Πάγκος υπάρχει για ανασχηματισμό;
Προς το παρόν τουλάχιστον ο πρωθυπουργός ταυτίζεται με τους δεύτερους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τον προβληματίζουν οι πρώτοι… Γι’ αυτό άλλωστε και απέκλεισε το ενδεχόμενο ανασχηματισμού στη Θεσσαλονίκη, όσο μπορεί φυσικά κάποιος να αποκλείσει κάτι που ποτέ δεν προαναγγέλλεται και που πολλοί πιστεύουν ότι θα αναγκαστεί στο τέλος να το κάνει.
Ο ανασχηματισμός στη χώρα μας δεν είχε ποτέ κατεξοχήν πολιτικό περιεχόμενο. Γινόταν πάντα στο πλαίσιο των λεγόμενων διορθωτικών κινήσεων. Τον έκανε ο «παντοκράτωρ» πρωθυπουργός για να επιλυθούν πρόσκαιρα τα προβλήματά του, για λόγους κυρίως επικοινωνιακούς, για λόγους φρεσκαρίσματος της εικόνας της κυβέρνησης, επειδή δηλαδή είχαν φθαρεί ορισμένοι και κάποιοι άλλοι φάνταζαν ως οι κατάλληλοι για να επιλύσουν τα προβλήματα. Ήταν δηλαδή ο ανασχηματισμός κάτι σαν… «στιγμιαίο αδίκημα».
Αδίκημα διότι στις περισσότερες περιπτώσεις ο χρόνος που «κέρδιζε» μια κυβέρνηση ήταν λιγότερος από εκείνον που προέβλεπε ο εκάστοτε πρωθυπουργός όταν έκανε τον ανασχηματισμό, μια και οι νέοι υπουργοί ήταν συνήθως περισσότερο… ανίκανοι από τους παλαιούς.
Αυτό ακριβώς φοβάται τώρα και ο κ. Καραμανλής: Ότι δεν διαθέτει τον κατάλληλο πάγκο. Οι μεν παλαιοί, που σήμερα στην πλειοψηφία τους δεν βρίσκονται στο κυβερνητικό σχήμα, ροκανίζουν την κυβέρνηση μόνο και μόνο για εγωιστικούς λόγους. Έχουν φθάσει στο ακραίο σημείο του εγωκεντρισμού και της πολιτικής βλακείας και βάλλουν κατά της κυβέρνησης, αφού θεωρούν ότι καλύτερα να μην είναι η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση αν δεν έχουν οι ίδιοι κυβερνητικό πόστο…
Από την άλλη πλευρά, όταν ένας ηγέτης κάνει ανασχηματισμό, αναμένει δραστηριότητες και όχι γκάφες. Φαντασθείτε ν’ αλλάξουν οι μισοί υπουργοί με νέους, όπως επιτακτικά ζητούν ορισμένοι στις εισηγήσεις τους, και να αποδειχθούν κι αυτοί ανίκανοι…
Τότε δεν υπάρχει γυρισμός. Μετά από έναν αποτυχημένο ανασχηματισμό ο Κ. Καραμανλής, όπως και κάθε λογικός άνθρωπος άλλωστε, πιστεύει ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο από τις πρόωρες εκλογές. Τις οποίες ο πρωθυπουργός δεν τις θέλει, αλλά και με βάση τη λογική θα είναι ολέθριες για τον τόπο, αφού θα έχουμε τουλάχιστον τρεις εκλογικές διαδικασίες μέσα σε ενάμιση χρόνο, κάτι που δεν αντέχει ούτε η οικονομία ούτε… τα νεύρα μας.
Στον πολιτικό πάγκο του Καραμανλή δύσκολα βρίσκεις ονόματα αναγνωρισμένα που έχουν δώσει εχέγγυα επιτυχίας και δείχνουν ότι θα πετύχουν και στον στίβο της πολιτικής. Όλα έχουν ρίσκο και, υπό τις σημερινές, πολύ δύσκολες για την κυβέρνηση, συνθήκες, ουδείς θέλει να βάλει το κεφάλι του στον «ντορβά», καθώς φαίνεται ξεκάθαρα ότι η οποιαδήποτε κίνηση θα είναι η… τελευταία πριν από τις εκλογές για την κυβέρνηση.
Όλες πάντως οι παράμετροι «διστακτικότητας» που αναφέραμε πιο πάνω, δηλαδή οι παράγοντες που φοβάται ο Κ. Καραμανλής για τον ανασχηματισμό, δεν εκλείπουν σε περίπτωση αλλαγών έστω και μετά τις ευρωεκλογές. Κάποιοι μάλιστα προτείνουν οι αλλαγές να μη γίνουν ποτέ, αλλά οι εκλογές, με τη βοήθεια του… Θεού πάντα, να γίνουν στην ώρα τους, δηλαδή μετά από τρία χρόνια, χωρίς αλλαγές… Αισιόδοξοι…
Δεν πρέπει ωστόσο να αποκλείονται και οι εκπλήξεις, στην περίπτωση που ο Κ. Καραμανλής επιλέξει να προβάλει μέσα από υπουργικές θέσεις στελέχη που λίγοι τα γνωρίζουν. Δηλαδή να θεωρήσει πως η ίδια η κοινωνία διάλεξε τους ικανούς και να ακολουθήσει την αντίστροφη από τη ρότα που συνηθίζεται για να τους επιβάλει: Θα κάνει επιτυχημένους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς, ετοιμάζοντάς τους για τις επικείμενες εκλογές. Αν του πιάσει το χαρτί, τότε θα έχει θετικό αντίκτυπο και στις εκλογές. Εάν δεν του πιάσει… τι είχε -τίποτα- τι έχασε;