ΟΙ ΦΙΛΕΛΛΗΝΕΣ

Γράφω αυτά τα μελαγχολικά πράγματα, γιατί οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι που τα τελευταία χρόνια ζημίωσαν σοβαρά τα ελληνικά συμφέροντα, κατέφυγαν στη γνωστή πατροπαράδοτη συνταγή, της άγρας ελληνοαμερικανικών ψήφων, διακηρύσσοντας προεκλογικά και υποκριτικά το δίκιο των ελληνικών θέσεων. Μελετημένη η αμερικανική κίνηση και από τα δύο κόμματα, εν όψει των προσεχών προεδρικών εκλογών, ηύρε ευήκοον ους, στα γνωστά κέντρα και τους τελάληδες αναμετάδοσης, φιλελληνικών δηλώσεων. Οι εκλογές στις ΗΠΑ παρέχουν τη μεγάλη ευκαιρία στον Ελληνισμό της Αμερικής να συσσωματωθεί και να απαιτήσει την ικανοποίηση, μερικών έστω, ελληνικών αιτημάτων. Εκμεταλλευόμενη το εργαλείο της ελληνοαμερικανικής ψήφου η ελληνική διπλωματία θα μπορούσε κάλλιστα να δεσμεύσει σοβαρά τον όποιο πρόεδρο αναδείξουν οι προσεχείς εκλογές. Ούτε το ένα γίνεται ούτε το άλλο. Οι μεν Ελληνοαμερικάνοι ουδέποτε γίνανε αξιόλογη δύναμη απαίτησης, το δε ελληνικό κράτος θεάται τις αμερικανικές εκλογές από το CNN, αρκούμενο σε μικρο-έξυπνα σχόλια.

