Ολυμπιακοί Αγώνες Πεκίνου τέλος – Λονδίνου;

Όχι βέβαια γιατί βρέθηκαν «ντοπαρισμένοι» έλληνες αθλητές. Αυτό πρέπει να κάνει να ντρέπονται το ίδιο ή και περισσότερο τις χώρες που πήραν τα περισσότερα μετάλλια. Ισχύει όμως η λαϊκή ρήση «Ξέρεις να κλέβεις; καλά. Μπορείς να κρυφτείς να μην σε πιάσουν; Τότε δεν είσαι κλέφτης».
Και στους Ολυμπιακούς υπάρχουν διαφόρων ειδών «κρυφά» συμφέροντα και ασυλίες (όπως εξάλλου και στην κοινωνική ζωή μας, ασυλίες οικονομικές, βουλευτικές, δικαστικές, κουμπάρων κ.λπ.)
Η ντροπή για μας τους Έλληνες είναι το ότι μας έκλεψαν την ιδέα του Ολυμπισμού, τη μετάλλαξαν, όπως όλα τα προϊόντα, και τη μετέτρεψαν σε μια παγκόσμια φιέστα πλήρως ελεγχόμενη και αντίστοιχα ανταποδοτικότατη στα οικονομικά επιτελεία που ελέγχουν αυτούς τους αγώνες.
Για να μην ξεχνάμε: ποιο ήταν (όπως διδάσκεται εξάλλου και στο σχολείο) το πνεύμα των Ολυμπιακών Αγώνων:
Πρώτον: Να συνευρεθούν άξιοι νέοι από όλες τις πόλεις-κράτη σε κοινό τόπο (μόνον στην Ολυμπία) για να αγωνιστούν.
Τα μετάλλια δεν ήταν παρά στεφάνια κλάδων ελαίας και τιμές με την επιστροφή στην πατρίδα τους.
Πουθενά δεν γράφτηκε αποτίμηση του μεταλλίου – στεφανιού σε «δολάρια» και προνομιακή συμμετοχή αμειβόμενη στα διαφημιστικά που ακολουθούν με βάση καλοπληρωμένα συμβόλαια από χορηγούς.
Δεύτερον: Απόλυτη δέσμευση για πλήρη πολεμική εκεχειρία και αποχή από εχθροπραξίες κατά τη διάρκεια τέλεσης των αγώνων.
Σήμερα οι πρωταγωνιστές σε μετάλλια των αγώνων του Πεκίνου ουδόλως ενδιαφέρονται για τέτοιες «λεπτομέρειες».
Οι Ρώσοι μπήκαν στη Γεωργία, οι Αμερικανοί συνεχίζουν με μεγαλύτερη ένταση τον πόλεμο σε Αφγανιστάν και Ιράκ, απειλούν και το Ιράν, οι Κινέζοι καταπιέζουν Θιβετιανούς και Μογγόλους, οι υποκινούμενες στην Αφρική από μεγαλοσυμφέροντα γενοκτονίες και εκτοπισμοί συνεχίζονται αμείωτοι κ.ο.κ.
Οι ξένοι, λοιπόν, πήραν το όνομα και την ιδέα των Ολυμπιακών Αγώνων, απέρριψαν την ουσία και τους μετέτρεψαν σε ένα ανά τετραετία περιφερόμενο παγκόσμιο θέαμα, όπου το πρώτο που τους ενδιαφέρει είναι η προβολή, η θεαματικότητα, η διαφήμιση, το επίσημο ντοπάρισμα των «αθλητών» και ακόμη περισσότερα και αποδοτικότερα αφανή, όπως αναθέσεις σε «οικείους» έργων προετοιμασίας και εκτέλεσης της φιέστας. Να μην ξεχνάμε, βέβαια, και τα συστήματα επικοινωνιών, παρακολούθησης, δικαιώματα μετάδοσης και διαφήμισης, εγκαταστάσεις, μέσα μεταφοράς μεγάλου όγκου επίσημων και μη θεατών, τουριστικοί πράκτορες και πολλά αλλά ίσως άγνωστα στο ευρύ κοινό που τα πληρώνει.
Φυσικά κυρίαρχος του παιγνιδιού αυτού και συντονιστής είναι η παντοδύναμη ΔΟΕ, η οποία διαχειρίζεται και ελέγχει τα πάντα και μπορεί να παραμερίζει ακόμη και αρχηγούς κρατών.
Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι «αθάνατοι», για τους οποίους πολλά ακούγονται κατά καιρούς, αλλά εγκαίρως αρχειοθετούνται στα ράφια της λήθης;
Είναι επιεικώς ανόητο να πιστεύει κανείς ότι αυτός ο τρόπος διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων θα εξυγιανθεί με επιμέρους νομοθετικές ρυθμίσεις καταπολέμησης τουλάχιστον του ντοπαρίσματος των αθλητών, όταν οι Αμερικανοί συμμετέχοντες (π.χ. μπασκετμπολίστες και όχι μόνο) δηλώνουν με θράσος ότι δεν θα δεχθούν έλεγχο και κρύβονται στα άδυτα της αμερικανικής πρεσβείας για να μην τους βρουν. Τότε γιατί τους επιτρέπουν να συμμετέχουν και γιατί οι άλλοι δέχονται και «παίζουν» μαζί τους;
Ως Έλληνες έχουμε το προνόμιο και όλοι μας το αναγνωρίζουν (φάνηκε και στην τελετή λήξης) του έθνους που γέννησε τον Ολυμπισμό και τις ιδέες του. Ήδη, όμως, άρχισαν να μας παραμερίζουν και για πρώτη φορά μετά το 1896 δεν τίμησαν οι κινέζοι οργανωτές, με την ανοχή της ΔΟΕ, την Ελλάδα στην έναρξη.
Αν πράγματι είμαστε, όπως λέμε και πιστεύουμε, απόγονοι αυτών που συνέλαβαν και έκαναν πράξη μια τέτοια ιδέα, έχουμε και υποχρέωση να το αποδείξουμε και να παραμείνουμε εγγυητές της αρχικής ιδέας. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε στην ίδια συχνότητα με τους προγόνους μας. Φυσικά και δεν μπορούμε να μπούμε στα άδυτα της ΔΟΕ και όλων των δυνάμεων που τους στηρίζουν (οικονομικές, πολιτικές, ακόμη και μαφίας) και να πούμε(!): «Ξέρετε, έχετε εκτραπεί της ουσίας του ολυμπιακού πνεύματος και σας αφαιρούμε το δικαίωμα να το χρησιμοποιείτε, γιατί εσείς δεν το προβάλλετε αλλά το κακοποιείτε!», θα γινόμασταν γραφικοί μέχρι γελοίοι.
Μπορούμε, όμως, να ξεκινήσουμε σε άλλο χρόνο, όχι ανταγωνιστικό του σημερινού, τη διοργάνωση Νέων Ολυμπιακών Αγώνων, όπου θα συμμετέχουν αθλητές από χώρες οι οποίες θα σέβονται την εκεχειρία, θα απέχουν από εχθροπραξίες και πολεμικές εμπλοκές και οι αθλητές θα δέχονται, πέραν των άλλων ελέγχων υποχρεωτικά αμέσως μετά τα αποτελέσματα κάθε τελικού, λήψη αίματος και ούρων για πλήρη έλεγχο της κατάστασης κάτω από την οποίαν αγωνίστηκαν.
Περιττό να λεχθεί ότι εάν ζητηθεί να γίνει αυτό σήμερα, σε λίγα εικοσιτετράωρα θα καταρρεύσει το υπάρχον σύστημα. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει φυσικά ότι η ημερήσια κατανάλωση θερμίδων ενός ελέφαντα είναι αρκετή να οδηγήσει σε οκτώ προαναγγελθέντα και καλυμμένα με συμβόλαια χρυσά μετάλλια. Όλο και κάτι άλλο, όχι τόσο αθώο, θα συμβαίνει.
Σε ό,τι αφορά τη σκέψη διοργάνωσης Νέων Ολυμπιακών Αγώνων (από όπου θα αποκλείονται συμβόλαια και τέτοιοι χορηγοί φαρμακοβιομηχανιών) είναι βέβαιο ότι στην αρχή μπορεί να μην υπάρχει και σοβαρή συμμετοχή. Υπάρχουν, όμως, πολλοί απογοητευμένοι από τη σημερινή κατάσταση και σιγά σιγά θα ξεπεράσουν τους δισταγμούς τους (εύκολο αυτό), αλλά κυρίως τους εκβιασμούς και τις πιέσεις από το σαμποτάζ που θα αναπτυχθεί για να μη γίνουν (αυτό είναι το δυσκολότερο να ξεπεραστεί).
