Οι αρχαίοι Μακεδόνες ήσαν και ήθελαν να είναι Έλληνες

Για πολλά χρόνια και στα δεξιά της στήλης της Ροζέττας στο Βρετανικό Μουσείο βρισκόταν επεξηγηματική πινακίδα η οποία ανέφερε ότι «Η χρήση της ελληνικής γλώσσης στη χάραξη του γνωστού κειμένου στη στήλη ωφείλετο στο γεγονός ότι οι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου που κυβερνούσαν τη χώρα, Μακεδόνες Έλληνες, καθιέρωσαν την ελληνική γλώσσα ως επίσημη γλώσσα του κράτους», δηλαδή της Αιγύπτου όπου βρέθηκε η στήλη.
Βέβαια η επεξηγηματική αυτή πινακίδα, που διαλαλούσε εκατόν πενήντα και πλέον χρόνια την εθνότητα των Μακεδόνων στα εκατομμύρια των επισκεπτών του Βρετανικού Μουσείου, σήμερα δεν υπάρχει. Κάποιο βέβηλο χέρι την αφήρεσε και μάλιστα χωρίς καμιά εξήγηση από την πλευρά της διεύθυνσης του Μουσείου ή της εδώ βρετανικής πρεσβείας, αν και προκλήθηκε πριν από έναν χρόνο.
Υπενθυμίζω ότι η αναγραφή του κειμένου της στήλης και στα ελληνικά βοήθησε τον Champollion το 1822 να αποκρυπτογραφήσει την ιερογλυφική γραφή.
Θυμήθηκα τη στήλη της Ροζέττας μετά τα καμώματα του ανιστόρητου Νίμιτς, που αιφνίδια έβαλε στην ατζέντα για συζήτηση εκτός του ονόματος και την εθνότητα των Σκοπιανών και συνακόλουθα τη μακεδονική γλώσσα και μειονότητα.
Γιατί θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον επικίνδυνο αυτόν μεσολαβητή και σ’ όσους αμφισβητούν την εθνότητα των Μακεδόνων, να ρίξουν μια ματιά στην Ιστορία και να αναδιφήσουν την Ελληνιστική εποχή που ανέσυρε από την ιστορία και ανέδειξε τον Ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου. Έτσι η Ελληνιστική εποχή προσδίδει την ταυτότητα σ’ εκείνους που τη δημιούργησαν και που σήμερα τους αρνείται ολόκληρος ο πολιτισμένος κόσμος.
Οι απόγονοι του Μ. Αλεξάνδρου, Πτολεμαίοι, Σελευκίδες, Αντίγονος, Αντίπατρος, και οι μετ’ αυτούς, ήξεραν πολύ καλά την εθνότητά τους και γνώριζαν καλύτερα όλων ποιοι ήσαν. Και αν πίστευαν ότι δεν ήσαν Έλληνες και ότι αποτελούσαν μια ξεχωριστή εθνότητα, δεν θα προωθούσαν την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό, αλλά θα διέδιδαν και θα προήγον σε όλον εκείνο τον υπνώττοντα κόσμο, που κατέλαβαν και που κυβέρνησαν πάνω από 200 χρόνια, τη μακεδονική τους παράδοση και κουλτούρα, τον μακεδονικό τους πολιτισμό και θα μίλαγαν και θα έγραφαν τη μακεδονική και όχι την ελληνική γλώσσα.
Όμως εκείνοι όχι μόνο σκεπτόντουσαν, μιλούσαν και έγραφαν ελληνικά, αλλά επεξεργάσθηκαν, καλλιέργησαν και διαμόρφωσαν μια ομοιογενή και άρτια δομημένη κοινή σε όλους τους Έλληνες κατανοητή γλώσσα.
Θα πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στα επιτεύγματα του Ελληνιστικού κόσμου που μεταλαμπάδευσε τις πολιτισμικές κατακτήσεις των Ελλήνων σε ανατολή και δύση. Από τη Μικρά Ασία ως πέρα στην Ινδική χερσόνησο και στη Νότια Ιταλία οι ελληνικές πνευματικές δημιουργίες αποκτούν μια νέα ταυτότητα και συνεχίζουν την πορεία πανάρχαιων πολιτισμών.