Τζο Μπάιντεν

Ως γνωστόν, ο Τζο Μπάιντεν επελέγη ως αντιπρόεδρος των Δημοκρατικών από τον Μπάρακ Ομπάμα. Λίγες ώρες μετά την ανάδειξή του, μια αύρα πληροφοριών, από ανώνυμη πηγή, άρχισε να αναμεταδίδεται σε έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο της χώρας μας. Οι Τούρκοι αντιδρούν στην επιλογή του Μπάιντεν για το αξίωμα του αντιπροέδρου έλεγε ο ένας. Θα τα βρουν σκούρα οι Τούρκοι με τον Τζο, έλεγε ο άλλος. Ήρθε η ώρα της Ελλάδος, μασούσε κάποιο τρίτο κανάλι. Ανησύχησα, γιατί ήξερα την εξέλιξη και γιατί αντιλήφθηκα ότι για μια ακόμα φορά η ελληνική διπλωματία απείχε από το μεγάλο παιχνίδι των αμερικανικών εκλογών. Τα πράγματα έχουν αφεθεί στην τύχη τους και ο καθένας, ανταποκριτής ή άλλος, κελαηδά κατά το δοκούν ή πιο εύστοχα κατά παραγγελία. Έχω παρακολουθήσει τον Τζο Μπάιντεν και εκτιμώ τον άνδρα, τόσο για την πολιτική εμπειρία του όσο και ενίοτε για τις προθέσεις του. Έτερον εκάτερον. Ο Τζο Μπάιντεν έπρεπε να γίνει στόχος της ελληνικής διπλωματίας για να δεσμευθεί αυτός και το κόμμα του για τη γραμμή που θα ακολουθήσουν έναντι της Ελλάδος, αύριο ως κυβέρνηση. Θυμάμαι πριν από τρεις δεκαετίες τον Κάρτερ, που είχε ως υποψήφιος των Δημοκρατικών αφήσει να διαρρεύσει ότι παραδέχεται το δίκιο των Ελληνοκυπρίων στο μέγα θέμα της εισβολής και κατοχής στην Κύπρο. Είχαμε γίνει όλοι Δημοκρατικοί, είχαμε ταυτίσει τους Ρεπουμπλικάνους με τη χούντα, είχαμε παρασυρθεί σε ένα παιχνίδι στήριξης των Δημοκρατικών, λες και αυτοί έχουν άλλη πολιτική και η αποθέωση της επιπολαιότητας και της αφέλειάς μας ήταν οι κωδωνοκρουσίες στην Κύπρο που ανήγγειλαν τη νίκη του φιλέλληνα… φιστικά. Τελικώς, ήρθε η απογοήτευση από τη γραμμή Κάρτερ και η επιβεβαίωση της διπλωματικής μας αβελτηρίας, διότι ουδαμού είχε δεσμευθεί ο Κάρτερ. Αλλά ας επανέλθουμε στον Τζο Μπάιντεν, που είναι και το σοβαρό προκείμενο. Ένα δεύτερο κύμα ειδήσεων έφερε τον Μπάιντεν να δηλώνει «να τερματιστεί η κατοχή της Κύπρου». Αυτό που έπρεπε να είναι το ένα και μοναδικό και υπέρ πάντων διαχρονικό αίτημα της ελληνικής διπλωματίας και έχει φοβερή απήχηση στον Έλληνα όπου γης χρησιμοποιήθηκε από τον Μπάιντεν. Ο Τζο έκανε τη δήλωση στοχεύοντας σε ψήφους, αλλά κανείς δεν πήγε να τον δεσμεύσει και αυτόν και τον Ομπάμα. Για άλλη μια φορά παρασυρόμεθα στο παιχνίδι των ξένων, χωρίς αντίκρισμα αφήνοντας τα πράγματα στην τύχη. Ίσως κάποιος ισχυριστεί ότι ο Μπάιντεν είναι φιλέλληνας. Αυτό κι αν ακόμα συμβαίνει, απαξιώνεται πλήρως, αν δεν είναι ωφέλιμος και χρήσιμος για την Ελλάδα. Η τουρκική διπλωματία δημιούργησε λόμπι στις ΗΠΑ, προσεγγίζοντας θεμιτά και αθέμιτα, ναυάρχους, πτεράρχους, πολιτικούς και κυβερνήτες. Έτσι χτίζονται τα λόμπι. Με οργάνωση, με χρήματα, με εθνική κινητοποίηση. Άλλωστε, πού ήταν ο Μπάιντεν τις κρίσιμες στιγμές του Σχεδίου Ανάν, στις επισκέψεις γερουσιαστών στα κατεχόμενα, ή στην αναγνώριση της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονίας» από τις ΗΠΑ; Έχω το δικαίωμα των επιφυλάξεων, που ξύπνησε τώρα γιατί χρειάζεται ψήφους. Και μην ξεχνάμε ότι οι εκλογές θα κριθούν για μερικές χιλιάδες ψήφους.

Κίσινγκερ

Ώρες ώρες σου έρχεται το αίμα στο κεφάλι αντιλαμβανόμενος πόσο κορόιδα μας θεωρούν οι ξένοι. Το παράδειγμα Κίσινγκερ είναι ηχηρότατο. Δήλωσε ο «μάγος της πολιτικής» ότι η Ελλάδα έχει δίκιο στο θέμα της Μακεδονίας. Η Μακεδονία ανήκει ιστορικά στην Ελλάδα! Αμέσως ξεχάστηκαν όλα. Ο Κίσινγκερ, ο αμείλικτος εχθρός του Ελληνισμού, βγήκε και αυτός θρασύτατα για άγρα ψήφων επί πληρωμή. Αυτός που μας φόρτωσε με μια ανείπωτη εθνική τραγωδία. Αυτός που διεκήρυξε ότι για να συντρίψεις τον Ελληνισμό πρέπει να τον αποκόψεις από τις ρίζες του. Στερήστε τους την παιδεία, τη γλώσσα και τη θρησκεία για να εξαφανιστούν! Αυτή η γραμμή υλοποιείται εδώ και χρόνια με τους εγκάθετους νεοταξικούς στην Ελλάδα. Πρώτα κτύπησαν τη γλώσσα μας, μετά τα σχολικά βιβλία για να αποπροσανατολίσουν τη νεολαία, κατόπιν έβαλαν στον στόχο την ιστορία και τέλος βάλανε κόκκινο και στα θρησκευτικά. Θυμάμαι σε μια διάλεξη στο ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες εμφανίστηκε ο Κίσινγκερ στο βήμα έναντι 25.000 δολαρίων για μισή ώρα. Ο αμειβόμενος περιπλανώμενος μάγος, μου ψιθύρισε ο διπλανός μου. Αμειβόμενος λοιπόν και πάλι, βγήκε στο σεργιάνι για να ξεγελάσει τους Ελληνοαμερικάνους ότι αυτός είναι υπέρ της Ελληνικής Μακεδονίας και να ψηφίσουν τους εντολείς του. Άλλος σύγχρονος φιλέλληνας μας προέκυψε καθ’ οδόν.

