ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ: Η αλήθεια και το ψέμα

Η απόφαση κυβέρνησης – ΕΕ που οδηγεί την Ολυμπιακή στο κλείσιμο ή στην ιδιωτικοποίηση δεν έχει στόχο να απαλλάξει τον ελληνικό λαό από το βάρος των ελλειμμάτων και του χρέους της, όπως ψευδώς ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Η Ολυμπιακή οδηγείται εκεί για τους ίδιους λόγους που ιδιωτικοποιήθηκε ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ και όλες οι ΔΕΚΟ.

Οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν βασική πολιτική επιλογή της ΕΕ, προκειμένου να ενισχυθεί η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου, να στηριχθεί η κερδοφορία του, να χτυπηθούν τα δικαιώματα των εργαζομένων. Τόσο τα κόμματα της δικομματικής εναλλαγής, όσο και ο ΣΥΝ, κρύβουν ότι όταν ψήφιζαν τη συνθήκη του Μάαστριχτ, στην οποία υπήρχε καθαρά το ζήτημα της απελευθέρωσης του τομέα των μεταφορών, στρατηγικής σημασίας τομέα για το κεφάλαιο, προδιέγραφαν και την τύχη της Ολυμπιακής.

Το ζήτημα επομένως δεν είναι διαχει-ριστικό, ούτε οικονομικό. Είναι καθαρά πολιτικό. Δεν πρόκειται για ανικανότητα ή λάθη που οδήγησαν την Ολυμπιακή σε υπερχρέωση. Όλες οι κυβερνήσεις ακολούθησαν επί χρόνια και συνειδητά πολιτική συρρίκνωσης και απαξίωσής της προκειμένου να στηριχθούν και να υλοποιηθούν οι κατευθύνσεις της ΕΕ.

Η απόφαση αυτή πρέπει να συναντήσει τη σκληρή και ανυποχώρητη αντίσταση από το σύνολο της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Η τύχη της Ολυμπιακής είναι υπόθεσή τους. Οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίησή της θα είναι αρνητικές και μακροχρόνιες τόσο στις τιμές των εισιτηρίων, στην ασφάλεια των πτήσεων, στην κάλυψη των αναγκών δυσπρόσιτων περιοχών, όσο και στα δικαιώματα των εργαζομένων στον συγκεκριμένο χώρο αλλά και ευρύτερα.

Τα όσα τάζει τώρα η κυβέρνηση στους εργαζόμενους στην εταιρεία είναι ψεύτικα.

Στην πραγματικότητα δεν τους εξασφαλίζει τίποτα. Έχουν άλλωστε πρόσφατη εμπειρία που πρέπει να τους διδάξει. Να μη δείξουν καμία εμπιστοσύνη σε αυτά που τους υπόσχονται και να απορρίψουν τον διαχωρισμό σε παλιούς και νέους, μόνιμους και συμβασιούχους, με τον οποίο επιχειρούν να τους διασπάσουν.

Χρειάζεται συσπείρωση σε κοινό μέτωπο απειθαρχίας και ανυπακοής στην ΕΕ. Λαϊκός αγώνας για αποκλειστικά δημόσιο φορέα αερομεταφορών, για ενιαίο φορέα που θα συμπεριλαμβάνει όλα τα μέσα μεταφοράς

και ο οποίος θα προχωρά στον σχεδιασμό και την ανάπτυξή τους με κριτήριο την κάλυψη των διευρυμένων λαϊκών αναγκών και όχι το καπιταλιστικό κέρδος.