Κι αυτά που έκαναν οι Πτολεμαίοι δεν είναι τυχαίο. Είναι η μεγάλη πολιτισμική συνεισφορά της Μακεδονίας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι των Ελληνιστικών χρόνων. Γιατί η Μακεδονία από τα χρόνια του Αρχελάου μετέχει του γενικότερου Ελληνικού πολιτισμού. Στη Μακεδονία πρωτοαναπτύχθηκε η κοινή ελληνική γλώσσα, για να καλλιεργηθεί και να δομηθεί γραμματικά, συντακτικά και φωνολογικά στους Ελληνιστικούς χρόνους, σε σημείο που άντεξε στη διαπάλη της με τη λατινική και υποχρέωσε την αναγραφή των Ευαγγελίων και των Πράξεων των Αποστόλων στην ελληνική, γιατί είχε εξελιχθεί σε άριστο και οικουμενικό επικοινωνιακό φορέα την εποχή του Χριστού.
Και αργότερα η κοσμοκράτειρα Ρώμη, έκπληκτη και γοητευμένη από το πολιτιστικό και επιστημονικό πνεύμα της ελληνιστικής εποχής, υποτάσσεται σ’ αυτό, για να γίνει ο πρώτος πρέσβης του στη δυτική Ευρώπη.
Πιο πολύ όμως κι απ’ όλα μετράμε ότι το έργο που συντελέσθηκε στους ελληνιστικούς χρόνους και που είναι αναμφισβήτητα έργο των Μακεδόνων διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, θωράκισε τον λαό μας για να επιζήσει στους σκοτεινούς αιώνες που επακολούθησαν με τη Ρωμαϊκή κατάκτηση, τον Βυζαντινό μεσαίωνα, την κάθοδο πολλών και απολίτιστων φύλων και λαών που κατά κύματα κατέκλυζαν τη Χερσόνησο του Αίμου και τα νησιά μας, και τα επακολουθήσαντα 400 χρόνια τουρκικής σκλαβιάς. Στα 1.800 χρόνια που μεσολάβησαν από την Ελληνιστική εποχή μέχρι την ίδρυση του πρώτου ελληνικού κράτους (1827), ο λαός μας, η γλώσσα μας και γενικά ο πολιτισμός μας υπέστησαν πολλές πιέσεις και επιδράσεις από δυνάστες αλλά και λαούς που κατέβηκαν στη Χερσόνησο της Βαλκανικής. Όμως άντεξε!
Αν οι διάδοχοι του Αλέξανδρου και γενικά οι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες, δεν θα προωθούσαν τον Ελληνικό πολιτισμό, ούτε θα διαμόρφωναν και θα ενοποιούσαν τις διάσπαρτες μέχρι τότε διαλέκτους, που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες στις διάφορες περιοχές, σε μία κοινή ομοιογενή και προσιτή σε όλους τους Έλληνες γλώσσα, που έζησε μέχρι τις μέρες μας.
Υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη απόδειξη της ελληνικότητας των Μακεδόνων από το ανεπανάληπτο δημιούργημα στη σοφία, τις τέχνες και τα γράμματα, της Ελληνιστικής εποχής; Και γι’ αυτό υποστηρίζω ότι και μόνο η Ελληνιστική εποχή δίνει την ταυτότητα στους αρχαίους Μακεδόνες.
Όχι μόνο στήριξαν τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό αλλά τον προήγαγον σε φάρο τηλαυγή, που φώτιζε και θα φωτίζει διαχρονικά όχι μόνο την Ελλάδα και τη μέση Ανατολή με τις πολυάνθρωπες πολιτείες, τις περίφημες βιβλιοθήκες, τη συγκέντρωση της τότε σύγχρονης διανόησης στην Αθήνα, που διατήρησε την αίγλη του παλαιού πνευματικού της μεγαλείου, και στα αναδειχθέντα μεγάλα πνευματικά κέντρα της Αλεξάνδρειας, της Περγάμου, της Αντιόχειας και της Ρόδου, που ακτινοβολούσαν Ελληνισμό σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο.
Και όμως στον αγώνα που δίνουμε -αν δίνουμε- για την προάσπιση της εθνότητας των Μακεδόνων και της ελληνικότητας της Μακεδονίας δεν επικαλεσθήκαμε ποτέ την ανεκτίμητη συνεισφορά των διαδόχων του Μ. Αλέξανδρου στον Ελληνισμό, που διαμορφώνει και την ταυτότητα των Μακεδόνων. Και μόνο λοιπόν με σημαία μας την Ελληνιστική εποχή, που δείχνει περίτρανα και αναντίρρητα την εθνότητα των Μακεδόνων, πρέπει να δοθεί ο αγώνας στα Ηνωμένα Έθνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί η Ελληνιστική εποχή είναι γνωστή στους πάντες. Αρκεί να τους θυμίσουμε ποιοι την έφτιαξαν.