Ο Παναμάς

Πριν από δύο μήνες ο Παναμάς έκανε κάτι το εκπληκτικό. Ακύρωσε την αναγνώριση της ΠΓΔΜ με το όνομα «Μακεδονία» και επανήλθε στο όνομα των Ηνωμένων Εθνών, FYROM. Πολύ όμορφα ο Παναμάς δικαιολόγησε την ενέργεια αυτή, λέγοντας ότι έκανε λάθος και επιστρέφει στη διεθνή νομιμότητα που εκπροσωπεί ο ΟΗΕ. Ο Γκρούεφσκι δεν έβγαλε τσιμουδιά. Ώρες σου λέει είναι να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Παναμά και άλλες χώρες. Άφησε το πράγμα να ξεχασθεί, όπως και ξεχάστηκε. Σκέψου να γινότανε αυτό για την Τουρκία. Η τουρκική διπλωματία θα είχε ξεσηκώσει τον κόσμο, ζητώντας από τον ίδιο τον Γ.Γ. των ΗΕ να δικαιολογήσει, γιατί οι χώρες του ΟΗΕ δεν ακολουθούν τη γραμμή του Οργανισμού. Ο Παναμάς μας άνοιξε διάπλατα την πόρτα εξουδετέρωσης του Γκρούεφσκι. Σκεφτείτε να ενεργούσε η ελληνική διπλωματία προς φιλικές στην Ελλάδα χώρες και να ξηλωνότανε αυτό το απαίσιο πλεκτό της διεθνούς αναγνώρισης της ΠΓΔΜ ως «Μακεδονίας». Ιδού πεδίο δόξης λαμπρό για τους κ. Μπάιντεν, Κίσινγκερ, Ομπάμα και ΜακΚέιν, να δεσμευθούν ότι θα κάνουν ό,τι και ο Παναμάς. Δυστυχώς, δεν κουνήθηκε φύλλο. Περιοριζόμαστε μηρυκάζοντες το γνωστό κουτόχορτο της ονομασίας με γεωγραφικό προσδιορισμό, τον οποίο στο κάτω κάτω έχει απορρίψει ο ελληνικός λαός και ιδιαίτερα οι Μακεδόνες. Θα μου πεις ότι και τον γεωγραφικό προσδιορισμό μάς τον σερβίρουν ως νίκη, αφού οι Συριζάδες και οι συναφείς τους αναγνωρίζουν με το όνομα «Μακεδονία». Βεβαίως, οι σκωπτικώς αναφερόμενοι ως Φιλέλληνες της σήμερον δεν έχουν καμιά σχέση με το φιλελληνικό κίνημα της επανάστασης που δόνησε την υφήλιο και τις καρδιές των ακολουθούντων την ελληνική ακαδημαϊκή παιδεία. Ο Θεός να μας φυλάει από τους σύγχρονους εξωτερικούς και εσωτερικούς φιλέλληνες, στους οποίους κατά καιρούς ο θυμόσοφος λαός μας ενέταξε και πολλούς ημετέρους με τις υπηρεσίες τους.