Με αφορμή την «επέτειο» από τη Διακήρυξη της 3ης Σεπτεμβρίου του ΠΑΣΟΚ

Πέρασαν ήδη 34 χρόνια από την εξαγγελία της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ με τη Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη. Να επαναλάβω αφετηριακά ότι το κείμενο- Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη είναι «προϊόν» μιας συγκεκριμένης άλλης εποχής. Ένα κείμενο που γεννήθηκε σε μια άλλη πολιτική συγκυρία και με άλλο συσχετισμό δυνάμεων, τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκόσμια.
Παρ’ όλα ταύτα το κείμενο θεωρείται «κλασσικό» -εξ ου και η αδυναμία συγγραφής αντίστοιχου, χθες από τους «εκσυγχρονιστές», σήμερα από τους σοσιαλ-φιλελεύθερους- διότι ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕ την πεμπτουσία της προσπάθειας για αλλαγή προσανατολισμού της χώρας και της συγκρότησης σοσιαλιστικού ρεύματος στην Ελλάδα με το τετράπτυχο: Εθνική Ανεξαρτησία – Λαϊκή Κυριαρχία – Κοινωνική Απελευθέρωση (Κοινωνική Δικαιοσύνη) – Δημοκρατικές Διαδικασίες.
Για το πώς και πού γράψαμε τη Διακήρυξη έχω αναφερθεί στα αντίστοιχα «επετειακά» μου σημειώματα στο «Παρόν» το 1995 και το 1996, δεν θα τα επαναλάβω σήμερα.
Τώρα, όσον αφορά το τι συνέβει με το Κίνημα που εξαγγείλαμε στις 3 Σεπτέμβρη 1974, είναι γνωστό στους πάντες, άλλωστε και εγώ έχω αναφερθεί πολλές φορές σ’ αυτό μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη. Όμως άλλο αυτό, άλλο οι αρχές και οι στόχοι που αναφέρονταν στην ιδρυτική μας Διακήρυξη, αρχές και στόχοι που αντιστοιχούν και στη σημερινή εποχή. Γι’ αυτό το κείμενο αυτό έχει μια ανεκτίμητη αξία στη συνείδηση όσων πάλεψαν για μια διαφορετική λογική και εξέλιξη σ’ αυτόν τον τόπο. Αναφέρομαι προφανώς στις δυνάμεις της λαϊκής πρωτοβουλίας, της δημιουργίας, του Πολιτισμού, των κοινωνικών και εθνικών αγώνων. Για όλους αυτούς, το κείμενο – Διακήρυξη παραμένει «ζωντανό», αντάξιο της εποχής του.
Η Γενιά των 700 ευρώ(πουλων)
Ψάχνει ο κυρ Αλογοσκούφης μανιωδώς για θύματα, να ενισχύσει παντοιοτρόπως τα άδεια ταμεία του, να περιορίσει την «μαύρη τρύπα» του (ανυπόστατου) προϋπολογισμού και του δημόσιου χρέους.
Μέσα στην απελπισία του, σκέφτηκε να φορολογήσει και την (Νέα) γενιά των 700 ευρώ, αυτή στην οποία έχει δυο τρία μεταπτυχιακά ο καθένας, αλλά επ’ ουδενί σταθερή και αντίστοιχη εργασία. Μετά τις σφοδρές αντιδράσεις, και εν όψει της εμφάνισης του πρωθυπουργού της χώρας στη ΔΕΘ, τα μισο-πήρε πίσω. Μας γεννιούνται εύλογα οι απορίες:
– Αν ο κυρ Αλογοσκούφης, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του, δείχνει «κοινωνική αναλγησία», πώς μπορεί να εξηγηθεί η στάση των ΜΕΓΑΛΟΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους από τα τηλεοπτικά κανάλια για τους δυστυχείς νέους, τη γενιά των 700 ευρώ, την ίδια στιγμή που οι ίδιοι είναι ΤΑΞΙΚΑ αλλού με τους υπέρογκους και αφύσικους για τα προσόντα τους μισθούς τους; Αλλά πέραν αυτού είναι και διορισμένοι σε κάμποσες θέσεις και εισπράττουν ισάριθμες αργομισθίες! Οι μεγαλοευνοημένοι, τα ΠΑΠΑΓΑΛΑΚΙΑ του συστήματος, σε ρόλο τιμητή…
– Αν αυτά επινοεί ο κυρ Αλογοσκούφης, επιτάσσει ο Νέο φιλελευθερισμός, ευνοεί η παγκοσμικοποιημένη ασυδοσία, πώς σκέπτεται να ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙ η γενιά των 700 ευρώ;
Όλες οι προηγούμενές της γενιές στοιχειωδώς προσπάθησαν, έστω οι πιο πρόσφατες ως πιο «λάιτ» και χωρίς βάθος χρόνου. Πιστεύουν αλήθεια ότι αρκεί το ιντερνέτ, η συνδρομητική τηλεόραση, η τηλεματική, η σύγχρονη τεχνολογία της οποίας είναι γνώστες;
Στο τέλος της δεκαετίας του 1970 εμφανίστηκε σε τοίχο στα Εξάρχεια για πρώτη φορά το (πρωτοπόρο τότε) σύνθημα: «εκτός από τον ιμπεριαλισμό υπάρχει και η μοναξιά». (Υπονοώντας τις εκάστοτε προτεραιότητες μας.)
Σήμερα δυστυχώς, νομίζω ότι μπορούμε να το διατυπώσουμε ανάποδα: Δεν μας φτάνει η μοναξιά μας, επανήλθε (δρυμήτερος) κι ο ιμπεριαλισμός…

e-mail: [email protected]