ΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΤΟ ΚΥΚΛΩΜΑ ΤΟΥ ΝΤΟΠΙΝΓΚ

Σήμερα ο αθλητισμός έχει εξελιχθεί στη μεγαλύτερη Μαφία, ιδίως στη χώρα μας. Στην κορυφή βρίσκονται οι νονοί, εν προκειμένω παράγοντες του αθλητισμού. Ακολουθούν τα ενδιάμεσα στελέχη, προπονητές, γιατροί, φυσιοθεραπευτές, οι μεσολαβητές μεταξύ των προμηθευτών των αναβολικών και των αθλητών και τέλος αθλητές, οι εκτελεστές των επιθυμιών των προηγουμένων, αλλά και των ιδίων.
Έχουμε λοιπόν το κύκλωμα.
Οι παραγοντεσ: Στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι με απίστευτες φιλοδοξίες. Οι περισσότεροι μικρού βεληνεκούς, με έλλειψη παιδείας και αθλητικής κουλτούρας, που είδαν τον αθλητισμό σαν το μάννα αναδείξεώς τους στην κοινωνία (οικονομικά – κοινωνικά – πολιτικά). Κόλλησαν στις καρέκλες των Ομοσπονδιών από τη μεταπολίτευση και μετά. Μέχρι τότε στη χάση και στη φέξη είχαμε κάποια επιτυχία στον αθλητισμό. Αιφνιδίως ανατέλλει ο πράσινος ήλιος και γνωρίζοντας τη δύναμη του αθλητισμού τον πολιτικοποιεί, με αποτέλεσμα να ελέγχει τις 24 από τις 29 ομοσπονδίες. Έτσι το ΠΑΣΟΚ ζητά από τους παράγοντες, για να τους παρέχει πολιτική κάλυψη στις παρανομίες τους και μονιμότητα στις καρέκλες, να φέρουν με κάθε τρόπο επιτυχίες, που πράγματι ήρθαν, μέχρι τις πρώτες αποκαλύψεις του ντόπιγκ. Τότε εκπλαγήκαμε ακούγοντας ένα αρχιπροπονητή αναδειχθέντα επί ΠΑΣΟΚ να μιλάει «για εκκωφαντική σιωπή αθλητικών παραγόντων και πολιτικών ανδρών». Όμως οι πολιτικοί άνδρες άλλαξαν, ενώ οι παράγοντες εξακολουθούν και σήμερα να παραμένουν για 20-40 χρόνια οι ίδιοι και οι ίδιοι ως ιδιοκτήτες των αθλημάτων, χωρίς ποτέ να αναζητηθεί μια προσωπικότητα να αναλάβει τη διοίκηση κάποιου αθλήματος. Αυτό ακριβώς κάνει την παρακμή του αθλητισμού πιο εντυπωσιακή. Πώς μπορεί η ΕΟΕ να είναι αξιόπιστη, όταν τα μέλη της, οι πρόεδροι ομοσπονδιών, δικάζονται για λεηλασία του δημοσίου χρήματος κατά την κατασκευή ολυμπιακών έργων που ανέλαβαν οι ομοσπονδίες τους; Ενώ άλλοι δίνουν πλαστές βεβαιώσεις σε αθλητές που δεν δικαιούνται για να εκμεταλλευτούν τα προνόμια που παρέχει η Πολιτεία; Και πώς μπορεί ο αθλητισμός να κερδίσει τη χαμένη υπόληψη του, όταν και πάλι για πολλοστή φορά οι ίδιοι και οι ίδιοι θα διεκδικήσουν στις κατ’ επίφασιν δημοκρατικές εκλογές τις ομοσπονδίες και θα τις πάρουν, αφού έχουν επιβάλει από το 1982 ένα εκλογικό σύστημα που τους επιτρέπει την εγκατάσταση ενός προσωπικού καθεστώτος στα σωματεία-ψηφοφόρους;
Και η Πολιτεία παραμένει τόσο εγκληματικά αδιάφορη, που ανάγκασε τον Νομάρχη Θεσσαλονίκης να βγει στα κανάλια και να πει «Επιτέλους, βάλτε, κύριοι της κυβέρνησης και κ. Καραμανλή, τέλος στους αιώνιους παράγοντες με δύο θητείες, αλλιώς μην περιμένετε τίποτε». Ξέρετε σε πόσους υπουργούς Αθλητισμού έχει γίνει γραπτώς η πρόταση αυτή από το 1981 από τον υποφαινόμενο; Στους Κουλούρη, Φούρα, Βιρβιδάκη, Παπαγεωργόπουλο, Μεϊμαράκη, Λιάνη, Ορφανό, Ιωαννίδη, Λιάπη. Φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Γιατί; Όταν οι δύο θητείες ισχύουν για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας, τους νομάρχες, πρυτάνεις ΑΕΙ κ.ά. όταν το Ν.Σ.Κ. έχει αποφανθεί ότι μια τέτοια διάταξη μπορεί να εφαρμοσθεί σε κάθε συλλογικό όργανο που ο προϋπολογισμός του επιδοτείται από το Δημόσιο με 50 + 1%, ενώ οι ομοσπονδίες επιδοτούνται με 100%; Τι συμφέροντα εμποδίζουν να λυθεί το πρόβλημα των αιώνιων παραγόντων που θα φέρει την ανανέωση και την πρόοδο στον αθλητισμό;
Οι προπονητΕΣ, γιατροΙ, φυσιοθεραπευτΕΣ: Χωρίς εποπτεία ή με μια διεφθαρμένη εποπτεία έχουν εξελιχθεί σε στυγνούς επαγγελματίες διαφθοράς που κρατούν στα χέρια τους τον αθλητή και τον πλάθουν κατά τα συμφέροντά τους οικονομικά και κοινωνικά, αδιαφορώντας για τη ζωή του. Χωρίς αθλητική κουλτούρα, αφού διαμορφώνουν τον αθλητή να πιστεύει ότι ο αθλητισμός είναι μόνο μετάλλιο και όχι τρόπος ζωής. Θυμηθείτε τη ρήση προπονητή εμπλακέντος όσον ουδείς άλλος στα αναβολικά: «ντοπαρισμένος αθλητής είναι αυτός που πιάνεται». Και όταν πιάνεται, τότε όλοι μιλούν για σκευωρία, διαφθορά κ.λπ., χωρίς κανένας να ευθύνεται.
