ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΛΟΥΤΡΟ ΣΑΣ ΦΩΝΑΞΤΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΣΑΣ

Η νύχτα απεριόριστα
απλώνεται στήν χώρα
έρχονται νόσοι φοβεροί
κατακλυσμός καί μπόρα.

Πάντοτε ο Σεπτέμβριος
δεινός αγγειοπλάστης
φτιάχνει αγγεία μελανά
υποδοχείς τής στάχτης.

Εντός αυτών τήν τέφρα μας
-αφού καλά μάς κάψουν-
ως ήρωες Ομηρικούς
σέ τάφο θά μάς θάψουν.

Θά ρίψουν χώμα πάνω μας
κι ύστερα μίαν πλάκα
χαράσσοντες δέ επ’ αυτής:
Μήν τάραττε τόν βλάκα.

Ο τάφος θάν’ ομαδικός
καί θά χωρά χιλιάδες
παίδες, μητέρες καί γιαγιές
κι αδέκαρους μπαμπάδες.

Οι δέ λοιποί καί συγγενείς
όλοι καλοντυμένοι
θά κλαίνε υποκριτικά
σάν νάν’ εχθροί καί ξένοι.

Θ’ ακούγονται μελωδικές
φωνές γιά συνοδεία
κι οι ελάχιστοι τών ζωντανών
νά νιώθουν αηδία.

Μυριάδες οι πολιτικοί
επιρρεπείς στό άρπα
άλλοι θά παίζουν τό «πουλί»
καί μερικοί τήν άρπα.

Ώ! Τί θαυμάσιες ταφές
το Έθνος μας θά βλέπει
μέχρι νά έλθει κι η σειρά
εκείνου πού προτρέπει.

Εκείνου πού καθοδηγεί
τό επαχθές μας δράμα,
όπου δέν είναι ένας τίς
αλλά πολλοί αντάμα.

Διότι όλοι έχουμε
καθείς τόν θάνατό του
μόνο πού ο πολιτικός
δέν βλέπει τόν δικό του.

Όταν στόν τάφο τών ταγών
δεσπότες καί παπάδες
θά μοιάζουνε μέ βασιλείς
κι οι άρπαγες μ’ αγάδες,

Θα ακουστεί ο θούριος
μιάς δοξασίας άλλης,
τέκνον κι αυτό περίλαμπρο
τού θώκου, τής κραιπάλης.

Ακόμα καί στόν θάνατο
υπάρχουν διακρίσεις,
εμείς σέ τάφο ομαδικό
κι αυτοί μέ επενδύσεις.

Διότι θά ‘ρθούν οι τράπεζες
μαζί κι οι τοκογλύφοι
νά καταθέσουν στέφανα.
(Ποιός πλήρωσε τήν νύφη;)

Μακάβριος Σεπτέμβριος
ο θάνατος ελαύνει
κι εμείς εδώ περιδεείς
παράλυτοι καί χαύνοι.

Οι κηδείες στοιχίζουν, ειδικά οι τάφοι.
Η μεγαλοφυής κυβέρνηση, ως υπηρέτρια
τής επιλεκτικής οικονομίας, μάλλον θά επινοήσει
ομαδικούς γιά μάς τάφους,καί γιά αυτήν μνημεία ηλιθιότητας.