επί του πιεστηρίου

Προβληματισμός και μια πικρή γεύση μάς έμεινε παρακολουθώντας κάποιες στιγμές τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου. Δεν σας κρύβουμε ότι αρκετές φορές πέρασε από το μυαλό η απορία, για ποιον λόγο γίνονται αυτοί οι αγώνες, τι προσφέρουν. Θα πούμε και κάτι άλλο. Ότι βλέποντας αυτά τα παιδιά, με τις σωματικές αναπηρίες, πίκρα, θλίψη, παράπονο ήταν τα συναισθήματα που πρόβαλαν… Όσο κι αν έβλεπες τα χαμόγελα, η τραγωδία, η δυστυχία δεν κρύβονταν. Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μήπως μʼ αυτά τα δισεκατομμύρια που σπαταλιούνται και στον βωμό αυτής της Παραολυμπιάδας πλουτίζουν βιομήχανοι και οι γνωστοί πάντα παρατρεχάμενοι; Τι προτείνουμε; Κατʼ αρχάς, πόσα παιδιά, πόσα άτομα από τις χιλιάδες που έχουν πρόβλημα, ασχολούνται με τον αθλητισμό, με στόχο τη διάκριση και τον πρωταθλητισμό; Αυτά τα δισεκατομμύρια δεν θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν αλλού, π.χ. να δοθεί από ένα καροτσάκι σε κάθε άτομο που έχει κινητικό πρόβλημα; Ή μηχανική υποστήριξη σε άλλα παιδιά που έχουν ειδικές ανάγκες; Και επειδή είμαστε πάντα ειλικρινείς μαζί σας, θα σας πούμε ότι παρακολουθώντας τους Παραολυμπιακούς στενοχωρηθήκαμε παρά χαρήκαμε. Χειροκροτούμε βέβαια την προσπάθεια, τη νίκη, αλλά η πίκρα δεν έφευγε.

Περαστικά από το καρδιακό επεισόδιο που ξεπέρασε και γρήγορα στο γραφείο του στον καλό φίλο και με αναγνωρισμένες τις ικανότητές του, Θόδωρο Πανταλάκη, αντιπρόεδρο της Τράπεζας Πειραιώς και προηγουμένως υποδιοικητή της Εθνικής Τράπεζας. Γιατί τέτοιους ανθρώπους, έντιμους, χρειάζεται ιδιαίτερα τούτες τις εποχές ο τόπος.

Σε περιοδικά, αλλά και σε γιγαντοαφίσες σε κεντρικούς δρόμους, π.χ. στην Αττική Οδό, προς το αεροδρόμιο, βλέπουμε διαφημίσεις που προβάλλουν τα τουριστικά θέλγητρα της Τουρκίας και προσκαλούν για ένα ταξίδι εκεί, «ψαρεύοντας» έλληνες τουρίστες. Άραγε η Ελλάδα, με τις τόσες ομορφιές, τα αρχαία της και τα χιλιάδες νησιά της με τις καταγάλανες θάλασσές της, κάνει το ίδιο στην Τουρκία; Ο ΕΟΤ Άρη; Ελπίζω να μην είμαστε ανίκανοι και στην αντιγραφή…

Δεν σταμάτησε όλη τη μέρα να κτυπάει την περασμένη Κυριακή το τηλέφωνο στο σπίτι του Σταύρου Μπένου, του πετυχημένου υπουργού και πρωτοπόρου δημάρχου Καλαμάτας. Γιόρταζε (χρόνια πολλά). Ήταν μια απόδειξη ότι δεν ξεχάστηκε… Παρότι βρίσκεται οικεία βουλήσει σε πολιτική αγρανάπαυση, απογοητευμένος από την ηθική απαξίωση όλου του πολιτικού συστήματος. Και βέβαια δεν έχει καμία σχέση με τα επόμενα βήματα του Μπένου αυτό που βαλτοί, που γύρευε τι συμφέροντα εξυπηρετούν, διαδίδουν, ότι θα είναι ένα από τα ονόματα, με ευρύτερη αποδοχή και εκτίμηση, της… διεύρυνσης που θα κάνει η κυβέρνηση. Η απάντηση, σε σχετική ερώτησή μας, του Σταύρου ήταν κατηγορηματική. Εγώ ανήκω εκεί απ’ όπου ξεκίνησα. Στο ΠΑΣΟΚ. Έτσι, για να μην τρέφουν φρούδες ελπίδες… Ας ψάξουν αλλού…