Οι αθλητΕΣ: Βεβαίως έχουν και αυτοί τις φιλοδοξίες και τις δικαιούνται περισσότερο από τον καθένα. Άλλωστε αυτοί είναι που καταβάλλουν τη μεγαλύτερη προσπάθεια, στερούμενοι των πάντων για να επιτύχουν το μετάλλιο. Και φυσικά με παντελή έλλειψη αθλητικής κουλτούρας και αυτοί, περισσότερο από τον καθένα, αφού ουδείς ενδιαφέρεται να τους την διδάξει, με την Πολιτεία να έρχεται πρώτη και να τους ντοπάρει έμμεσα με τα πολλά ευεργετήματα. Έτσι τους επιβάλλεται η επιδίωξη του μεταλλίου με κάθε τρόπο και θυσία, γιατί τα ευεργετήματα δεν είναι μόνον πολλά, αλλά και υπερβολικώς προκλητικά, ακόμη και στα σχολικά πρωταθλήματα και μάλιστα με διακρίσεις μέχρι την 8η θέση.
Και επειδή τα λέμε έξω από τα δόντια χωρίς πάθος, όταν το 1970 ανατέθηκε σε επιτροπή υπό τον Νότη Μαστρογιάννη, γνωστό αριστερό ανιδιοτελή παράγοντα, να προτείνει κίνητρα για τον αθλητισμό και καθιερώθηκαν σύμφωνα με την εισήγησή του υποτροφίες για τους αθλητές μαθητές και φοιτητές, είσοδος στα ΑΕΙ μέχρι την 3η θέση και κατάταξη στα Σώματα Ασφαλείας εφόσον το επιθυμούσαν -και ποτέ αξιωματικοί- τότε τον κατηγορούσαμε γιατί έδωσε στήριγμα στη χούντα να μετατρέψει τον αθλητισμό σε επαγγελματικό.
Πώς λοιπόν σήμερα να μην οδηγηθούν οι αθλητές μας στο ντόπινγκ; Και όταν άρχισε να αποκαλύπτεται η απάτη, τότε αποκαλύφτηκε και η λεβεντιά των παραγόντων του αθλητισμού μας, που περιφερόμενοι από κανάλι σε κανάλι έριχναν τις ευθύνες ο ένας στον άλλο, χωρίς ούτε μία παραίτηση, ενώ ο πρόεδρος της ΕΟΕ και ο Αθάνατος Έλληνας στη ΔΟΕ άκουγαν περιδεείς και άφωνοι το πρωτοφανές ανθελληνικό ντελίριο του Ζακ Ρογκ.
Κλείνοντας κάνουμε έκκληση στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, παλιό αθλητή και αθλούμενο, βαθύ γνώστη του αθλητισμού και των διοικητικών του, να αναλάβει πρωτοβουλία προς την κυβέρνηση για την εξυγίανση πρώτα των διοικήσεων του αθλητισμού και όχι μόνο ό,τι αφορά στους αθλητές που επιχειρείται με το νομοσχέδιο-φύλλο συκής. Είναι η τελευταία ευκαιρία, ας μη τη χάσουμε. Και υπό την έννοιαν αυτή ο διασυρμός μας στο Πεκίνο ίσως φανεί χρήσιμος.

* Ο Θεόδωρος Ανδρεάκος διετέλεσε πρωταθλητής ΠΓΣ και μέλος ΕΓΣ, ιδρυτής της ΕΟΠΕ, ως αξιωματικός μέλος του ΑΣΕΑΕΔ υπήρξε αρχηγός εθνικής στίβου και ποδοσφαίρου ΕΔ, πρόεδρος του ΚΕΙΠΠ, άμισθος συνεργάτης του υφυπουργού Αθλητισμού Γ. Ορφανού παραιτηθείς λόγω αρχών.