Ο Καραμανλής πέτυχε την ηθική απογύμνωση της πολιτικής

Επιχειρηματική δραστηριότητα υπάρχει, το ανθρώπινο πρόσωπο τής λείπει. Λείπει η επιχειρηματική ηθική από τη συμπεριφορά, κυρίως των μεγάλων επιχειρήσεων. Λείπει από το κράτος και την εργοδοσία η συμπόνια προς τον εργαζόμενο και η βοήθεια για να καλύψει τις βασικές ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του. Λείπει η αναγνώριση της συμβολής και των εργαζομένων στην επιτυχία των σκοπών της επιχείρησης.

Λείπει η ανθρωπιά, που, κατά τη γνώμη μας, αποτελεί ουσιώδες στοιχείο για τη διάπλαση και τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής. Και επειδή η επιχειρηματική δραστηριότητα καλύπτει σήμερα το μεγαλύτερο μέρος της γενικότερης οικονομικής δράσης (η οικονομική δραστηριότητα του κράτους έχει συρρικνωθεί, με τάση εξαφάνισής της), το πρόβλημα που ανακύπτει είναι η σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ ηθικής και οικονομίας.

Κάτι που συνδέεται και με τον ηθικό επανεξοπλισμό της κοινωνίας μας, όχι μόνο της ελληνικής, αλλά και της παγκόσμιας. Ο νεοφιλελευθερισμός, σαν εξαχρειωμένο οικονομικό και κοινωνικό σύστημα, κατεδάφισε όλες τις πανανθρώπινες αξίες και απομάκρυνε την οικονομία από την ηθική.

Η ηθική και η οικονομία βρίσκονται σήμερα σε έντονη αντιπαράθεση. Και σαν αποτέλεσμα έχουμε την έλλειψη όχι μόνο επιχειρηματικής ηθικής, αλλά και πολιτικής ηθικής. Οι ηθικοί φραγμοί λείπουν πλέον και από την πολιτική δραστηριότητα. Κάποτε οι πολιτικοί είχαν όραμα να υπηρετήσουν το κοινό συμφέρον και να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Κατέβαιναν στην πολιτική πλούσιοι, με σεβαστή περιουσία και αποχωρούσαν φτωχοί. Σήμερα αναμειγνύονται στην πολιτική με όραμα την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των δικών τους (ατομικών και οικογενειακών), των συγγενών τους και των φίλων τους, που συμπαρίστανται στον πολιτικό τους βίο οικονομικά και ψηφοσυλλεκτικά! Τώρα οι πολιτικοί κατεβαίνουν στην πολιτική κονίστρα χωρίς περιουσία και με την υποστήριξη της διαπλοκής και των κομματικών μηχανισμών και αποχωρούν με σεβαστές επενδύσεις, κρυφές ή φανερές. Η χωρίς ηθικούς φραγμούς οικονομία μόλυνε και τον πολιτικό βίο και μας προσέφερε τη χωρίς ηθική πολιτική. Ας μη διερωτάται κανείς ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα. Μα είναι φανερό, η διαπλοκή μεταξύ τής χωρίς ηθική οικονομίας και της πολιτικής του αυτού επιπέδου. Οι «νταβατζήδες» όπως μας έλεγε πριν από λίγα χρόνια ο κ. πρωθυπουργός. Όλες αυτές οι σκέψεις μου ήρθαν στο μυαλό ακούγοντας και βλέποντας τον πρωθυπουργό από την τηλεόραση κατά την αξιοθρήνητη εμφάνισή του στα εγκαίνια της ΔΕΘ. Δεν ήταν μόνο το καλάθι παροχών του κ. Καραμανλή φτωχό, ήταν και ο ηθικός εξοπλισμός του φτωχός, σχεδόν ανύπαρκτος. Και όσον αφορά τις «μη παροχές», υπάρχουν κάποιες δικαιολογίες, σοβαροφανείς που τον ξελασπώνουν. Για την ηθική όμως απογύμνωση της πολιτικής, ποιος μπορεί να ξελασπώσει τον Κώστα Καραμανλή;

