Πορεία φθοράς στα χνάρια του κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ
Πρωτότυπη, απλή και αποδοτική η μέθοδος πλουτισμού που είχε επιλέξει μετά της οικογενείας του κυβερνητικό στέλεχος: παίρνει δάνειο από μια τράπεζα η εταιρεία του (μία από τις εταιρείες που ελέγχει τέλος πάντων), αγοράζει ένα ακίνητο. Μετά, έρχεται η τράπεζα που του έδωσε το δάνειο για να αγοράσει το ακίνητο, και νοικιάζει η ίδια το συγκεκριμένο ακίνητο σε τιμή μάλιστα που υπερκαλύπτει τη δόση του δανείου! Κάνουν κι ένα συμβόλαιο μακράς μισθώσεως κι έτσι ο «πελάτης» της τράπεζας έχει και δικό του το κτίριο αλλά και επιπλέον κέρδος. Αυτές είναι δουλειές. Όπως λέει και ο σοφός λαός «περιουσίες δεν φτιάχνονται με μισθούς και μεροκάματα». Σωστό, αλλά κι αυτό πάλι που έκαναν πολύ προχωρημένο ακούγεται. Φαίνεται πως έχει χαθεί ο φόβος, η ελάχιστη συστολή, η αυτοσυγκράτηση που λέει «ας κάνουμε κάτι τις να κονομήσουμε αλλά ας κρατήσουμε, ρε παιδί μου, και τα προσχήματα, μη μας ξεφωνίσουν αλλά μην εκθέσουμε και το πρόεδρο». Για να έχει χαθεί αυτή η μίνιμουμ αυτοσυγκράτηση, σημαίνει ότι πολλά κυβερνητικά στελέχη έχουν ξεσαλώσει και δεν ενδιαφέρονται ούτε για την εικόνα (και το πολιτικό τους μέλλον) ούτε για την πορεία της κυβέρνησης. Ενδιαφέρονται μόνο για την τσέπη και το προσωπικό/οικογενειακό τους μέλλον. Μοιάζει να επικρατεί η λογική που λέει «τόσα χρόνια ήμασταν μακριά από την εξουσία, ας βιαστούμε μην την ξαναχάσουμε» κι εδώ υποκρύπτεται ο φόβος ότι η εξουσία θα ξαναχαθεί (γι’ αυτούς) γρήγορα, μια και όπου να ‘ναι θα ξανάρθουν οι άλλοι.
Ασφαλώς, με τις συγκεκριμένες τακτικές τους διευκολύνεται και επισπεύδεται η επιστροφή των άλλων, όσο κι αν είναι (ακόμα) αντιπαθείς στον κόσμο. Οι πρόσφατες μετρήσεις δείχνουν ότι «οι άλλοι» (το ΠΑΣΟΚ) ανακάμπτουν και περνούν μπροστά μετά από επτά χρόνια που ήταν πίσω σε όλες τις δημοσκοπήσεις, με μια-δυο εξαιρέσεις ίσως. Δεν έγιναν ξαφνικά συμπαθείς στον κόσμο, δεν είπαν μαγικά πράγματα και συγκίνησαν τις μάζες, απλώς οι αποκαλύψεις για την εμπλοκή κυβερνητικών στελεχών σε μπίζνες και συμφέροντα φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο ως πολιτική εναλλακτική λύση το ΠΑΣΟΚ. Αυτό δεν σημαίνει ότι το ΠΑΣΟΚ έχει αθωωθεί στη συνείδηση του κόσμου, των ψηφοφόρων, για όσα έκανε ούτε πως έχουν αρθεί οι λόγοι για τους οποίους καταψηφίστηκε το 2004 και το 2007. Τη δεύτερη φορά μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 2007, με μεγαλύτερη ένταση και αποφασιστικότητα. Σημαίνει ότι ο πολίτες θέλουν μια κυβέρνηση για τον τόπο κι επειδή αυτή που έχουν τους απογοητεύει βαθύτατα σε ηθικό επίπεδο και τους αδειάζει τις τσέπες σε οικονομικό, αναζητούν μιαν άλλη. Και στρέφονται σε αυτό που απέρριψαν θέλοντας να δουν πόσο έχει αλλάξει, τι έχει να τους πει και τι σκοπεύει να κάνει για να βγάλει τη χώρα (τους ίδιους τους πολίτες δηλαδή) από την κρίση. Αν δεν έχει κάτι να πει και να κάνει θα γίνει άμεσα αντιληπτό και θα καταδικαστεί όπως έχει ήδη συμβεί.
Σε ό,τι αφορά στη Νέα Δημοκρατία, αυτή αντιμετωπίζει το πολύ σοβαρό πρόβλημα της έλλειψης αξιοπιστίας και ηθικής. Οι κυβερνήσεις Σημίτη εφθάρησαν ανεπανόρθωτα στα δύο αυτά επίπεδα. Όταν μάλιστα σωρεύτηκαν τα σκάνδαλα, το ΠΑΣΟΚ αντιμετώπισε τη σκληρή πολιτική τιμωρία των ψηφοφόρων. Την ίδια φάση φαίνεται να διανύει η ΝΔ και θα φανεί σύντομα αν μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα ή αν τα όποια σκάνδαλα θα εμφανίζονται όλο και συχνότερα με αποτέλεσμα την υπονόμευση και διακοπή της κυβερνητικής της πορείας. Ο μεγάλος κίνδυνος που διατρέχει η κυβέρνηση Καραμανλή και η Νέα Δημοκρατία στο σύνολό της είναι να απολέσει το ηθικό πλεονέκτημα των «καθαρών χεριών», κάτι που είχε προβάλει και πείσει γι’ αυτό, ήδη προ των εκλογών του 2000. Τεσσεράμισι χρόνια μετά τη νίκη της επί του
ΠΑΣΟΚ το 2004 φαίνεται να χάνει σχετικά γρήγορα το ηθικό αυτό πλεονέκτημα, χωρίς τούτο να παραπέμπει σε μεταφορά του πλεονεκτήματος στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά και μόνο αυτή καθαυτήν η απώλεια είναι σημαντικό κόστος για ένα κόμμα που στηρίχτηκε στην επιχειρηματολογία της καθαρότητας, στο «σεμνά και ταπεινά» για την κυβερνητική της καριέρα/θητεία.