν αναφανδόν υπέρ της πυρηνικής ομπρέλας των Αμερικανών πάνω από την Πολωνία και την Τσεχία), είχα διατυπώσει την ανορθόδοξη και εκπλήσσουσα εκείνη την εποχή άποψη ότι πιθανολογώ πως «θα προηγηθεί η διάσπαση της ΝΔ της διάσπασης του σπαρασσόμενου ΠΑΣΟΚ», με το σκεπτικό ότι «εξωγενείς και εξωθεσμικοί παράγοντες την επιδιώκουν και την προωθούν υπογείως». Εύχομαι να διαψευσθώ, παρά την αρνητική για τη ΝΔ συγκυρία, διότι, όπως έγραψα και την περασμένη Κυριακή, «χωρίς Καραμανλή, οι Αμερικανοί θα αλωνίζουν στη χώρα μας και θα ενταφιάσουν κάθε εθνικό μας θέμα που θίγει τα συμφέροντά τους, υποβοηθούμενοι από αναρίθμητους ντόπιους Εφιάλτες». (Όσο για τον Γιωργάκη, έχει δώσει απτά και άφθονα δείγματα… αμερικανόπνευστης φιλοπατρίας…)

Βέβαια, ο Καραμανλής δεν πρόκειται να αποφύγει τον αύτανδρο καταποντισμό του νεοδημοκρατικού σκάφους, εάν επιμείνει στην αντιλαϊκή πολιτική του –νεοφιλελεύθερη πολιτική της περασμένης δεκαετίας που απέτυχε παταγωδώς ΚΑΙ στις ΗΠΑ– και δεν απομακρύνει εντελώς από την κυβέρνησή του φθαρμένους υπουργούς, προβαίνοντας την κατάλληλη στιγμή σε ευρύτατο ανασχηματισμό με τη συμμετοχή και προσωπικοτήτων με αριστερές αντιλήψεις. Θυμίζω ότι ο αείμνηστος θείος του είχε κατηγορηθεί για «σοσιαλμανία», έχοντας ως αντίπαλο τον Ανδρέα και όχι τον Γιωργάκη. Γιατί, αλήθεια, φοβάται τόσο τον ανασχηματισμό; Δεν σκέφτεται ότι, αν τον ανατρέψουν οι δικοί του και προκαλέσουν εκλογές, δεν πρόκειται να εκλεγούν ούτε οι μισοί;

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Με τα τελευταία γεγονότα και τις συγκυριακές –και επομένως αφύσικες– δημοσκοπήσεις, κοντεύουμε να ξεχάσουμε ότι έχει χρεοκοπήσει, βουτηγμένος καθώς είναι στα σκάνδαλα, ο δικομματισμός. Τα κόμματα της Αριστεράς και ιδίως ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν τη δυνατότητα να αντλήσουν ψήφους, όχι μόνο από το ΠΑΣΟΚ (όσο τουλάχιστον θα έχει επικεφαλής του τον μη αποδεκτό από τα μισά του στελέχη Γιωργάκη), αλλά και από απογοητευμένους οπαδούς της ΝΔ. Η ριζική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΙΜΑΙΡΑ. Προσωπικά πιστεύω ότι, αν διαιωνιστεί η σημερινή αδιέξοδη κατάσταση, η ριζική αυτή αλλαγή θα καταστεί μεσοπρόθεσμα εκ των πραγμάτων ΕΦΙΚΤΗ.