Ο ελληνικός λαός πριν από τεσσεράμισι χρόνια εμπιστεύτηκε τη διακυβέρνηση της χώρας μας όχι στη Δεξιά και τη ΝΔ, αλλά προσωπικά στον Κώστα Καραμανλή. Νέος πολιτικός, αδιάβλητος, μη διαπλεκόμενος και με βαρύ ιστορικό όνομα κέρδισε την εμπιστοσύνη του λαού. Ο λαός πίστεψε ότι φάνηκε στον ελληνικό πολιτικό ορίζοντα ένας νέος χαρισματικός ηγέτης, ικανός να καθαρίσει το πολιτικό μας σκηνικό από τη βρωμιά που είχε επισωρεύσει ο σημιτισμός με τα διαπλεκόμενα και νεόπλουτα «εκσυγχρονιστικά» στελέχη του. Η μπόχα του σημιτικού ΠΑΣΟΚ ανέβασε τις μετοχές Καραμανλή στο πολιτικό χρηματιστήριο. Η πρώτη χρονιά διακυβέρνησης της χώρας από τον Κώστα Καραμανλή ήταν πραγματικά άψογη. Κανένα σημάδι διαπλοκής, κακοδιαχείρισης ή κατάχρησης εξουσίας. Σιγά σιγά αυτό το θετικό κλίμα άλλαξε, καθώς ο πρωθυπουργός έδειξε σημεία σοβαρής πολιτικής ανεπάρκειας. Και οι διαπλεκόμενοι, οι «νταβατζήδες» αναθάρρησαν, εύκολα στήσανε γέφυρες διαπλοκής και δημιούργησαν τα «συμπλέγματα» μεταξύ τής χωρίς ηθική οικονομίας και της επίσης χωρίς ηθική πολιτικής. Αυτό το φετινό καλοκαίρι είχαμε «τσουνάμι» πολιτικών και οικονομικών σκανδάλων, σαν συνέχεια της ηθικής παρακμής της δημόσιας ζωής. Κι αυτές τις μέρες βιώνουμε την υπόθεση Βουλγαράκη (υπουργός ομολογεί ότι οι επιλογές του απέβλεπαν στην αποφυγή πληρωμής φόρων), την υπόθεση Παυλίδη (με τις επιδοτήσεις άγονων γραμμών) και την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου (με τη ζημιά του Δημοσίου κατά 100 εκατ. ευρώ περίπου, σύμφωνα με το πόρισμα του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Σανιδά). Στις δύο πρώτες περιπτώσεις εμπλέκονται σημαίνοντα στελέχη της ΝΔ, ενώ στην περίπτωση Βατοπεδίου αποκλείεται να μην εμπλέκονται κυβερνητικά στελέχη σε μιαν απάτη τέτοιου μεγέθους εις βάρος του Δημοσίου. Ήδη ορισμένες μαρτυρίες εμπλέκουν στην υπόθεση τον νεοδημοκράτη τέως υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης. Και έπεται συνέχεια.

