Ο Αγροτικός Τομέας της Ελλάδας κάτω από την πίεση του ανταγωνισμού και της 3ης Επανάστασης
Η Ελλάδα σε όλο το μήκος και πλάτος της έχει συγκεκριμένα συγκριτικά πλεονεκτήματα λόγω της γεωγραφικής της θέσης αλλά και των επιμέρους μικροκλιματικών και γεωλογικών χαρακτηριστικών της, που δυστυχώς μένουν σε μεγάλο βαθμό αναξιοποίητα.
Αυτό στην πράξη σημαίνει δυνατότητα παραγωγής ποιοτικά αναβαθμισμένων προϊόντων φυτικής και ζωικής παραγωγής, τα οποία ακόμη και με τα σημερινά δεδομένα είναι γνωστά έστω σε περιορισμένη κλίμακα.
Περιοχές που παράγουν τέτοια προϊόντα, όπως το ελαιόλαδο, έχουν μελετηθεί από ξένα πανεπιστήμια και έχουν καταγραφεί οι θετικές επιπτώσεις για την ποιότητα και τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής, με αποτέλεσμα τα πρότυπα τέτοιων διατροφών όπως της μεσογειακής ή κρητικής διατροφής να θεωρούνται υποδειγματικά και να προβάλλονται αξιόπιστα σε διεθνές επίπεδο.
Οι εξελίξεις όμως στον χώρο μας, που αφορούν τον αγροτικό τομέα, δεν δρομολογούνται με βάση τις προοπτικές που διαμορφώνουν αυτά τα σοβαρά κεκτημένα, αλλά από την πίεση που ασκεί ο διεθνής ανταγωνισμός και η πίεση κάλυψης της αγοράς με μεταλλαγμένα προϊόντα που όταν ολοκληρωθεί θα αποτελέσει την ταφόπλακα του αγροτικού τομέα για τις περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα.
Οι εξελίξεις αυτές, ορατές πλέον, αποδεικνύουν τη βούληση των διεθνών συμφερόντων να ελέγξουν το διατροφικό κύκλωμα, αξιοποιώντας τη βιοτεχνολογία για την παραγωγή προϊόντων που χαρακτηρίζεται ως η «3η Επανάσταση» μετά απ’ αυτές της εκμηχάνισης και των χημικών, αγνοώντας τις επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, όπως συνέβη και με τη 2η Επανάσταση των χημικών.
Η πίεση που ασκεί ο διεθνής ανταγωνισμός, τον οποίο θέλει να προωθήσει ακόμη εντονότερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου, αλλά και τα μεταλλαγμένα, μας θέτουν ως πολιτεία και ως λαό μπροστά στις ευθύνες μας απέναντι στις σημερινές και τις επόμενες γενιές.
Χρειάζεται να γίνει αντιληπτό και να κατανοηθεί σε βάθος, το μοντέλο που χτίζεται, για να μπορούμε να αποφασίσουμε σωστά.
Δεν αρκεί να αντιδράσουμε μόνο με ενημέρωση του συνόλου του πληθυσμού, αλλά πρέπει να προωθήσουμε ως πολιτεία ένα οραματικό σχέδιο δράσεων και ενεργειών που θα προωθούν την παραγωγή ποιοτικά αναβαθμισμένων προϊόντων σε επιλεγμένες ζώνες καλλιεργειών, αλλά και θα στηρίζουν την ολοκληρωμένη διαχείρισή τους μέχρι τον τελικό καταναλωτή, συνεταίρο και όχι πελάτη, για να μπορέσουμε να έχουμε παραγωγή φυτικών και ζωικών προϊόντων που όλοι οι εμπλεκόμενοι θα επωφελούνται την πραγματική αξία τους και οι καταναλωτές θα νιώθουν την ανάγκη να συμβάλλουν στην προώθηση της κατανάλωσής τους.
Μόνο μ’ αυτό τον τρόπο «το αγώι θα ξυπνάει τον αγωγιάτη» και ο καταναλωτής όχι μόνο θα είναι ικανοποιημένος αλλά και ωφελημένος.
Ένας τέτοιος σχεδιασμός μπορεί να δώσει προοπτική στον αγροτικό τομέα, απαιτεί όμως γνώση, συνεργασία όλων και κυρίως πολιτική βούληση από την πλευρά της πολιτείας, που οφείλει επιπλέον να συντονίσει όλες αυτές τις επί μέρους δράσεις και πρωτοβουλίες που θα εκδηλωθούν.