Ο λόγος είναι φανερός: Θα φανεί η πραγματική δυνατότητα του γυμνασμένου ανθρώπινου σώματος και θα προδοθούν οι σημερινές φτιαχτές «ντοπαρισμένες» μηχανές.
Μέχρι τότε η Ελλάδα για να κρατήσει το αρχαίο πνεύμα ζωντανό και σε αξιοπρεπές επίπεδο πρέπει να πάψει να συμμετέχει στο παγκόσμιο αυτό πανηγύρι του επίσημου ντοπαρίσματος και του σφετερισμού μιας ιδέας με στόχο μόνο το κέρδος.
Κύριε υπουργέ Πολιτισμού, δεν πρόκειται να κερδίσετε τίποτε με οποιασδήποτε μορφής νομοθεσία. Με μια τέτοια ενέργεια θα πετύχετε το πολύ-πολύ μια τυπική συμμετοχή της Ελλάδος στην παγκόσμια μεταλλαγμένη αυτή διοργάνωση, χωρίς ελπίδες διάκρισης, αφού ο ανταγωνισμός θα γίνεται με διακριτικά ντοπαρισμένους συναθλητές ή επίσημα και προκλητικά ανεκτούς σε ντοπάρισμα αθλητές (π.χ. Αμερικανοί, Κινέζοι κ.λπ.) Το αποτέλεσμα θα είναι η απογοήτευση των νέων παιδιών και η διαρκής μείωση του ενδιαφέροντος ακόμη και για τον αθλητισμό. Αν παρ’ όλα αυτά θέλετε να συμμετέχουμε ως Ελλάδα, να κάνετε την αντίστοιχη αμερικανική δήλωση «Δεν δεχόμαστε έλεγχο» και ό,τι ήθελε προκύψει. Μην παραβλέπετε το γεγονός ότι η βιοχημική τεχνολογία μπορεί να βρει ουσίες ή μεθόδους οι οποίες δεν είναι ακόμη απαγορευμένες και ανιχνεύσιμες, γίνεται προφανώς η χρήση τους, κατακτώνται τα μετάλλια και όταν κυκλοφορήσουν ευρύτερα περνούν στις απαγορευμένες. Εν τω μεταξύ θα έχει βρεθεί η επόμενη γενιά τους. Δεν μπορούμε και δεν χρειάζεται να συμμετέχουμε σε τέτοιο παιγνίδι. Αυτό είναι που πρέπει να μας κάνει να ντρεπόμαστε. Οι «νταβατζήδες» του αθλητισμού δεν είναι ούτε άγνωστοι, αλλά ούτε και η κατάσταση στον αθλητισμό παγκοσμίως.
Ας κρατήσουμε μια αξιοπρεπή στάση, γιατί αυτό το οφείλουμε και στους προγόνους μας. Αυτοί μας το κληροδότησαν, σ’ αυτούς πρέπει να απολογούμαστε για τυχόν παραλείψεις μας.
Με άλλα λόγια, εμείς το φτιάξαμε και, εάν δεν «δουλεύει» σωστά, εμείς οφείλουμε να προσπαθήσουμε να το χαλάσουμε, έτσι όπως κατάντησε.
Σεβαστείτε εν τέλει τη μνήμη του επιφανούς θείου σας, ακολουθείστε τη σοφία της σκέψης του, εκμεταλλευτείτε την κληροδοτημένη διορατικότητα του, διδαχθείτε από τις πρωτοβουλίες του. Διαχειριστές απλοί στη θέση που βρίσκεστε πέρασαν και ξεχάστηκαν πολλοί. Καμμία γραφειοκρατική διαχείριση (ούτε και μη εφαρμόσιμη, ρομαντική ή σκληρή νομοθεσία) δεν πρόκειται να σας ξεχωρίσει στο μέλλον. Οι σκληρές πρωτοβουλίες αφήνουν σφραγίδες στο μέλλον και στην ιστορία.
Οι Ιταλοί δεν έχασαν από την αποχή τους από τη φτηνή σε ποιότητα και προκλητική σε δαπάνες Eurovision.
Αρνηθείτε τη συμμετοχή της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου και εξηγείστε δημοσίως τους λόγους.
Ταραγμένα νερά μπορούν να φέρουν στην επιφάνεια τη βρώμα.
Τολμήστε να τα ταράξετε. Άλλως δηλώστε, δεν θέλετε ή δεν μπορείτε;