Ποια είναι η αντίδραση του κ. πρωθυπουργού στα φαινόμενα αυτά, που στιγματίζουν την ηθική καθαρότητα της κυβέρνησής του; Τι έκανε ο κ. Καραμανλής, για να υπάρξει «η των τοιούτων παθημάτων κάθαρσις»; Απλώς από τη Θεσσαλονίκη έδωσε άφεση αμαρτιών σε όλα τα κυβερνητικά στελέχη του. Κάλυψε όλους και απεφάνθη για την αθωότητά τους. Δεν γνωρίζουμε αν διαπράχθηκαν ποινικές παραβάσεις, ποιες και από ποιους (και σʼ αυτό το θέμα τον λόγο τον έχει η Δικαιοσύνη), αλλά σίγουρα υπάρχουν παραβάσεις της πολιτικής ηθικής. Και ο κ. πρωθυπουργός, ενεργώντας σαν «πλυντήριο» έγινε συνένοχος στην παραβίαση, στην κατεδάφιση, θα μπορούσαμε να πούμε, των κανόνων της ηθικής στην πολιτική ζωή. Με το δεδομένο αυτό, ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο ο κ. Καραμανλής να συμφώνησε στο κουκούλωμα παρόμοιων υποθέσεων και στο παρελθόν; Κάποιος πρέπει να πει στον κ. πρωθυπουργό ότι δεν είναι ηρωισμός η συγκάλυψη πράξεων των συνεργατών του, οι οποίες πράξεις αντιβαίνουν στους κανόνες της πολιτικής ηθικής. Και αν ο κ. Καραμανλής συμπεριφέρεται σαν «Καισαροηγεμόνας» στην πολιτική ζωή της χώρας, όπως και ο προκάτοχός του κ. Σημίτης, και θεωρείται το ισχυρό χαρτί της ΝΔ, καθώς οι δημοσκοπήσεις τον έχουν βαφτίσει σαν τον καταλληλότερο για πρωθυπουργό, ας μην του διαφεύγει η περίπτωση Σημίτη. Μέχρι και την τελευταία προ των εκλογών του 2004 δημοσκόπηση ο τότε πρωθυπουργός εφέρετο σαν ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός και εθεωρείτο το «ισχυρό χαρτί» του ΠΑΣΟΚ. Και σε λίγο καιρό μαυρίστηκε το ΠΑΣΟΚ στις εκλογές. Κι αυτός είχε δώσει «άφεση αμαρτιών» σε πολλά σκάνδαλα (και το χειρότερο στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου) και είχε καλύψει συμπεριφορές συνεργατών του αντίθετες με την πολιτική ηθική, και η ανταμοιβή του ήταν η πολιτική του απαξίωση. Τώρα θεωρείται πλέον σαν εφιαλτικό παρελθόν. Το συμπέρασμα είναι ότι αν η πολιτική ξέφυγε από την ηθική και ακολούθησε και αγκάλιασε τη χωρίς ηθική οικονομία, σʼ αυτό μεγάλο ποσοστό ευθύνης φέρει η πολιτική ηγεσία, η οποία οφείλει να κρατάει τα στελέχη και τον κομματικό μηχανισμό σε υψηλό ηθικό επίπεδο, χωρίς εκπτώσεις ηθικής στη συμπεριφορά τους. Η πλειονότητα του ελληνικού λαού παρουσιάζει σήμερα έκδηλα σημεία ηθικής παρακμής. Όμως απαιτεί στην πολιτική ζωή να κυριαρχούν οι κανόνες της ηθικής και της ευπρεπούς για πολιτικούς συμπεριφοράς. Για τους δημόσιους άνδρες απαιτεί άψογη στάση και καθαρότητα ενεργειών. Όμως όλα αυτά ο κ. πρωθυπουργός τα ξέχασε μιλώντας στη Θεσσαλονίκη. Και για τον λόγο αυτόν χαρακτηρίσαμε την εκεί εμφάνισή του αξιοθρήνητη. Ψάξαμε, αλλά δεν ανακαλύψαμε τον Κώστα Καραμανλή της πολιτικής του νεότητας. Μπορεί να σιγοψιθυρίζει «που ʼσαι νιότη που έδειχνες πως θα γινόμουν άλλος». Σαν πρωθυπουργός έχασε την αίγλη του. Συμβιβάστηκε με τους «νταβατζήδες» και τη διαπλοκή, ανέχτηκε να παραμείνουν ατιμώρητα πολλά σκάνδαλα, έδωσε συγχωροχάρτι σε συνεργάτες του και όλα αυτά στα πλαίσια της πορείας για την αποφυγή του αρνητικού πολιτικού κόστους για το κόμμα του οποίου ηγείται! Ευτελή κίνητρα καταρράκωσης της πολιτικής ηθικής.

Κάτι πρέπει να γίνει για να σταματήσει η εξαθλίωση. Υπάρχουν πολλοί και στη χώρα μας που συμμερίζονται τις απειλές για την πατρίδα μας από την ηθική εξαχρείωση της πολιτικής και οικονομικής ζωής. Στις 31/8/2008 η διεύθυνση της εφημερίδας μας έκρινε σκόπιμο να δημοσιεύσει μια επιστολή του εκλεκτού αναγνώστη μας κ. Μιχάλη Ηλιάδη, ο οποίος σχολιάζοντας παλαιότερο άρθρο μας πληροφορεί όλους ότι στις 17 Μαρτίου 2008 ιδρύθηκε ένα νέο κόμμα με την ονομασία «ΚΟΙΝΩΝΙΑ» από μια ομάδα νέων ανθρώπων. Και ο ίδιος ο κ. Ηλιάδης είναι μέλος της ΚΕ του νέου αυτού κόμματος. Επιδίωξη του κόμματος της «ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ» είναι ο ηθικός επανεξοπλισμός της κοινωνίας μας, ώστε να επέλθει μια πραγματική αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Δεν έχω την τιμή να γνωρίζω τα βασικά στελέχη του κόμματος αυτού, θεωρώ όμως πολύ ενθαρρυντικό και ελπιδοφόρο το γεγονός ότι υπάρχουν νέοι που αναγνωρίζουν την ανάγκη να επικρατήσουν οι αρχές της ηθικής, υπό την ευρεία έννοιά της, στην πολιτική και την οικονομία. Προσωπικά υπόσχομαι να είμαι πάντα στο πλευρό τους, σύμμαχος και συμπαραστάτης στους ευγενείς κοινωνικούς τους αγώνες. Και δική μας επιδίωξη είναι να επέλθει η κάθαρση στη δημόσια ζωή της χώρας μας. Δυστυχώς ο Κώστας Καραμανλής αποδεικνύεται λίγος για να υλοποιήσει αυτήν την επιτακτική ανάγκη. Η «παραίτηση» Βουλγαράκη δεν εξωραΐζει την κατάσταση.