Η κρίση είναι εδώ!
Η κρίση η οποία πλήττει το χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, την καρδιά της παγκόσμιας οικονομίας, δεν είναι ένα ουδέτερο τεχνοκρατικό συμβάν. Είναι κρίση κατ’ εξοχήν πολιτική, κρίση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου που αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, επεκτάθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 στην Ευρώπη και εφαρμόζεται την τελευταία εικοσαετία στη χώρα μας. Η ανησυχία των ιθυνόντων κύκλων της Ευρώπης για τις επιπτώσεις στις οικονομίες των χωρών τους είναι δικαιολογημένη. Αποτελεί όμως τη μισή αλήθεια.
Ο πραγματικός τους φόβος είναι ότι το νεοφιλελεύθερο μοντέλο, η θεωρία που θέτει την πλασματική χρηματιστική οικονομία και τις τυφλές δυνάμεις της αγοράς πάνω από την κοινωνία και την πραγματική οικονομία, εκπνέει και μάλιστα εκπνέει στη χώρα που απετέλεσε το λίκνο της. Υπάρχει κεφαλαιώδης διαφορά μεγέθους ανάμεσα στην οικονομία των ΗΠΑ και στις οικονομίες των υπόλοιπων δυτικών χωρών, ωστόσο, η θεωρία του νεοφιλελευθερισμού είναι απολύτως ίδια και επομένως, με μαθηματική ακρίβεια, η κρίση θα ανακύψει και σ’ αυτές. Μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, όλη η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης στηρίχτηκε αποκλειστικά στη φιλοσοφία του Νεοφιλελευθερισμού.
Όσον αφορά τις χώρες στην περιφέρεια του παγκόσμιου συστήματος είναι πιθανόν η κρίση να ενσκήψει νωρίτερα και να τις πλήξει με μεγαλύτερη ένταση, αφού δεν διαθέτουν εφεδρείες για να την αντιμετωπίσουν. Παραθέτουμε ορισμένα οικονομικά στοιχεία, τα οποία συνηγορούν ότι η κρίση στη χώρα μας είναι ήδη γεγονός:
1) Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ το 21% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από τα επίσημα όρια της φτώχειας, την ίδια στιγμή το 20% των εύπορων στρωμάτων εμφανίζει εισοδήματα εξαπλάσια από το 20% των οικονομικά αδυνάτων! Παράλληλα, από πρόσφατα στοιχεία γίνεται γνωστό ότι το πρώτο επτάμηνο του 2008 το χρέος των νοικοκυριών εκτοξεύθηκε στο αστρονομικό ποσό των 113 δισ. ευρώ από τα 93 δισ. ευρώ του 2007 και τα 43 δισ. ευρώ του πρώτου επτάμηνου του 2004.
2) Η οικοδομική δραστηριότητα της χώρας μας, δηλαδή η ατμομηχανή όλων των κλάδων της πραγματικής παραγωγής, στο πρώτο εξάμηνο του 2008 ανέστρεψε την πορεία της, σημειώνοντας μια επικίνδυνη για το σύνολο της οικονομίας κάμψη της τάξεως του 15%. Το εξωτερικό χρέος της χώρας, την επιδείνωση του οποίου ΝΔ και ΠΑΣΟΚ επέσειαν για να εμφανίσουν τον νεοφιλελευθερισμό ως υποχρεωτικό μονόδρομο, στο διάστημα 2003-2008 διπλασιάσθηκε, ανεβαίνοντας από τα 144 δισ. ευρώ στα 304 δισ. ευρώ, και κανείς τους τώρα δεν αναφέρεται σ’ αυτό.
3) Η «μαύρη τρύπα» των εισπρακτικών ελλειμμάτων του προϋπολογισμού, η οποία επιμένει να εμφανίζεται, χωρίς να έχουν υπάρξει κονδύλια για ανάπτυξη ή για επέκταση της κοινωνικής πολιτικής και κυρίως παρά την εισροή εσόδων από τις εκποιήσεις των ΔΕΚΟ, αποδεικνύει το Βατερλό του Νεοφιλελευθερισμού.
Τα φορολογικά μέτρα εναντίον των μικρομεσαίων που αποσκοπούν στην κάλυψη των παραπάνω ελλειμμάτων θα συμπιέσουν ακόμη περισσότερο την ήδη αποδυναμωμένη μικρομεσαία παραγωγή, δηλαδή τη ραχοκοκαλιά της πραγματικής οικονομίας, με αποτέλεσμα νέα μείωση των κρατικών εσόδων και τελικά ακόμη μεγαλύτερη διεύρυνση των ελλειμμάτων! Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τα μέτρα συνοδεύθηκαν από την προαναγγελία νέων μέτρων, τα οποία με τη σειρά τους θα προκαλέσουν την ανάγκη καινούργιων μέτρων κ.ο.κ. Το αδιέξοδο είναι πλήρες.