Να μπούμε όλοι στα βαρέα και ανθυγιεινά

Έτσι κανείς δεν θα φωνάζει, οι συνδικαλιστές θα ηρεμήσουν -αφού θα μπουν και αυτοί- οι πολιτικοί δεν θα έχουν θέμα για αντιπολίτευση, αφού θα υπαχθούν κι αυτοί, όπως και οι τηλεοπτικοί εισαγγελείς, και όλοι θα ζούμε σε πελάγη ευτυχίας… ξεθεωμένοι από το βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα που θα κάνουμε.
Το μόνο πρόβλημα θα είναι ποιος θα πληρώνει τον λογαριασμό. Γιατί κανένας εργοδότης ή επιχειρηματίας δεν τα κόβει από τον τοίχο, ούτε θα βάζει συνεχώς το χέρι στην τσέπη για την ψυχή του πατέρα του. Και η λύση θα είναι να βάλουν το κόστος των βαρέων και ανθυγιεινών στις τιμές.

Όπου τελικά σ’ εμάς θα καταλήγει ο λογαριασμός… Αλλά μην ανησυχείτε, θα βρούμε λύση. Θα ζητήσουμε διπλό μεροκάματο για τα βαρέα και ανθυγιεινά…
Θα πείτε, πλάκα μάς κάνετε. Απομένει τίποτε άλλο, ακούγοντας στα πρωινάδικα τις απαιτήσεις εργατοπατέρων και τους βουλευτές της Αριστεράς να διαμαρτύρονται για τον περιορισμό των κατηγοριών που υπάγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά;
Με τη… λογική που έχουν, γιατί να ενταχθούν π.χ. μόνο οι μουσικοί των νυχτερινών κέντρων και όχι και οι πελάτες, αφού αυτοί… ξεκουφαίνονται περισσότερο; Εκεί φθάνουν οι ακρότητες.
Άραγε αυτή η ιστορία υπάρχει και στις άλλες χώρες; Χωρίς διακρίσεις και με την ευκολία που υπάρχει στην Ελλάδα;
Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που ένα επάγγελμα εντάσσεται στα βαρέα ή ανθυγιεινά; Και ποιος το κρίνει; Οι κύριοι που μπήκαν σαν στρατός κατοχής στο γραφείο όπου συνεδρίαζε η Επιτροπή και τα έκαναν γης Μαδιάμ και δεν βρέθηκε ένας Εισαγγελέας να τους κάτσει στο σκαμνί;
Σίγουρα κάποια επαγγέλματα, π.χ. οι σκουπιδιάρηδες, θα πρέπει να έχουν ευνοϊκότερους όρους εργασίας. Αλλά αυτές οι εξαιρέσεις δεν μπορούν να γίνουν κανόνας, όπως επιδιώκεται σήμερα.