«Τους τενεκέδες όμως τους ξεγάνωτους»…

ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ θεατρικό καλοκαίρι σημαδεύτηκε από τον πόλεμο που ξέσπασε για τον τρόπο που ο κ. Λιγνάδης δίδαξε τους «Βατράχους» του Αριστοφάνη. Μέσα στον γενικό χαμό των δηλώσεων, των κριτικών, των καταγγελιών και των ανταπαντήσεων, χάθηκε ο λόγος του μεγάλου ποιητή, αγνοήθηκαν τα πολιτικά μηνύματα, δεν έγιναν οι απαραίτητες αναφορές και συγκρίσεις του τότε και του σήμερα.

ΠΩΣ ΗΤΑΝ άραγε η Αθήνα εκείνα τα χρόνια; Ο Χρυσός Αιώνας έχει τελειώσει. Η πόλη βρίσκεται σε πτώση, σε παρακμή. Οι πολιτικοί ηγέτες είναι ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα. Οι άνθρωποι του πνεύματος δεν έχουν τίποτα να πουν. Ο Αριστοφάνης προσπαθεί να ανακόψει τον κατήφορο με το μοναδικό όπλο που έχει στα χέρια του. Γράφει τους «Βατράχους» με την ελπίδα ότι οι Αθηναίοι θα ξυπνήσουν. Δεν παίζει, δεν τους χαϊδεύει τ’ αφτιά, τους μαστιγώνει κανονικά για τις επιλογές τους.

ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ τι λέει ο Αριστοφάνης προς τους Αθηναίους 2.500 χρόνια πριν «ανεβάζοντας» από τον Άδη τον Αισχύλο:

Χορός: «… Όποιους από τους πολίτες γνωρίζουμε ότι είναι ευγενείς, συνετοί, δίκαιοι, καλοί και ενάρετοι, μεγαλωμένοι στις παλαίστρες, γαλουχημένοι με μουσική και χορό, τους βρίζουμε και τους χλευάζουμε. Τους ”τενεκέδες όμως τους ξεγάνωτους”, τους παράλογους, τους δούλους των παθών τους, τους ξενόφερτους, τους πονηρούς και τα καθάρματα, που η Πόλη παλαιότερα δεν θα χρησιμοποιούσε ούτε για χαμάληδες, τους ψηφίζουμε σε όλα τα πόστα. Αλλά και τώρα ακόμα, ανόητοι, ξυπνήστε και βάλτε μπροστά τους άξιους. Αν αυτοί πετύχουν, έπαινο εσείς θα πάρετε. Αν σας κρεμάσουν, χαλάλι θα πουν οι γνωστικοί: σε ακριβή κρεμάλα κρεμαστήκατε…»

ΣΗΜΕΡΑ, την εποχή των κουμπάρων… σήμερα που η λογική της αρπαχτής έχει γίνει δόγμα, σήμερα που η γενιά των 700 ευρώ ψάχνεται και ψάχνει γκρεμίζοντας ό,τι την πνίγει, που η ανασφάλεια και η ηττοπάθεια κυριαρχούν, σήμερα που ο λόγος του Αριστοφάνη είναι επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε, υπάρχει άραγε ελπίδα;


Σχολιάστε εδώ